Δύο κόσμοι που συναντήθηκαν εξαιτίας ενός φρικτού ατυχήματος...
Η αγάπη τους μεγαλώνει μέρα με την μέρα...
Άραγε θα είναι επιτέλους μαζί;
Ακολουθήστε την Κέιλα και τον Τζέιμς σε ένα ταξίδι γεμάτο αγάπη,πάθος και δάκρυα.
Γιατί...Ο Έρωτας Είναι Παιχν...
"Δεν υπάρχουν ατυχήματα...Μόνο ένας σκοπός που ακόμα δεν καταλαβαίνουμε"
-Deepak Chopra
***
Κέιλα
Λύπη...
Ήταν το μόνο πράγμα που ένιωθα αυτήν την στιγμή...
"Κέιλα είσαι έτοιμη; πρέπει να φύγουμε γλυκιά μου" λέει η μαμά μου.
"έρχομαι!"λέω με βαριά καρδιά και παίρνω την τελευταία κούτα αποχαιρετώντας το δωμάτιο μου...
Κατεβαίνω τα σκαλιά με αργά βήματα προσπαθώντας να απομνημονεύσω για μια τελευταία φορά το σπίτι στο οποίο πέρασα τα 20 χρόνια μου.
"Κέιλα! σταματά να χαζολογάς! Πρέπει να φτάσουμε εκεί πριν νυχτώσει"λέει ο μπαμπάς μου.
"τώρα βρε μπαμπά!" λέω εκνευρισμένη και με γρήγορα βήματα μπαίνω στο αμάξι με προορισμό το νέο μας σπίτι.
Οι ώρες περνούσαν κυρίως με εμένα να κοιμάμαι σαν το βόδι.Ξαφνικά το αγαπημένο τραγούδι των γονιών μου άρχισε να παίζει και όπως αναμένονταν άρχισαν να τραγουδάνε τόσο δυνατά που με ξύπνησαν.Μετά από λίγο με παρέσυραν με αποτέλεσμα να τραγουδάμε και οι 3 σαν γάτες που γεννάνε όμως δεν μας ένοιαζε γιατί περνούσαμε καλά.Την χαρά μας την έκοψε η τρομαγμένη φωνή της μητέρας μου...
"ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΟΣΕΞΕ!"
Αλλά ήταν πολύ αργά,το αμάξι μας συγκρούστηκε με το άλλο με ένα δυνατό κρότο και μετά όλα σκοτείνιασαν...
Τζέιμς
πωωωω ρε μαλάκα πόσο ήπια; αναρωτιέμαι ζαλισμένος
"μωρό μου θα έρθεις απόψε στο σπίτι μου...θα περάσουμε καλά" μου λέει μια ξανθιά με ένα βλέμμα όλο υπονοούμενο.
"Όχι σήμερα κουκλίτσα αλλά μπορούμε να το κανονίσουμε για άλλη φορά" της απαντάω χαμογελώντας στραβά.
"εντάξει τότε" μου λέει όλο νάζι και μου δίνει το κινητό της.
Όταν επιτέλους βγαίνω από το κλαμπ στέλνω μήνυμα στον σοφέρ μου τον Σταύρο να έρθει να με πάρει γιατί με το ζόρι μπορώ να σταθώ...Μετά από περίπου 10 λεπτά μια λευκή λαμποργκίνι σταματάει μπροστά μου,το παράθυρο κατεβαίνει και εμφανίζεται το θυμωμένο πρόσωπο του πατέρα μου.
"μπες μέσα" λέει με νεύρα και το κήρυγμα αρχίζει...
"Μα καλά τι σκεφτόσουν! Ξέρεις πόσο θα καταστρέψεις την εικόνα μας με τα πράγματα που κάνεις...αν σε πάρουν πρέφα οι δημοσιογράφοι πρώτη φάτσα θα είσαι στα περιοδικά" λέει ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του.
"ωχ! ρε πατέρα μην με πρήζεις δεν είμαι μικρό,θα κάνω ότι θέλω" λέω με θυμό.
"η μάνα σου δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο για εσένα " πετάει την πρώτη δικαιολογία προσπαθώντας να με κάνει να νιώσω ένοχος.
"και από πότε εσένα σε ένοιαξε η μάνα μου...Αφού κάθε μέρα και με ένα καινούριο πουτανάκι ήσουν. Από τότε που πέθανε μας ξέγραψες όλους και νοιαζόσουν μόνο για το τομάρι σου" λέω ξεσπώντας
"ΠΡΌΣΕΞΕ ΠΩΣ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΘΑ ΓΙΝ-" δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση του γιατί το αμάξι μας συγκρούστηκε με ένα άλλο.Γυαλιά πετάχτηκαν παντού, πεταχτήκαμε προς τα μπροστά και ευτυχώς οι αερόσακοι άνοιξαν με αποτέλεσμα να μην χτυπήσουμε σοβαρά.
"Μπαμπά είσαι καλά;"ρωτάω σοκαρισμένος με τα γεγονότα.
"ναι είμαι εντάξει αλλά πρέπει να καλέσουμε ασθενοφόρο και γρήγορα" και με πολύ προσπάθεια βγαίνουμε από το κατεστραμμένο αμάξι...
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
Γειααααα.... ελπίζω να σας άρεσε το πρώτο κεφάλαιο της ιστοριούλας μου (το ξέρω ότι είναι μικρό αλλά μην ανησυχείτε θα υπάρξουν μεγαλύτερα την επόμενη φορά.Λοιπον πως σας φάνηκαν ο Τζέιμς και η Κέιλα; Θα ήθελα πολύ να μάθω την γνώμη σας για αυτό μην ξεχάσετε να πατήσετε το 🌟 και να μου πείτε την γνώμη σας στα σχόλια...
θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
