Ik vond een foto album. Er zaten foto's in. Foto's van een vrouw met lang zwart haar. Ze lijkt heel veel op mij. En opeens relaseer ik dat dat de vrouw is die voor mij zorgde. Ze hield van me al was ik nog niet geboren. Ze zou alles voor mij doen. Ik wilde haar bedanken. Ik wilde haar vertellen dat ik van haar houd. Ik wilde haar vertellen dat zij belangrijk voor mij is. Ik wilde in haar omhelsing zijn. Die vrouw is mijn moeder.. Ik vond een briefje erin.
Lieve Borra,
Ik houd van je, ik hoop dat je dit vindt en leest. Weet dat ik er altijd voor je ben. Ik weet dat sommige tieners afstandiger worden van hun ouders. Maar ik hoop dat wij voor altijd samen kunnen zijn. Ik weet dat jij ook je ruimte wilt hebben, maar als ik streng ben herinner dan dat ik dat doe omdat ik om je geef. Ik maak me zorgen, omdat jij mijn enige dochter bent.
Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van jou werd ik zo blij. Dit was het beste geschenk wat ooit aan mij gegeven is..
En op een koude winter middag zat ik een deken te maken en probeerde ik er met een naald B op te naaien maar ik prikte mijn vinger. Ik zag hoe het bloed op het sneeuw viel daarnaast zag ik ebbenhout.
Ik dacht had mijn dochter maar lippen zo rood als bloed, huid zo wit als sneeuw en haar zo donker als ebbenhout. Hierdoor noemde ik je Borra, dat is Sneeuw in het Maltees. Maar lieve schat, er zijn mensen op de wereld die misschien zeggen dat je niet perfect bent. Maar voor mij ben jij altijd perfect.
Liefs,
Mam
Ik voelde de tranen aan komen. Mijn ouders hadden alles. Ze hielden van elkaar met heel hun hart en ze hadden een grote huis. Mijn vader heeft een bedrijf die in de top 5 rijkste bedrijven in de wereld zit. Mijn moeder en hij hielpen elkaar door dik en dun. Ik wou dat ik mijn moeder nog had ontmoet. MIjn vader heeft nu een nieuwe vrouw. Soms bewonder ik me hoe hij zo snel over mijn moeder kon zijn. We wonen in een rijke wijk naast een bos. Al dat geld vermaakt mij niet eens zo erg. Mijn vader is altijd weg en mijn stief moeder... Ik heb een gevoel dat ze mij niet mag. Wanneer mijn vader in de buurt is, 'houdt' ze opeens van mij.
4 jaar later zat mijn vader in een auto ongeluk. Mijn hart brak. Het voelde alsof de wereld tegen mij was... Wie zou nu voor mij zorgen? WIe zou van mij houden zoals mijn vader dat deed? Mijn stiefmoeder Pricilla was nog niet eens zo geshockt toen ze erachter kwam dat vader dood is. Ik bleef voor 4 weken in mijn kamer. 4 weken lang huilen. 4 weken lang relaseren dat mijn moeder en vader er niet meer zijn. Ik ging naar beneden en ik zag Pricilla. "Ik neem zijn bedrijf over" Wat?! Zat Pricilla maar achter het geld van mijn vader? Dit verdient hij niet.. Hij wou weer met een vrouw trouwen voor mij. Hij wou dat er iemand was die voor mij zou zorgen als een moeder. Maar Pricilla verdiend mijn vader niet. We hadden foto's van mijn moeder en vader in de woonkamer staan. En ook foto's toen ik nog in haar maag zat. Pricilla zag mij. Ze keek naar de foto's. Ze wist dat die foto's zo belangrijk zijn voor mij. Ze sloeg het tegen de grond. De enige foto's van mijn moeder.. Heeft Pricilla vernietigd. Ik kan hier niet meer tegen. Ik wil weg van haar. Ik pakte mijn rugtas en zaklamp.
Ik liep de deur uit. Niet wetend waar ik naar toe moet. Het boeit mij niet waar ik naar toe ga. Ik wil gewoon dat mijn benen me naar een plek ver van dit huis vandaan zit. Alle herinneringen zijn zo pijnlijk. Het is te pijnlijk ik kan het niet meer aan. Ik belandde bij een pad in het bos. Ik zag een huis. Het was best klein. Ik klopte, maar niemand antwoorde. Ik ging zachtjes naar binnen. Er ging een koude rilling door mij heen. Ik wilde hier niet zijn maar ik ben liever hier dan mijn huis. Ik was zo moe. Ik zag een wat grotere kamer met 7 bedden. Hoe kunnen hier 7 mensen wonen? Ik sliep op een van de bedden. Voor eventjes vergat ik wat er allemaal gebeurde.
