"Aarde aan Liv! Je vangt nog vliegen." Zoë port me lachend in mijn zij, en ik schrik op en herstel me gelijk. Met open mond heb ik een tijdje zitten staren naar het meisje wat zojuist het klaslokaal binnengelopen is.
De biologiedocent, meneer McDonald, begroet het meisje: "Hallo Sophie. Welkom op onze school!" Meneer McDonald, tevens ook onze mentor, kijkt ons aan, "Jongens, dit is Sophie, het nieuwe meisje waar ik jullie al even over verteld had. Vanaf vandaag zit zij bij jullie in de klas. Sophie, zou je ons iets over jezelf willen vertellen?" zegt hij, met inmiddels zijn blik naar Sophie gericht.
Ik zie dat zij hier een beetje van schrikt, ze had zich er duidelijk niet op voorbereid. Zachtjes, maar nog wel verstaanbaar, begint ze te praten: "Ehm... Hallo allemaal, ik ben Sophie - Sophie Smith. Ik ben zeventien jaar oud. Ik ben vanuit Florida naar LA verhuisd een week geleden, samen met mijn ouders en mijn oudere zus."
Louis steekt zijn hand op. De docent geeft hem een kort knikje, als toestemming dat hij mag gaan praten. "Ben je single?" vraagt hij. Oké, voordat we verder gaan met het verhaal moet ik je eerst wat achtergrondinformatie over Louis vertellen. Dit was geen vraag uit interesse, hij stelde deze vraag omdat Louis met zijn achterlijke vriendenclubje een weddenschap gemaakt heeft om het te doen met 'het nieuwe meisje'. Louis kan iedereen krijgen, met een paar versiertrucjes heeft hij zo elke zaterdagavond wel weer een meisje in bed, en laat vervolgens nooit meer van zich horen. Ja, hij is er echt zo één.
"Nee," antwoordt Sophie, "ik, eh, ik val op meisjes."
Mike, die voor ons zit, draait zich om. "Gadverdamme zeg, wat moeten we hier nou weer mee?" Mike is een ongelooflijke homofoob. Dat is ook de grootste reden dat ik niet uit de kast durf te komen. Ik negeer zijn opmerking. Het enige waar ik aan kan denken op dit moment is dat ik haar voor me moet winnen.
De bel gaat en ik sta op en pak mijn tas. In mijn hoofd geef ik mezelf nog een kleine peptalk, neem een zucht en stap op Sophie af. Ik wil haar graag leren kennen. Misschien worden we wel goede vriendinnen. "Hey So-" Ik kan mijn zin niet afmaken, want Zoë en Mike sleuren me weg. "Wat moest jij nou met haar?" vraagt Mike, en hij kijkt erbij alsof hij wel kan kotsen. "Ik..." begin ik, maar Mike heeft er geen oor voor en praat gewoon verder: "Liv, ze is gay! Denk even na, hoe goor zijn twee jongens bij elkaar? Laat staan twee meisjes." Ik zucht. Waarom is hij zo ontzettend gemeen. Je kunt er niks aan doen waarop je valt. "Gelukkig ben jij niet zo'n vieze lesbienne," komt er nog achteraan.
"Kom," zucht Zoë en pakt me bij mijn arm, "we gaan pauze vieren." Ik ruk me los. Zo snel als ik kan loop ik in versnelde pas weg. Tranen beginnen zich inmiddels op te hopen in mijn ogen. Ik gooi de deur van het damestoilet open, en ik bots tegen iemand aan. "Rot op," snauw ik.
"Hey, gaat het wel? Volgens mij hebben wij samen biologie. Laat me even denken, Liv is het toch?" zegt een nieuwe, bekende stem.
Ik kijk niet op. "Het zal wel."
"Kan ik je helpen?" vraagt ze. "Ik ben het trouwens, Sophie. Misschien beter bekend als 'de nieuwe'."
Oh nee, zij is wel de laatste die ik nu wil spreken. "Wil je me alsjeblieft alleen laten..?" vraag ik zachtjes, nog steeds snikkend.
"Ja, natuurlijk. Dan zie ik je morgen, Liv." Sophie loopt weg.
Plots schiet me iets te binnen. "Sophie!" roep ik.
Ze kijkt om. "Ja?" vraagt ze, en ze loopt naar me toe.
"Ik, eh, zou je-" ik zucht even, "zou je een keer-"
Opeens voel ik iets hards tegen mijn neus en voorhoofd aan en voor ik het weet lig ik op de grond en wordt het zwart voor mijn ogen.
--
665 woorden.
