"Artık unutmanın vakti geldi." diyorlar. Bunu nasıl yaparım bilmiyorum. Daha önce kaç kez denediğimi hiç mi hiç bilmiyorum. Artık herkese senden bahsetmemeye çalışıyorum. Bu ne kadar zor biliyor musun ? Her an seninle yaşayıp hiç senden bahsedememek ... Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum bazen. Belki sesimi duyarsın. Ha pardon sen sağırdın bana değil mi? Bir de çok uzaktın.
"Karşına başka birisi çıksa unutursun." diyenler o kadar çok ki. Bunu diyen herkesten nefret ediyorum. Denedim biliyor musun? Gerçekten denedim. Başka birisini sevmeye çalıştım. Sonra bir geldin aklıma , birdaha da çıkmadın. Senin yokluğuna ihanet etmiş gibi hissettim kendimi. Sana değil, yokluğuna. Çünkü sen benim dünyama hiç var olmak için gelmedin. Ben zorla var ettim seni. Sen hep acı olmak istedin, özlem olmak istedin, yok olmak istedin.
Seni unutmak mı ? Hayır yapamayacağım. Gözlerin öyle güzel bakarken unutamam ki. Bana bakmadıklarını biliyorum ama artık onun da bir önemi yok. Ben sen bana bakmadan da severim seni. Tek başıma. Şimdi senden tek isteğim birgün geri gelmen. Zamanı önemli değil. Mekanı önemli değil. Önemli olan tek şey benim için gelmiş olman. Sen sadece gel , gerisini bana bırak.
YİNE ÇOK HAYAL KURAR OLDUM BİLİYORUM.
