Mesaj.

-15-

Tibet mesajıma cevap vermeyeli aradan bir hafta geçmişti. Hayatımda hiçbir değişiklik yoktu. Sadece ara sıra izlendiğim hissine kapılıyor ve paranoyaklaşmaya başlıyordum. Annem ve babam gittikleri iş gezisinden daha bu gece dönmüş sonunda beni evde yalnız kalmaktan kurtarmışlardı. Çok fazla çalışıyorlardı ve çok yoruluyorlardı. Onları görmek benim için neredeyse mucizeydi. Sonunda bugün eve gelmiş ve 'Sevgililer Günü'nü birlikte geçirmek için ellerinden gelenin en iyisini yapacaklarına söz vermişlerdi. Sevgililer günü onlar içindi benim sevgilim yoktu ve olsa bile bugüne herhangi bir anlam yükleyeceğimi düşünmüyordum. Annem ne giyeceğini çoktan hazırlamış babam ise yeni bir takım için işyerine gitmişti. Ben ise giysi odamın önünde yatmış raflarımı ve askıları inceliyordum. Ne giyeceğim konusunda en ufak bir fikrim yoktu. Hem daha yarın çıkacaktık yemeğe ne bu acele. Ama onlar için kıyafet en önemli şeydi. Onlara uygun giyinmem gerekiyordu çünkü bu özel bir gece olacakmış. Telefonum titrediğinde mesajı görmek için hemen tuş kilidini açtım.

'Yarın ne yapıyorsun Meri?'

'Benim bir planım yok ama annemlerle yemeğe çıkacakmışız sanırım L sen?'

'Yaa saçmalama onlarla ne işin var bizimkilerle bir şeyler yapalım gel. Tuna müsaitmiş Aslı da gelsin. Sinemaya falan gidelim?'

'Yaa bilemiyorum Anıl biliyorsun çok sık göremiyorum zaten.'

'Kızım Sevgililer Günü diyor bırak baş başa gitsinler işte.'

'Off iyi be.'

Yattığım yerden doğrularak annemin yanına gittim. En azından bu gece birlikte yemek yiyebilirdik.

Kaan

"Abi farkında mısın bilmiyorum ama yarın Sevgililer Günü."

"Ne yapayım Kaan sevgilim mi var? Seninle bir şeyler yaparız işte."

"Ya oğlum git. Ben Tibet abi için söylüyorum. Merlin'e bir şey yapacak mı? Ne bileyim hediye sürpriz falan."

"Sanmam sevgilisi değil sonuçta."

"Sevgili olmak şart değil ki. Sevgi olması gerekiyor arada. Bence hatırlatalım bir şeyler yapsın sonra bize patlamasın yine neden söylemediniz diye." Zamir elindeki telefonu koltuğa bırakıp doğruldu.

"Geçen gün ne kadar sinirli geldi görmedin mi? Ben daha bulaşmak istemiyorum keyfi de yok canı sıkkın."

"Neden bir şey mi oldu?" Tibet abi bizden bir şeyini saklamazdı ama tabi oturup her şeyini de anlatmazdı. Canı sıkılmasın diye elimizden geleni yapıyorduk Zamir ile daha ne yapalım. Merlin için de elimizden geleni yaptık ama kız inatçı bir de sevimli bir şey. İnsanın kızdırası geliyor inadına. Neyse.

"Ya yükleme de problem çıkmış. Malın gelmesi gecikecekmiş. Ama biliyorsun iş konusunda sınırlı bilgiye sahibiz, bu kadar anlattı."

"Tamam ya sıkmasın canını şimdi şöyle 14 Şubat Özel bir parti düzenleriz kulüpte üfff mis. Dolar taşar burası. Hiçbirimizin yapacak daha iyi bir işi yok sonuçta. Tema falan ayarlayalım ne bileyim, çekiliş falan yapalım. Güzel olur, bizde eğleniriz." Zamir biraz düşündükten sonra hızlıca kafama vurdu.

"Ya vurma şöyle acıyor."

"Aferin lan sana. Bakalım neler yapabiliriz. Arayayım bir abimi söyleyeyim sonra seninle partiyi konuşuruz." Kafamla onayladıktan sonra arkama yaslandım. Of be! Aman! Hep ben en zeki olayım! Yoruluyorum yani bende bir yere kadar. Bu yakışıklılık, bu zekâ of! Of!

Merlin

'Tamam, annem izin verdi.' Anıl'a mesajı gönderip yatağıma attım kendimi. Şimdi en azından ne giyeceğim derdim yoktu. Annem ve babam özel bir gün de ne giydiğime karıştıkları için dolabımda ya çok pahalı parçalar ya da tasarımları olan elbiseler bulunuyordu. Ve ben onlardan birini giymek için hiç havamda değildim.