Thanks to that Little Girl [ ON HOLD ]

**Chapter 1

Author's Note:

This will be my second ONE SHOT story ◕‿◕ If you're interested to read the first, here's the link: http://www.wattpad.com/story/11388982-make-me-proud-one-shot. By the way, tagalog po ito. I do not intend to create an English story. Hahahaha. So, enjoy reading!

**Thanks to that Little Girl**

"Yeah mom. Sige, sasabihin ko nalang sa kanya. Bye, I love you" in-off ko kaagad ang phone ko at inilagay sa bulsa ng aking pants.

"Aliyah, ( pronounced as uh-LEE-ya ) go to your room and pack your bags. We're leaving." sinabi ko kay Aliyah, my younger sister.

"Where are we going Kuya Carl?" bigla siyang tumayo at naglakad papunta sakin.

"Philippines." maikli kong sagot.

"Really? Do you hear that Sophie?! We're going back to the Philippines! I'm so excited!" natutuwang sinabi naman niya sa yakap na doll.

"Go on Aliyah."

"Yes kuya!" at tumakbo siya ng mabilis sa kanyang kwarto.

Inayos ko na rin ang mga dadalhin ko at chi-neck ang kay Aliyah. She's so excited! Nakakamiss nga naman talaga sa sariling bansa. We grew up here in America but nothing compares when you're in your own country. Well, enough talking. It will gonna be a long and tiring day.

LAKAD DITO. LAKAD DOON.

Nakakapagod nang maglakad! Ba't ba parang ang layu-layo ng bahay ko, e limang kanto nalang makakarating na'ko? Tss. Konti nalang talaga laylay na 'tong dila ko.

Tatlong kilometro na yung nalalakad ko. Araw araw ganito na lang lagi. E sa nag-iipon ako. Hindi lang naman para sa sarili ko kundi pati na rin sa pamilya ko. Aba! Magkano rin ang pwedeng maipon kapag binawas sa pamasahe, diba? Langya! Ba't ko ba kinakausap yung sarili ko? Hahahaha. Nababaliw na'ko dito. Penge ngang tubig. Uhaw nako.

Patakbo akong pumunta sa tindero ng buko para pantawid uhaw. Kaso naalala ko, naglakad nga'ko para makaipon tapos gagastusin ko din. Hayy, wag na nga lang. Malapit na rin lang naman ako eh. Sa bahay na lang ako iinom.... tsaka lalamon. XD

Habang naglalakad ako, napatingin ako sa isang cute na batang babae na kumakain ata ng soup sa terrace ng kanilang bahay. Wow shet! Laki ng bahay! Pag ako yumaman, mas malaki pa diyan papagawa ko! HAHAHA! Kapag lang naman :3

Tumingin ulit ako dun sa bata. I raised my right eyebrow then smiled at her. She also do the same thing na siyang ikinatuwa ko. This girl is something! Ang cute niya! Kung pwede ko lang tong iuwi e. Kaso magiging kidnapper naman ako nun T___T  For the last time, tiningnan ko ulit siya and narealize ko na ang puti nang kutis niya at singkit ang mga mata. Now, I'm describing her -_-

Lumakad na ulit ako at dumeretso sa talagang pupuntahan ko. I was mesmerized by that girl. Not that I'm jealous or something, pero ang cute niya talaga. Well, not just cute but she's very pretty and attractive. Siguradong habulin yan paglaki. Teka? Ngayon ko lang siya nakita ah? Well, baka ngayon ko lang talaga nakita. Ay bahala na nga. I'm so thirsty na talaga.

"Mommy!" patakbong nagsalubong ang dalawang pinakamamahal na babae sa buhay ko at nagyakapan. Hindi sila excited huh?

"How are you baby girl? Hindi mo naman siguro pinapasakit ang ulo ng kuya mo right?" me and mom smiled at that thought. She nodded happily then tumakbo papunta sa kanyang kwarto.

"Oh Carl. Come here, Ikaw rin baby ko." paglalambing ni mom.

I smiled then embraced her. "Mom, I'm already big and OLD.. I mean young. Hahaha"

"You're still my baby. Both of you. And that will never change. I miss you both." natutuwang sabi ni mom at kumalas sa pagkakayakap sakin.

"I miss you too mom but Aliyah miss you so much!" we both laughed dahil kay Aliyah.

"Oo nga pala! I made soup. Tawagin mo ang kapatid mo at humigop muna kayo ng mainit na sabaw. Paniguradong matagal ang byahe niyo." utos sakin ni mom.

Pinuntahan ko naman si Aliyah sa kanyang all-pink na kwarto at napangiti dahil masaya siyang nagtata-talon sa kama.

"Aliyah, let's eat some soup. Mom prepared it." agad naman siyang tumigil sa kakatalon at tumingin sakin.

"I'm not done yet! :3" nagpout siya sa sinabi ko.

"Done what? Galloping? Hahaha!" pang-aasar ko sa kanya.

"I'm not a horse." she crossed her arms.

"Of course not. I'm just kidding babe. You're our barbie right?" nilapitan ko siya at akmang yayakapin.

"Ooops! Say sorry first." then give me the talk-to-the-hand gesture.

"Why would I? Your so pikon." then I pinched the bridge of her nose.

"What's pikon?" she then asked me.

I put my finger in my chin and think "Well, I guess it's a feeling of anger when someone is offended, maybe?" pati ako medyo hindi sigurado ano bang meaning nun.

She then grab my hair up and run out of the room.

"Ugh! Aliyah humanda ka sakin!" patakbo din akong lumabas ng kwarto niya.

Nakita ko siyang kumakain kasama ni mom sa table. Napatingin sila sakin at tumawa naman si Aliyah.

"Your pikon kuya. Bleeh :P" natawa nalang ako sa kakulitan nitong kapatid ko.

I sat on a chair  on the other side of the table and get some soup too. I and mom talked about what happened in America, how's my work etc. I realized that Aliyah was not with us so I excused myself to find that little girl.

Nakita ko siya sa may terrace at dun kumakain ng kanyang soup. She's looking at something and she was smiling. I tried to look ourside but nothing came in my view.

"I saw a pretty girl kuya! She smiled at me." tuwang tuwang sabi niya.

"Really? I didn't see her." tumango lang siya. Niyaya ko nalang siyang pumasok sa loob at doon ipagpatuloy ang pagkain.

To Be Continued..