Ik deed mijn ogen langzaam open. Ik zag 7 gezichten naar mij kijken, droom ik?!!!! Ze zien er zo perfect uit. Ze zijn knapper dan alle 2000 jongens op mijn school bij elkaar. "Ze is wakker" hoorde ik een van hun zeggen. Ze keken me vol grote ogen aan. "Wie ben jij?" Vroeg een jongen met wat gespierdere armen, bruin haar en grijze ogen. Ik keek hun aan met open mond. "Ik ben Borra, wie zijn jullie?" "De eigenaar van dit huis" Ik schrok. "Het spijt me dat wist ik niet." Ik dacht opeens weer aan wat er aan de hand was. Ik hoopte dat alles maar een nachtmerrie was. Ik kon de tranen niet meer inhouden.De 7 jongens keken mij verschrikt aan. "Hebben we iets fouts gezegd?!" "Sorry, Ik ben van huis weg gelopen" Ze schrokken. "En je ouders dan? Ze maken zich zorgen om je" Mijn ouders.... Ik bewoner me of ze me van boven kunnen zien. "Mijn ouders zijn dood.. Ik heb een stiefmoeder, maar ze gaf alleen om mijn vader's geld." Ze praatten opeens. "We zijn eruit" Zei een jongen met wat lichter bruin haar. "Je mag hier blijven. Zolang je ons helpt met het huis schoon houden en koken. Wij kweken bloemen en groenten. Dus we zijn overdag niet vaak thuis" "Dank jullie wel" "Oh natuurlijk we zijn ons vergeten voor te stellen."
"Ik ben Alex" Hij had donker blond haar en blauwe ogen. Hij glimlachte verlegen. "Lucas" Hij had blond haar en grijze ogen. Hij had Hij schudde mijn hand snel. Volgens mij mag hij mij wat minder. "Jayden" Zij haar zag er rommelig uit, maar het was de perfecte maat rommelig. Hij had bruin haar en grijze ogen. Tot mijn schrik gaf hij mij een knuffel. "Nick" "James" "Matthew" "Seth" Zeiden de vier jongens achter elkaar. Ze waren allemaal zo perfect en knap. De hele avond heb ik hun leren kennen. Ik vertelde hun alles over mijn moeder en vader. Ze voelen heel vertrouwd. We zijn wat gehechter aan elkaar geworden.
Het was ochtend ik bakte eitjes voor hun. Ze werden wakker en at zo snel en pakte alvast hun gereedschappen. Ik liep ze naar de deur uit. "Doei Alex" Hij glimlachte "Doei Lucas, Nick, James" "Doei Matthew" Ik gaf hem een schouderklopje omdat hij mij hielp met de afwas. Doei Jayden. "Krijg ik een succes kus?" Ik lachte "Heb je dat dan verdiend?" "Ik eis mijn kus" Zei hij en ik gaf hem gewoon een snelle kus op de wang. "Succes met jullie dag."
Het was de 5de dag dat ik bij hun woonde. Het was altijd dezelfde routine. Ontbijt maken, huis schoonmaken, koken en slapen. Maar het voelde wat fijner hier dan met Pricilla.
Het is de 6de dag. De jongens waren al weg, en opeens hoorde ik iemand kloppen. Ik deed de deur open. Het was iemand van post nl, hij had bloemen in zijn handen. "Dit kreeg u van iemand" Hij gaf het aan mij en reed weer weg. Ik liep naar buiten om de voortuin schoon te maken. En het was zo onverwacht om een vreemde jongen te zien langs fietsen. Hij zag hij en zwaaide naar mij. Hij had licht bruin haar, groene ogen en een glimlach die onvergetelijk was. Hij stopte. "Mag ik misschien weten wie jij bent?""Ik ben Borra, wie ben jij?" Zei ik lachend. "Ik Tobias!. Leuk je te ontmoeten maar ik moet in 5 minuten bij mijn oma zijn. Ik zie je nog wel!" "Hoe kunnen we in contact houden?" "Het lot brengt ons zeker weer bij elkaar"
Het is de 8ste dag. Ik deed de deur open en dezelfde jongen van post nl gaf mij een taart. "Dit kreeg u van iemand, maar die persoon raadt het aan om het zo snel mogelijk op te eten omdat het anders bederft." Ik ging snel aan tafel zitten om het te proeven. Ik nam een hap, en er klopte iets niet aan. Opeens werd ik duizelig en zag ik op de plastic doosje van de taart geschreven: "Geniet ervan ~Pricilla" Opeens werd het zwart voor mijn ogen.
Ik werd wakker. Midden in de bos. Maar ik werd niet zomaar wakker. Ik voelde lippen tegen de mijne. En ik keek, het was de jongen die langs fietste. Zijn groene ogen keken mij aan. Ik zag de 7 jongens verschrikt kijken. "Ze.. leeft..nog.." Zei Jayden.
"Wat gebeurde er?" Zei ik. "Er zat een briefje in je taart. En erin stond dat Pricilla jou vader heeft laten vermoorden en jou probeerde te vergiftigen." Hoe kan iemand dit doen. Mijn vader behandelde haar alsof ze een deel was van onze familie. Ik huilde. En opeens voelde ik een arm om mij heen. "Het komt wel goed." Hij voelde heel vertouwd. Ik deed mijn armen om hem heen. In zijn armen kon ik mezelf uiten.
"We hebben de politie gebeld. En Pricilla is opgepakt. Maar iemand moet weer op de bedrijf letten zeiden ze. " "Ik neem de bedrijf over." Tobias keek mij lachend aan. "Ik heb iets voor jou. " Hij gaf mij bloemen. "Wil jij je hart aan mij toe vertrouwen? " "Ja" Ik sloeg mijn armen om hem heen en gaf bracht mijn lippen tegen hem aan.
