Karşım da koskocaman bir tapınak.Kocam ile gene gelmiştim buraya.Sudan çıkıp bana doğru yürüyor ve gelip ellerimi tutuyor.Bana,beni çok sevdiğini söylüyor.Gözlerime bakıyor ve hızla beni kucağına alıp tapınaktan çıkıp koşmaya başlıyor.
Birden kolumda bir acı hissediyorum ve hızla gözlerimi açıp kaşlarımı çatıp etrafa bakınıyorum.Kardeşime tam kızacak iken babam söyleniyor:
-Bu yaşa geldin hala Tapınakta hayal mi kuruyorsun ha ? Saçma sapan hareketler yapma kaç dakikadır aynı şekildesin kalk hadi.
İçimden söylene söylene kalkıyorum.Annem,babam,benden biri 4 diğeri 6 yaş küçük kız kardeşlerim ile birlikte tapınaktan çıkıyoruz.Küçük,ucuz arabamıza binip eve doğru gidiyoruz. Bi,bir saniye...Çok özür dilerim ben kendimi tanıtmayı unuttum.Merhaba ! Ben Neha, Neha Sundara .İsmimin anlamı ''Yağmur'' demek.Ben lise son sınıfa gidiyorum.Gittiğimi sanıyorum...Köy lisesin de okuyorum aslın da ailemin benden pek umudu yok zaten umutları olsa da beni okutmayacaklarını söyleyip duruyorlar.Çalışıp aileme katkı sağlayacakmışım. Sonra da evlenecekmişim. Onların hayalleri bu ama benim kurduğum hayaller çok daha farklı.Ben gene konudan sapmaya başladım kendimi anlatmaya devam edeyim en iyisi. 166 boyun da,58 kilo da çok da güzel olmasam da bir kızım.Sosyal ortamları bilmem,çıkmam dışarı izin vermezler çünkü.Şehre sadece babam götürdüğü zamanlar giderim.Bir alışveriş için iki tapınağa gitmek için.Babam akrabalarının ağzına çok bakar.Yani onlar bir şey der diye bir hareket edemeyiz.Köyden çıkmaz,okula dahi zor giderim ben.Kız kardeşlerim yüzünden ben okuyamıyorum.Neymiş onlara örnek oluyormuşum.Okul da ki öğretmenlerim sayesin de test kitaplarım ve okuma kitaplarım var.En önemlisi öğretmenlerim sayesinde şiir ile tanıştım...Size kendimi daha sonra anlatacağım çünkü eve geldik.Babam arabayı durdurdu ve en önce ben indim.Hemen eve gidip üstümü değiştirdim ve saçlarımı toplayıp aynada kendime bakıyor iken annemin çığırmalarını duydum.Her zaman ki gibi beni çağırıyor gene sofrayı hazırlamak için. Usansam da bir şey diyemiyorum.Gidip hemen sofrayı hazırladım ve yemek yemeden odama gittim.Bu evde tek sevdiğim yer odam.Küçükte olsa diğer odamdan daha iyidir.Eskiden kardeşlerimle aynı oda da kalıyordum.Sürekli araların da saçma sapan konuşup beni rahatsız ediyorlardı artık çok fazla söylenince annemle babam odamızı ayırma kararı aldı.Aradan yarım saat geçtikten sonra gidip sofrayı topladım ve bulaşıkları hallettim.Annem ise bu sırada babam ile benim artık evlenecek yaşa geldiğimi konuşuyorlardı.Hemen odaya girdim ve:
-Bakın,kardeşlerim de burada yok. Bari şu son seneyi bitireyim lütfen baba...
Babam şöyle dönüp bir bana baktı.Sonra anneme dönüp:
-Gece gece konuşacak konu mu bulamadın hanım ? Git yatağımı yap.
Dediği için bu konuşma burada bitti.Hemen odama koştum çok mutluydum.Aslın da ben üniversiteye gitmek istiyorum.Bu sadece ailemi oyalamak için bir bahane.Hemen radyomu ve kulaklığımı alıp en sevdiğim kanala geçtim.Bu kanalı çok seviyorum her zaman benim en sevdiğim şarkıyı çalıyorlar.Bu şarkıyı dinlerken yatağıma uzandım ve en sevdiğim şarkı da yağmur sesleri ile birlikte huzurlu bir uykuya daldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hindistan'da bir Yağmur ''NEHA''
ChickLit-Kendisini en güzel şekilde yetiştirip,bir şehirlinin ''zindan'' diye tanıttığı hayattan kurtulan bir kızın hikayesidir.
