Issız bir kış akşamıydı.Dısariya bakilan gözler bir baskaydi o gece.Birden bire köpekler havlamaya başladı.İçime bir his;kötü bir his kondu.Birden endiselendim ama hic aldırmadan cayır cayır yanan şöminenin karşısına geçip hayallere daldim ve sabah kalktim.Karsı evdeki bayanın dün aksam öldürüldüğünü öğrendim.Ve anlamıstım tabiki de;fakat hayat devam ediyordu .Ertesi gün bir komşum daha oldürülmüs.Ve artık ben çok korkuyordum.Ve haftalar oldu ki tek ben kaldim buralarda;ne şerif ne dost ne bir eş kaldi buralarda sadece ben köpeğim ve köpekler kaldım kaldık... Bir aksam sıcak yatağımda yatar iken kapı cızırtısı sesi geldi kulağıma ve birden irkili verdim.Kopeğim mi? değil mi? diye terreddüte düştüm...Ve odamın kapısının sessizce açarak merdivenlerden aşağıya indim.Ve köpeğime sessizce seslendim. Ve hala yürümeye devam ediyordum. Sessizce! Ve "Aman Tanrım" diye içimden söylenerek öldürülen köpeğimin yanına sessizce koşarak gittim.Ve boğazından kesilerek öldürülmüştü.Sessizce garajdaki arabama giderken herkesi öldüren kişiyle karşılaştım.Karşılaştığım yakışıklı bir adamdı ve onunla birlikte olup neler yapaliceğemi anlattım ona beni öldürmemesi için...Ve ona anlattıklarım onun da hoşuna gitti ve benle beraber oldu...Ve bende öldürülmeyip hayatıma onla beraber devam ettim.
