Zoraki Evlilik

Ben bu küçük güzel kıza aşık olmuştum...

Merhaba canlarım.

Yine ben.

Okur sayısina gore voteler cok az.

Lütfen vote vermeyi unutmayin.

Neyse bu bölümü kardesim Aynur icin yaziyorum.

Bundan sonra ki bölümler Baha'nın ağzından olacak. Neden mi? Bu bölümde anlayacaksınız.

Ve korktuğum iki kelimeyi söyledi.

"Kalbi durdu!"

"Olamaz o ölemez!"

Hemsireyi kendimden uzaklastırdım ve Beren'in yanına egildim. Elini tutup öptüm.

"Beren. Beni bırakma. Seni seviyorum. Yalvarırım sana. Beni bırakma! "

Susan makine tekrar ses çıkarmaya başladı. Herkes önce  makineye sonra Beren'e baktı.

"Nabız geri geldi."

"Onun elini bırakmayacağım. Ne yapıyorsanız böyle yapın."

Doktor ve hemşire başını sallayıp Beren'le ilgilenmeye devam ettiler.

Sonunda hastaneye gelmiştik. Beren'i hemen ameliyata aldılar. Bende bekleme odasına geçip babamı aradım. İlk çalışta açtı.

"Baha noldu? Bir şey mi oldu?"

"Evet baba araba kaza yaptı."

"Siz iyimisiniz?"

"Ben iyiyim ama Beren'i ameliyata aldılar. Yolda bir kez kalbi durdu."

"Aman Allahım! Hemen geliyorum."

"Tamam baba."

Telefonu kapattım ve beklemeye başladım.

Keşke o gece ona onu sevdiğimi söyleseydim.

Çok sarhoştu ve söylediği bu cümle beni çok şaşırmıştı.

Ama bu gün dedikleri. O haldeyken bile beni sevdigini söylemişti.

Kendimi gülümserken buldum. Bu durumda bile beni gülümsete bilecek bir şey vardı.Beren'in iki kelimesi beni bu haldeyken bile gülümsetiyordu.

Ben Beren'e aşık olmuştum.

İlk başlarda buna inanmak istememiştim ama şimdi bunu kabul ediyordum.

Ben bu küçük güzel kıza aşık olmuştum.

Dinlenme odasının kapısı açıldı. İçeri babam annem ve daha önce hiç görmediğim bir adam girdi. Telaşına bakılırsa Beren'i tanıyordu. Annemin gözleri kızarmıştı. Ağlamıştı sanırım. Yanıma gelip bana sarıldı.

"Oğlum sen iyimisin?"

"İyiyim anne meraklanma."

"Kızım nerde o iyi mi?"

"Ameliyatta anne."

"O iyi mi Baha?"

Sesizce bir anneme birde adama baktım. Adam bana endişeli gözlerle baktı. Yanıma geldi ve tam karşımda durdu. Annemde beni bırakdı ve bir köşeye gidip ağlamaya başladı.

"O iyi mi?"

Yine cevap veremedim. Yüzü korkuyla buruştu.

"O öldü mü?"

Cevap vermedim. Hem ne diyecektim ki. Hayır ölmedi ama ölmek üzere mi diyecektim.

Adam yakama yapıştı. Çok güçsüzdü. İstesem onu iterdim ama yapmadım. Sadece sinirinin geçmesini bekledim.

"Kaza nasıl oldu? Bilerek yaptın diğmi?"

Cevap yok.

Sinirli bir şekilde beni itti ve babamın karşısına geçti.

"Anlaşmamızda bu yoktu. Onu sadece oğlunla evlendirecektin. Onun hayatı kurtulacaktı. ÖLMEYECEKTİ!"

"Biliyorum Ahmet ama kaza isteyerek olmamış. Az önce polislere sordurdum. Karşılarından bir araba geliyormuş çarpmamak içinde Baha direksiyonu sola kırıp ağaçlara çarpmış."

"Madem biri ölecekti. Bu ben olmalıydım. O değil!"

"Bana çok iyi bir babayım ayakları yapma. İyi bir baba olsaydın kızını satmazdın!"

"Senden iyi bir babayım ben!"

İşler kötüye gidiyordu araya girmenin vakti gelmişti.

"YETER ARTIK! SUSUN! BEREN ORADA CANIYLA UĞRAŞIYOR SİZ BURADA ÇOCUK GİBİ KAVGA EDİYORSUNUZ!"

İkiside bana bakıyordu. Haklı olduğumu biliyorlardı. İkiside sesizce birer koltuga gecip oturdu.

Saatlerdir bir haber vermelerini bekliyorduk ama hiçbir şey yoktu.Annem hiç durmadan ağlamıştı. Babam ve "Kayınbabam" durmadan konuşuyorlardı. Ne konustuklarını bilmiyordum. Çünkü ilgilenmiyordum. Şu an istedigim tekşey bana iyi haber vermeleriydi. Doktor kapıyı açtı ve odaya girdi.

"Beren'in yakınları siz misiniz?"

Hemen yanına gittim.

"Ben kocasıyım. O iyi mi doktor bey?"

"Zorlu bir ameliyat oldu. Hayati tehlikesi kalmadı ama başından darbe almış."

"Yani?"

"Yani. Beren hanım hafızasını kaybetmiş olabilir."

Evett bir bölümün daha sonuna geldik. Umarım beyenirsiniz. Vote vermeyi unutmayın...

Sizleri seviyorum...