Kimbilir belki mutluluk,
Beyaz bir armağandır...
Pembe hayaller kurmak gibi
Yorgunluk gözlerimde
O güzel gözlerini aramaktır
Tüm güzel renkleri sonbahara saklamak
Her an izlemektir belki
Yıldızları hatırlatan gözlerini...
Her gün, her hafta, her yıl
Duvarda asılı takvim
Mevsim nasıl da amansız akıyor
Kırgın bir ses olurken zaman
Şubat bile sen diyor...
Geçmiyor kış hayat yalan
Ve hasret denilen sarmaşık
Kaybolmuş sabahlardan bile yaman
Ah, dönsen keşke
Tüm yamaçlar yeşerse sözlerinle
Kaybolsam gözlerinde
Kosuşsa şimdi hatıralar
Bir güvercin olmak gökyüzünde
Ya da milyarlaca yıldız
Bir çiçek, bir sümbül, bir nergis
Ve çocuk olmak özlemine...
Kim bilir belki mululuk
Sevgiye verilen en güzel armağan
Dön artık yamaçlarda umutsuz
Oralarda bahar bekleme
Yorgunluk var gözlerimde
Ve o güzel gözlerini aramak
Ve dön artık
Baharın seranatıyla gülümseyerek
Kim bilir belki mutluluk
Yıldızlar kadar sonsuz...
🌠🌠🌠
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalemimden Sızan Şiirler
PoésieKalbimden akıp elimdeki kalemden süzülerek kağıda damlayan mürekkep kağıtta ufak bir birikinti oluşturmuştu.Ardından mürekkep kağıda yavaş yavaş yayılmaya başladı.Dilimin ucuna gelipde söyleyemediklerim sanki o küçük birikintide toplanmıştı.
