İlginiz için teşekkürler karşınızda yeni bölüm :) Bu arada hikaye daha çok başında ama ilerleyen bölümler hakkında tahmini olan varsa benimle paylaşmasını isterim :) Keyifli okumalar :)
Saattlerdir Derin'in omzunda hıçkırıklarımı bastırmaya çalışıyordum.Bir haberin beni neden bu kadar sarstığına şaşıran Mert ise uzaktan beni seyrediyordu.Benden hoşlandığını biliyordum ama fakat şu zamanlarda ne bir sevgili ne de bir erkek istiyordum yanımda.Bora abi yanıma gelip
"Nefes pek iyi gözükmüyorsun.Git eve dinlen biraz. Hatta Derin de gelsin bugün izinlisiniz."
İyi niyetinden dolayı Bora abiye minnettardım.
"Sağol Bora abi.Merak etme yarın karşına çok dinç bir Nefes gelecek."
"İnşallah.Hadi Derin öyle aval aval bakma suratıma gidin hadi."
Askılıklardan çantamızı aldıktan sonra cafeyi terk ettik. Sahil kenarında yürümeye başladık.2 yıl önce buraya geldiğimde çaresiz ve yanlızdım.Ama Derin beni yeniden hayata bağladı ve üzüntülerimden arındırdı.Sonuç olarak İzmir'de mutluydum.Ta ki bu güne kadar.Gördüğüm haber bana hem Burak'ın sırrını hatırlattı hem de Cerenle yüzleşmem gerektiği gerçeğini...Bunca zaman Ceren'e sadece bir mektupta uyduruk bir hikaye anlatmıştım.O her ne kadar inanmasa da ben kendimi inandırmaya çalışmıştım.
"Nefes,dünyaya dön."Derin'in sesi beni kendime getirdi.
"Ceren'i düşünüyorsun değil mi?"Başımı evet anlamında salladım.
"Seni çok iyi anlıyorum Nefes ama böyle kendini üzerek bir sonuca varamazsın ki."
"Tamam Derin kapatalım lütfen bu konuyu."Derin'in cevap vermesini engelleyen telefonunun sesi oldu.
"Tamam anladım Bora abi.Ne zaman geliyorlar.Tamam,tamam ben söylerim.Görüşürüz!"Ne oldu der gibi soran bakışlarımı görünce Derin güldü.
"Yarın İstanbul'dan ve Çinden çok önemli iki firmanın İzmir'e iş görüşmesine geliyormuş.Ve bizim kafeden randevu almışlar.Ama onları havaalanında senin karşılaman gerekiyor."
"Tamam o sorun değil ben hallederim."
SABAH
Annemin hazırladığı enfes kahvaltıyı yedikten sonra havaalınana doğru yola çıktım.Derini haber verdikten sonra bir taksi çevirdim.Havaalanına vardığımda 2 yıl önce buraya geldiğim halimi gördüm.Şimdi ki halimle karşılaştırdım.Baya değişmiştim.Zaten bu hayatta herkes değişmez miydi?Bir elin çantama uzandığını ve çantamın çekildiğini hissettim sonraysa çantamı alıp giden kişiyi gördüm.
"İmdat hırsız var!!Çantamı çaldılar."Ordaki insanlar dediklerime tepki göstermeyince tüm gücümle koşmaya başladım.Koşmam yasaktı bunu biliyordum fakat başka çarem yoktu.Koşarken adamı gözden kaçırmamaya çalıştım.İnsanların arasında koşarken bazılarına çarpıp azar işitiyordum.Havaalanından dışarı çıktığımızda bir an durdum.Gözlerim karardı.Sırtımı duvara dayadım ve nefes almak için çırpınmaya başladım.Kimse beni görmüyordu.Lanet olsun ki ilacım çantamdaydı.Ciğerlerim hava almak için umutsuzca çırpınıyordu.Tek bir nefese ihtiyacım vardı bir nefese...
