KARANLIĞIN İKİZİ

BADE...🖤

Sessiz, karanlık, kedi ve köpeklerin sesleri sokaklarda yankılanırken kiminin evinden bağrışma sesleri kimin evinden kahkaha sesleri bir arka sokakdaki caddeden gelen arabaların korna, firen sesleri beynimde yankılanıyordu...

Her adımım da geceye doğru ilerliyordum karanlık çöktükce sokaklarda sadece benim ayak seslerim yankılanıyordu..

Korkuyordum, icimdeki masum kız her ne kadar dön desede geri dönmeye niyetim yoktu. Onlardan nefret ediyordum, başımızda olan beladan nefret ediyordum, hiçbir zaman normal bir hayatım olamamıştı eğer onların yanında kalmaya devam edersem olmayacaktı da.

Babamin mafyatik olayları yüzünden okulda bile heryerim korumalarla annem ise babamla bu yolda evlenmişler onunda pek bir farkı yoktu babamlar'dan.

Ben bu aileden biri olmak istemiyordum mafyatik biriyle evlenip çocuğumun hayatını tehlikeden kurtarmak için hayatini mahvetmek istemiyordum normal bir hayatım olmasını istiyordum ben onlar gibi değildim ben...ben korkaktım.

Havanın iyice sağuk olmasıyla bacaklarımın titredigini hissedebiliyordum üzerimdeki hırkama her ne kadar sarilsam da açıkta kalan Bacaklarim titremeye devam ediyordu...

Sokakalarda yankılanan arkamdan gelen araba sesi ne kadar dikkatimi çeksede umursamamıştım ben yürümeye devam ederken arkamdan bir arabanın durduğunu hissettim kafamı hafif arkaya doğru çevirip kipriklermin altından yavaşça baktım gördüğüm büyük siyah araba babamın iş yerlerine giderken kulandığı arabalardandı....

İçimi huzursuzluk kapladığı gibi adımlarımı hıza tutarak koşar adımlarla yürümeye basladim nereye gideceğime dair en ufak bir fikrim yoktu ailem yüzünden arkadaşım bile yoktu kimseye guve....

ağzıma tutulan bezle neye uğradığımı şaşırmıştım kime ait olduğunu bilmediğim kollara tırnaklarımla bastırsamda bir işe yaramamıştı yavaşça gözlerim kapandiginda kendimi tutamadim sanırım yıllardır ailecek korktuğumuz şey başıma gelmişti....

🖤

Boynum çok ağrıyordu nasıl yatmıştım ben böyle gözlerimi açmadan kafamı kaldırdım elimle gözlerimi ova.. bi dakika ellerim ellerimi haraket ettiremiyordum gözlerimi açmadan önce gözümün önüne az önce yaşadıklarım geldi..

Gözlerimi açmaya korkar bir şekilde tek bir gözümü yavaşça açmaya başladim fakat korkuma yenik düşüp gözümü geri kapatıyordum kapıdan gelen sesle sıçramam bir oldu o panikle gözlerimi açmıstım.

İçeri aniden giren adamın arkası dönüktü kapı arka tarafımda kalıyordu sanırım.. hızla önümdeki cama doğru ilerledi arkadan yaklaşık 20 21 yaşlarında olduğunu anlayabiliyordum ah tabi suan babamın düşmanları tarafından kaçırılmıştım lanet olsun!!

Birşey adına endişeliydi arkasına döndüğünde benim ayık olduğumu görmesiyle yüzüne pis bir şekilde gülümseme yayılmıştı "demek uyandın" diyerek başını sallamaya başladı ben dik durmaya çalışarak kendimi güçlü gostermeye çalışıyordum fakat içimdeki korkunun haddi hesabi yoktu beni öldürecek miydi?

"Kimsin sen ben neden burdayım" diyerek çırpınmaya başladim "şşş" diyerek yanima doğru yaklaştı o yaklaştıkça içimdeki korku daha da büyüyordu elini yüzüme doğru yaklaştırınca refleks bir şekile yüzümü geriye doğru çektim gözlerimi sıkıca yumdum korkuyordum gercekten korkuyordum...

"Korkma" diye bir ses geldiğinde gözlerimi yavaşça açtım "sana zarar vermeyeceğim " diyerek lafına devam etti "b-bana n-n-n-ne yapacaksın " diyebildim zorla konuşmaya korkar oldum..

Bana üzgün bir şekilde baktı "benden korkuyormusun. Hayır, hayır benden korkamaman gerek" diye kendi kendine konuşmaya başladı bu haraketleri beni daha çok korkutmaya yetmişti "tamam seni şimdi çözücem ama sakın kaçmak gibi deli bir haraket yapma emin ol bu ikimiz içinde hiç hoş olmaz" diyerek üstü kapali bir şekilde tehdit etmişti...