Link's

5 Afspraak één

"Mooi huis." Ik knik dankbaar en leeg mijn voetbalkleding in een wasmachine die ik meteen aanzet. Mijn laptop leg ik op zijn vaste plek waarna ik naar het keukeneiland wijs.
"Neem plaats." Mijn handen grijpen naar een appel waar ik gretig in bijt voordat ik de frigo open en er aardappelen, een pot appelmoes en een biefstuk uit haal. "Eet je mee?" Als zijn groene wijze ogen twijfelen zucht ik onzichtbaar. "Woon je alleen?" De man knikt kort en schraapt dan zijn keel. "Dan weet je ook dat voor jezelf koken geen plezier is."
"Ik eet wel mee." Ik knik tevreden en begin met het schillen van aardappels waarna ik mijn aandacht terug naar hem verschuif. "Wat brengt je hier?" Telkens wanneer zijn groene ogen zo voorzichtig in de mijne staren, voel ik iets raars. Alsof zijn ogen recht in mijn ziel kijken en hij mijn kwetsbaarheden ontdekt. Ik negeer het. Zulke absurditeiten bestaan niet. Ik ben echt moe aan het worden.
"Ik heb je mogelijke contracten gesorteerd en zou ze willen overlopen." Ik knik en gooi de aardappels in een pot kokend water terwijl het vuur voor mijn biefstuk sist. De appel die me de nodige suikers gaf om recht te staan was blijkbaar niet voldoende want het is kort zwart voor mijn ogen. "Ik heb kledingcontracten bij vandaag." Ik knik kort en kruid het vlees.
"Als in de zin van modekleding of sportkleding?"
"Sportkledij." Ik knik en frons kort terwijl ik mijn biefstuk bijkruid. Harry antwoordt enorm snel waardoor ik me alleen maar meer moet concentreren op zijn hese stem.
"Maar ik draag toch altijd de training van de club?" Mijn handen nemen twee borden. Voor het eerst kijk ik terug in de man zijn groene ogen.
"Wel, bij bepaalde gelegenheden..."
"Ik vind het belachelijk, maar goed." Harry opent kort zijn mond om iets te zeggen, maar zwijgt uiteindelijk toch waardoor ik de aardappelen afgiet en de pot op tafel neerzet. Er is maar één biefstuk dus kijk ik hem aan. "Wil je ook biefstuk?"
"Je ziet eruit alsof jij wel wat ijzer kan gebruiken." Verbaasd door dat antwoord kijk ik hem dieper aan. Is hij ook een allesweter over biologie?
"En waar is dat antwoord op gebaseerd? Ik neem al allerlei vitaminen bij als supplement." Zonder aarzeling blijft hij me intrigerend aanstaren.
"Je hoge dosis activiteit, weinig gevarieerde eten en bleke kleur." Ik zwijg en kijk van mijn dampende biefstuk naar hem.
"Wil je nu een stukje of niet?" Als hij aarzelend zijn mond opent, snijd ik een stuk van mijn portie en leg ik die op zijn bord. Zelf steek ik hongerig een aardappel in mijn mond, in combinatie met zoete appelmoes... "Welke merken kledij?" De krullen van Harry bewegen mee omhoog als hij zijn hoofd wat lift om me te kunnen aankijken.
"H&M, Nike, Lotto... Ik weet niet of je een favoriet hebt."
"Zeker niet H&M." Ik schud mijn hoofd en eet gulzig verder. "Wat zijn de voorwaarden van zo'n deal?" Zelfs daar heb ik geen flauw benul van. Het duurt even voordat Harry antwoordt.
"Hangt af van welke maatschappij en wat voor contract. Sommigen willen je enkel voor reclame, anderen willen dat je er mee op straat rond loopt."
"Ik loop nooit op straat-" Ik stop abrupt als ik zijn gestoorde blik zie en steek dan maar wat appelmoes in mijn mond. "Just saying. Mijn leven is druk genoeg."
"Dat soort contracten mag ik er dus helemaal uithalen?" Nu doet hij net alsof dat een enorme berg van werk is, komaan... Het is je job.
"Misschien kunnen we zelfs onderhandelen tot een fotoshoot en een gelegenheid ofzo. Of gebeurt dat niet?" De krullen gaan heen en weer deze keer.
"Meestal niet... maar als zij jou echt willen, kunnen er uitzonderingen gemaakt worden. Sommige firma's hebben al meerdere keren hetzelfde contract naar je gestuurd." Ik knik en sta op, iets wat de adviseur verbaasd. Helemaal als ik een volledige banaan, havermout, een appel en een vitaminen- en proteïnezakje in de blender schud. Finishing touch: een bol straciatellaijs. Als het gemixt is, kuch ik ongemakkelijk door de stilte.
