tüm işimi gücümü bitirmişken en azından çok az bi iş bırakmışken okul kaydımı yapmaya hazırlandım,
bunun içinse okula gitmem gerekiyordu,
hiç bilmediğim tanımadığım bir yer bir ilçe,muğla!
işimi bitirdikten sonra yola koyuldum,
köyümüzün dolmuşçusu beni şehire götürmek için evin önünden aldı
ve yola koyulduk çok ama çok sevinçliyim her nekadar 2yıllık bir okul olsada bu insanı ümitlendiriyordu...
şehre vardığımda önce bir simitle kahvaltı mı yaptım ve sonra otobüs terminaline gittim ve biletimi aldım,
otobüs 06:00 da kalktı
ve biraz film biraz müzik dinleyerek yoluma devam ettim huzurluydum ve mutlu sanki farklı bir dünyaya gidiyorum. ama öyle değil tabiki bu sadece bir okuldu oysa,
uzun bir aradan sonra uyumuşum,beni muavin uyandırdı ve
"-izmire geldik uyan istersen dedi "nazikçe
kalktım toparlandım hemen suyumu yudukladım ve izmirimin kokosunu içime çektim Atam kokuyordu sanki heryer,
terminale iner inmez hemen tekrar bir bilet almaya koyuldum ,
milas bileti için bileti 12:00 için aldım ve ozamana kadar orada oyalandım,
otobüsün hareket etme saati geldi,
hemen koştum geç kalma korkusuyla,
ve otobüse bindim yol gittikçe güzelleşiyor her yer yemyeşil oluyordu bu güzel bir his,
milasa vardığımda muavin bana okulun yerini tarif etti aşağı inerek zatende son yolcu bendim,
hemen teşekkürler deyip okula yürümeye başladım,
araya araya okulumu buldum,
sonra kaydımı yapmaya gittin
bi fotokopi gerektiği için kaydımı yapmadılar sonra okuldan çıkıp hemen bir fotokobici aramaya başladım ve buldum ama sıra vardı,
beklemekten başka bi çare yoktu ve bu şekilde devam ederse kimse kaydını yapamicaktı o gün,
orada tanıştığım bir bayanla muabbete başladık benden 10yaş büyük biriydi ve iyi biriydi onunla beraber okula gittim ve kaydımı yaptırdım sıra ona geldi,
-ben gidiyorum abla kendine iyi bak dedim.ama ondan aynı tepkiyi alamadım belkide beni yanlış anlamıştı,
tekrardan bilet almaya gittim,yol üstünde küçük bi dükkan veriyordu bileti yol üzerinden alıcaktı beni otobüs,
çok küçükte bir yer zaten nefes almakta güçlük çektim adeta,gelirken ki hislerimi hissedemiyordum artık,
ve otobüs geldi ama şaşırdım
çünkü;aynı otobüstü muavin gülerek samimi bir tavırla gel len buraya dedi o ses bana memleketimi aratmadı
ve yola koyulduk muavin abiyle de iyi bi sohbetimiz oldu numaralarımızı aldık
denizliye vardığımızda çok teşekkür ettim o abiye
ve beni kuzenim aldı terminalden
bi kaç gün onda kalıcaktın çünkü
aslında kalmamı gerektirecek bi durumda yoktu ama onu özlemiş ve o en sevdiğim kuzenimdi...
ve eve yürümeye başladık...
