Hayat Hikayedir

Kaderime küskünüm

Dışarda nasıl bi hava olduğu hakkında hiç bi fikrim yok ama tam gezilecek hava.. Ruh halim öyleki nefes almaya ihtiyacım var...

Yaşanmışlıklar öyle yıkıcı ve yakıcı ki, güçsüzleşdirmekle kalmıyor hem de ruhsuzlaşdırıyor... Yaşıtlarımdan farklılığım içimdeki çocukla yaşamam. Ve şimdi yaşanmışlıklar içimdeki çocuğu boğuyor ve ben korkuyorum.. Korkuyorum çünkü o çocuğun ölmesini istemiyorum...

Evde oturmuş kulaklıkla müzik dinliyorum. Şarkı öyle yaşadıklarıma hitap ediyor ki.. hem her şeyi hatırlatıyor, sol yanımdakı sızıyı hiss etdiriyor ve aynı anda hafifletiyor, hayattan soyutlanıyorum kısa süreliğine de olsa...Kaderin benim için mutluluğu yazdığı yerler sanki müzik, kitaplar ve filmler.. Ben neden hayatta mutlu olamıyorum? Neden mutlu olmaya yüz tutduğum anda mutluluk kursağımda kalıyor? Neden kader bana tam mutluluk yazmıyor da hep yarım kalıyorum? Neden?.. 'Neden?' demekden bıktım ama düşünmeden de edemiyorum...