Karanlığın Seçimi ❁

Ay Işığında İlk Öpücük ❁

Bölüm sonundaki notu lütfen okuyun ! Alania'nın yatak odası, multimedyadaa ! İyi okumalar :)

Ve lütfen inkar etme;
Sana en çok ben yakıştım.
- Özdemir Asaf

Yayınlanma: 05.02.2014
Düzenleme: 18.11.2017

Benim baktığım tarafa, Bavol'da baktı ve Symon'ın hayaleti yüzünü gizledi.

 Bavol " Dur, şu kişiyi yakalayalım da, kim olduğunu görelim. " diye mırıldandı.

 " Aynen." dedim ve kendime geldim.

 Bavol " Hey, sen ! Kahverengi pelerinli ! Dur, bakalım orada ! " diye bağırdı ve kahverengili adam koşmaya başladı.

 Bizde hemen peşinden koşmaya başladık. O adamı yakalamalıydım. Gerçekten Symon mıydı ? O muydu ? Yoksa zihnim bana oyun mu oynamıştı ? Umarım oyundu. Oyun değilse, delirme olasılığım vardı. Oysa kendimi deli hissetmiyordum. Ah, nereden çıkmıştı ? Hangi cehennemden dönmüştü ? Eski sevgilim yaşıyor muydu ?

Çarptığımız kişilere özürler diledim ve Bavol'a koştum. En sonunda durmuştu. Nefes nefeseydi.

 Bavol " Elimden kaçırdım, piçi ! " dedi sinirle.

 " Hayır, bak şurada ! " dedim heyecanla ve yeniden koşmaya başladık.

 Bu sefer yakaladık ve Bavol  pelerini sökercesine çıkardı. Karşımdaki kişi, Symon değildi. Uzaktan yakından alakası olmayan bir adamdı ! Evsizin birini Symon mı zannetmiştim ? Nasıl bir şeydi bu ? Aklım bana oyun mu oynamıştı ? Hayır, oyun olmamalı. Eminim ki, gördüğüm Symon'dı. Adam bir bana, birde Bavol'a baktı.

 Evsiz " Ne istediniz, benim gibi bir yaşlı evsizden ? "

 " Pardon, bir arkadaşıma benzettim de. Bu yüzden sizi rahatsız ettik. Kusura bakmayın." dedim ve Bavol pelerini verdi.

 Daha sonra oradan yavaş adımlarla yürüyerek ayrıldık. Yine başladığımız noktaya gelmiştik. Çeşitli tezgahlar, çeşitli insanlar. Bağıran satıcılar ve onların sattıklarına bakan insanlar. Ne hoş bir gündü onlar için. Fakat benim günüm için aynı şeyi söylemeyeceğim.  Karmakarışıktı. Bavol ile aramız çok iyi iken, o lanet görüntü çıkmıştı ve ikimizi susturmuştu. Symon gölgesi ile aramıza girmişti. En sonunda sessizliği Bavol bozdu.

 Bavol " O adamın Symon olduğuna emin misin ? "

 " Bilmiyorum, Bavol. Bilmiyorum. İlk gördüğümde oydu, eminim. Ama sonradan o evsiz adamı görünce, şok oldum." dedim.

 " Peki, onun hayaletini  görünce de şok olmadın mı ? "

 " Oldum ama beni anlar mısın, bilemiyorum. Yaşadıklarım, hissettiklerim o kadar karmaşıktı ki."

 " Alania, belki beynin sana oyun oynamıştır. Olamaz mı ? "

 " Olamaz, Bavol. Olamaz. Çünkü o oyunları senin yanına geldiğim zaman, bıraktı. " dedim ve Bavol bana sarıldı.

 Sarılmasıyla beraber gözyaşlarım omzuna aktı. İşte, beni rahatlatacak bir omuz ! Kimsenin yanında böyle ağlayamazdım. Kimse bana böyle sarılamazdı. Bavol, yüzümü elleri arasına aldı.

 Bavol " Ağlama, lütfen. Bugünü ikimiz baş başa geçireceğiz ve içinde ağlama gibi bir eylem yapacağımızı belirlemedim. Beraber güleceğimizi düşünüyorum. Lütfen, sil o gözyaşlarını. O görüntüyü unut, tamam mı ? Bugün beraber yapacağımız şeyleri düşün." Dedi şefkatle.

 " Tamam." dedim ve gözyaşlarımı sildim. Sonrada gülümsedim.

 Bavol " İşte,benim kızım. " dedi ve gülümsedi.