"Wat? Ik moet genoeg binnen krijgen." Zijn blik wendt hij af waarna hij zo onzichtbaar mogelijk met zijn hoofd schudt en de papieren over de tafel verspreid. Ik slik bij het zien van de hoeveelheid mijn shake door. Wat een berg, jezus. "En dat is enkel kledij?" De bruinharige man kijkt me recht aan en knikt dan.
"Een voorkeur van jouw kant zou welkom zijn." Ik slurp nadenkend aan mijn beker als er me een idee binnen valt.
"Haal alles wat geen officieel sportmerk is of niet ecologisch en mensvriendelijk werkt eruit. Daar wil ik absoluut niks mee te maken hebben." Ik schud overtuigd mijn hoofd, nee, de prachtige aarde nog wat meer verwoesten met katoen dat nodig is en uitlaatgassen om het te vervoeren zodat de biodiversiteit nog meer afneemt en we enkel als egoïstisch wezen over blijven, niet in staat om zoals het oorspronkelijk leven te leven. "Een nationaal merk zou een pluspunt zijn." Als ik opkijk van de stapel papieren kijkt het paar groene kijkers me opnieuw ongelovig aan.
"En dat moet ik van buiten weten?" Ik haal mijn schouders op.
"Jij bent adviseur, doe er iets mee." Ik schrik niet als de bel gaat, maar ben wel verrast. Ik zucht kort en zet mijn beker neer. Alsjeblieft geen onaangename verrassing, zeker niet in het bijzijn van deze geschoolde kerel. Als ik op het schermpje kijk in de gang zie ik dat het Niall is, zijn armen maken bruuske bewegingen om op het knopje te blijven duwen. Ik laat hem maar snel binnen en hoor ook hoe de lift terug naar beneden gaat om de massa op te halen. Als Niall eindelijk boven is, en uitstapt, krijg ik een zielige onschuldige blik.
"Wat doe je nu nog hier?" Oh, zo'n blauwe ogen dat je gewoon niet boos kan zijn. Hij is uiteindelijk de goedheid zelve. Toch kruis ik streng mijn armen voor mijn borstkas.
"Niet boos zijn, Louis. Ik was iets gaan drinken maar al snel werd het meer dan één pintje. Zodra ik het besefte ben ik er onmiddellijk mee gestopt... maar ik ben echt niet meer in staat om zelf reactief naar huis te rijden en in een taxi voor vandaag en morgenvroeg had ik geen zin." Ik knik uiteindelijk en haal een hand door mijn haar. In ieder geval is hij verantwoordelijk genoeg om niet achter het stuur te kruipen en zo een ongeluk te veroorzaken.
"Oké, verstandige keuze. Ik moet wel-"
"Wie is dit?" De blonde man is al door gelopen en komt Harry tegen in de keuken.
"Mijn adviseur, Harry." Zijn wenkbrauwen fronsen, net als die van Harry zelf.
"Ik wist niet dat je er een had."
"Hij is vandaag begonnen." Ik glimlach nep en loop alvast naar de logeerkamer om te kijken of er lakens zijn en Niall's reserve tandenborstel met tandpasta plus een fles water. Ik vind geen water dus zet dat er maar bij terwijl ik in de verte de twee mannen handen zie schudden. "Ga je hier blijven zitten of...?" Niall krabt even lui in zijn haar en haalt zijn schouders op.
"Het is training morgen, ik ga best slapen, wetend dat jij graag nog wat leert dadelijk." Ik knik instemmend en geef hem een schouderklopje mee.
"Half zeven aan de ontbijttafel, Horan!" Hij kreunt als antwoord. Als ik mijn blik terug op Harry richt zie ik dat de stapel papier verdwenen is, net toen we vooruitgang boekten. "Wat-?"
"Ik laat je best met rust voor vanavond. Je hebt genoeg te doen gehad." Zijn gezicht ziet er licht bezorgd uit waarna hij terug neutraal kijkt en opstaat. "Ik weet wat te doen." Ik knik na wat verbouwereerd gestaar en veeg mijn klamme handen onopgemerkt af aan mijn joggingbroek.
"Oké. Je kan me best bellen of sms'en kort voordat je terug komt." Hij knikt en steekt formeel zijn hand uit. Zijn handdruk is stevig maar langs de andere kant ook zacht. Ik kijk hem kort aan, knipper verbaasd een paar keer met mijn ogen en loop dan voor hem uit naar de deur. "Tot nog eens dan." Een kleine glimlach en weg is dat grote gestalte. Ik wrijf kort in mijn vermoeide ogen en sluit de deur. Tijd om mijn samenvatting nog eens te lezen en mijn shake op te drinken. De klok slaat al elf uur.

En? Is hun relatie zoals jullie je hadden voorgesteld?