Mr. SAKRISTAN [FIN]

SPECIAL CHAPTER: Part II [With You]

SPECIAL CHAPTER: PART II - WITH YOU

I WOKE up to the rays of the late afternoon sun seeping through the window. Naitakip ko kaagad ang isa kong kamay sa aking mata ng bahagya akong masilaw sa liwanag ng sikat ng araw. Nilingon ko ang wall clock, mag alas tres kinse na. Doon ko lang din narealize na nakatulugan ko pala ang pagsusulat sa tinatapos kong nobela.

I re-read my work without lifting my head from computer table. I'm still stock in the postlude part of my story. Kung kelan naman nasa last part na'ko tsaka naman hindi nakikisama ang brain cells ko. Ewan ko ba, nakailang retype na din ako nito dahil hindi ko makuha ang gusto kong ending ng istorya. I think something is missing, kaylangan ko siguro ulit magback read.

I sighed. I should finish this before end of the month. Baka pagalitan na naman ako ni Tricy, ang aming editor. Ayaw na ayaw non na nagsusubmit sa last minute of the deadline. Hayst!

Simula kasi nong nagpreggy ako, there are times that I feel a little bit lazy. Lalo na 'yung kasagsagan ng paglilihi ako, I always vomit in the morning at sobrang tamad na tamad ako magkikilos. I also experienced the light spotting during my 1st and 2nd months kaya nag advise din ang doktor na for the mean time ay magbed rest ako.

It's good thing that I'm working in Publicising Company, they're allowing me to stay in the house while working, as long as I meet the deadline. Almost one & half month din ako nagistay lang sa bahay dahil sa maselan na pagbubuntis ko. But now, in my fourth months, nawala na 'yung light spotting ko, thanks God! At least now, kahit paano, dalawa o tatlong beses sa isang linggo nakakapunta na ako sa office para magreport at magsubmit ng natatapos kong trabaho.

Ayaw pa nga sana ako payagan ni Enzo, sabi niya I can submit my work thru email, but I'm deadly bored in the house, imagine, gusto yata niya in 9 months sa loob lang ako ng bahay?! OMG! I can't do that! Though, alam ko naman na iniisip lang din niya 'yung safety ko at ng baby namin. Sa huli, napapayag ko din naman siya, kahit 2 or 3 times a week lang ako papasok sa opisina, mas ok na 'yun kumpara sa 9 months na mabuburyo ako dito sa bahay.

Naalala ko na naman ang masungit na mukha ng asawa ko kapag di ko nasusunod ang bilin niya. Tulad nong nakaraan, nong sinundo ko siya sa unibersidad na pinapasukan niya, he scolded me in the car. Ayaw n'ya kasing nagdadrive ako lalo na kung malayo dahil sa kalagayan ko, kaya ayun, kinuha niya sa akin 'yung susi ng kotse ko at siya na ang nagdrive nong pauwi na kami.

Natawa ako. Sungit talaga!

I wonder tuloy if he's also like that during his classes. Pero nong maalala ko kung paano kiligin ang mga estudyante niya sa kanya, napanguso ako. Maybe, he's strict but he still nice to his students.

Naisip ko nga, paano nalang kaya ang magiging anak namin, if ever na lalaki tapos maging carbon copy ni Enzo at makuha n'ya pa ang lahat ng traits ng tatay niya. Naku, sana wag naman domuble ang kasungitan at pagkasuplado ng batang ito. Hahah!

But Enzo wants a boy version of me, sabi niya kapag boy ang baby namin.. gusto niya kamukha ko daw. At ganoon din ang gusto ko! Kaya if ever na girl naman ang magiging baby namin, gusto ko kamukha naman niya.

I giggled at my thoughts. Tumuwid ako sa pagkakaupo at sinimulan na ulit ang naantalang trabaho.

Every weekend, we spend most of our time together. We always went out every Saturday afternoon pagkatapos ng morning classes ni Enzo, sinusundo niya ako sa opisina para kumain sa labas, manuod ng sine o kaya naman ay magpunta sa iba't ibang place na hindi pa namin napupuntahan. That is our usual bonding. Especially in Sunday, it's our day together because most of our Sunday ay nasa bahay lang kami. Pagkatapos magsimba, minsan bumibisita kami sa bahay ng parents namin and there are times na sila ang bumibisita sa amin.