fratello :: chanbaek

Final ▶▶ Mutsuz başlangıçların sonu mutlu olur derlerdi de inanmazdım.

Exo - Heaven

Baekhyun POV's

"Hayır o soruları sormayacaksın!" Elimdeki kağıtları çekiştirirken çemkirdim. Lakin umursayan yoktu.

"Evet o soruları soracağım!" Önce benim cesedimi çiğnemeliydi. Asla o soruları sormasına izin vermeyecektim!

"Eğer o soruları sorarsan kendini salonda yatarken bulursun!" Chanyeol inatçıydı ama benim ondan daha fazla inatçı olduğumu unutuyordu.

"Umrumda mı sence?" Tabii ki de değildi. Adam okulda bambaşka biri oluyordu ve ben onu tanımakta zorluk çekiyordum.

Şu okulun nefret edilen öğretmeni kılığına giriyordu ve ben öğrenci değilde öğretmen olmama rağmen ondan -sadece okulda- ölesiye nefret ediyordum.

Evlenmemizin üzerinden 4 yıl geçmişti. Ben okulumu bitirmiş tıpkı Chanyeol gibi edebiyat öğretmeni olmuştum. Şansa bakın ki onunla -
tamam burası yalan şans falan yok sadece onunla biraz daha vakit geçirebilmek için- aynı okulda öğretmenlik yapıyordum. Başlarda çok iyi olan iki öğretmen ilişkimiz zamanla tuhaf bir hale gelmişti. Chanyeol'le aynı okul içerisinde olmak büyük aptallıktı. Dediğim gibi okulda nefret edilen öğretmen kılığına giriyordu.

"Seni boşarım!" Öğrencilerin vizeleri bugün başlıyordu ve Bay Park benim bile çözmekte zorlanacağım sorular sormaya niyetliydi. Onu caydırmakta benim işimdi lakin ne söylediysem bir türlü ikna edemiyordum.

"Boşa Baekhyun! O soruları soracağım ve sen bana engel olamayacaksın!" Tanrım! İnsanı deli ediyordu. Cidden sevdiğim adamı tanıyamıyordum.

"Okul çıkışı bu büründüğün halinden çıktığında seni cidden boşayacağım!" Omuz silkti ve elimdeki kağıtları bir çırpıda alıp dolabına koydu. Kilitlemeyi de unutmadı.

"Elinizden geleni ardınıza koymayın Bay Park." Yanımdan geçerken kulağıma fısıldadığında titremiştim. Kıkırtısı kulağıma dolarken kapı kapanmıştı.

Gözlerim kilitli dolaba kayarken bu kez gülme sırası bendeydi.

Çünkü benim aptal kocam anahtarı dolabın üstünde unutmuştu.

Kilitli dolabı açıp soru kağıtlarını elime aldığımda gördüğüm yazılarla yerimde tepinmiştim. Tanrım kaç dakikadır boşuma mı dil döküyordum ben!

"Sen muhtemelen bu boş kağıtlara bakarken -ve elinde tuttuğun sana yazdığım notu okurken- çocuklar çoktan o sınava girmiş olacak. Üzgünüm papatyam yine ben kazandım. Fazla inat bazen iyi gelmeyebiliyor. Seni çok seviyorum.

-Kocan Chanyeol"

Yine o kazanmıştı!

Ama şimdilik.

Aklıma gelen fikirle dudaklarımda oluşan sırıtmayla öğretmenler odasından çıkarken Chanyeol'ün birkaç öğrencisiyle konuştuğunu fark ettim. Neredeyse hepsi kızdı ve kıskançlık krizine girmeden buradan uzaklaşmalıydım. Yoksa yine o kazanırdı. Pekala kocamın içine düşen o kızlara haddini bildirmek için yanıp tutuşuyordum. Ama kendimi dizginlememem gerekiyordu. Eğer yanlarına gidersem sadece kendimi rezil ederdim.