Dota o Girlfriend?

Chapter 2

Sa totoo lang, di ko inaasahang may gusto sakin si Franciz.

As in!

Ni hindi kaya kami naguusap non. Kaya pano siya magkakagusto sakin?

Naging magkaklase kami last school year pero, di talaga kami naging magkaclose.

Naging magkatabi pa nga din kami nun eh. Pero wa usap talaga.

Wala namang inatupag yun kundi pag laro lang ng Dota eh.

Ays buhay diba?

Petiks layf.

Pero aaminin ko. Nagkagusto ako sakanya noon.

Bukod sa taas ng buhok niya, kaya ko siya nakita agad. Hahaha biro lang.

Pero kasi... Ang gwapo niya.

Seryoso!

Pero ewan ko ba. Nawala ang lahat ng iyon ng parang bula.

Kaya laking ikinagulat ko nung malaman kong may gusto siya sakin.

Aminin! Kinilig ka din nung malaman mo iyon. Said the other side of me.

Oo aaminin ko. Kinikilg ako ng bonggang bongga. Haha!

Sino ba namang di kikiligin. Yung crush mo dati, may gusto sayo ngayon.

Bongganess!

-

Kinabukasan, maaga akong nagising para pumasok ng maaga.

Tinext ko si Claire, baka kasi bigla nalang iyon dumaan dito.

-

Pag dating ko sa school ay agad akong pumunta sa room.

Pero bago pa ako makapasok ay tinawag ako ni...

Franciz. Oo si Franciz nga!

Siya lang magisa.

Ano kayang kailangan neto?

"Uy, Franciz!"

Nahihiya siyang lumapit sakin.

Halatang halata sa mukha niya na nahihiya siya. Hihi such a qtyy.

"U-uhm.. Pwede ba tayong sabay umuwi mamaya? Hihintayin kita sa lobby. May sasabihin lang ako." then he smiled.

Oh that smile.

"Sure! Sige, kitakits nalang sa lobby?" I winked.

Aaminin ko. Ang landi ng ginawa kong iyon. HAHAHAHAHA!

Pagkatapos non ay nagpaalam na siya, at ako naman ay pumasok na sa room ko.

-

Ng maguwian na, dumiretso agad ako sa lobby.

(Alam kong ang eksaherada ko at naguwian agad. Hahaha!)

"Anne!"

Oh sht. Si Franciz.

"Uy! Kanina ka pa?"

"Ah hindi. Buti nalang pumunta ka. Akala ko, di mo ko sisiputin eh."

Grabe naman to. Di naman ako ganun noh.

"Anokaba! Di ako ganun noh."

Then he laughed.

Holy mother of God.

"Hmm, ano nga palang sasabihin mo?"

"Ah.. eh. Alam ko namang alam mo na eh.  Hmm.."

Mukhang alam ko na nga! Omg

"Hmm.. Pwede bang manligaw?"

Nanlaki ang mga mata ko ng marinig ko iyon.

Srsly? He's asking me, kung pwede ba siyang manligaw?

"Ahmm.. Okay lang kung ayaw mo. Naiintindihan naman kita eh."

Omg no. "Hindi sa ganon...  Uhm.. Oo! Pwede."

Wala nakong masabi, kaya um-oo nalang ako.

Gusto ko din naman eh. Hahaha!

"Talaga?!" Mukhang gulat na gulat siya. Hahaha.

"Thankyou!! Promise. Magaayos at magtitino talaga ako. Thankyou."

Aba dapat lang noh! Said the other side of me.

Anchaka talaga neto!

-

Pagkatapos ng mga pangyayaring iyon ay hinatid niya ko pauwi.

Oh diba. May pahatid hatid na agad. :>

-

Sorry dahil ang atat ko masyado dito. Naeexcite kasi ako pag nagttype ako eh. Kasi bawat mga pangyayari, nangyari sakin. So parang kwento ko nadin to. Hahaha! Ganun na nga. Gusto ko lang ishare sainyo, kasi hindi ganon kadali magkarelasyon sa isang Dota player. Uhuh! Kaya basa basa lang. ;-)