Ms. Annoying

Chapter 17: The Continuation *Bow*

Hello Guys! This is the part 2 ng last chapter... Nagtataka po ba kayo kasi walang sweet moments?.. Im so Sorry po talaga kasi wala akong maisip at the same time wala akong inspiration at hindi ko pa naranasang kiligin except nalang sa mga napapanood ko at nababasa ko dito sa Wattpad kaya i dont have any idea's. Alangan naman pong gayahin ko yung iba diba? Edi wala naman akong originality nun? XD

As i said im just 15 years old. Wala pa masyadong expirience sa mga Lablayf na yan. Hindi po ba kayo naniniwala? Ako rin hindi ee. Hahhaa, chos! Yun nga po. Nagpapatulong po ako sa mga Bestfriends ko kung ano po yung mga pwedeng kilig scenes kaso dahil pare-parehas lang kami walang Lablayf. Lahat kami Nga-nga. *pout*

Pero ita-try ko po talaga gumawa at mag-isip ng bonggang bongga na tipong maiihi kayo sa sobrang kilig. XD Gagamitin ko nalang ang aking makulit at maligalig na imahinasyon.. Hihi <3

Kung naguguluhan po kayo sa flow ng story ko, sorry naman po. 1st time ko po ee kaya pagpasyensyahan niyo na. Pero lahat naman po ng nakasulat dyan ay may dahilan at yun ang dapat niyong alamin. *Wink*....

Natagalan kong ipost this chapter because i need a kilig scenes kaso nga dahil walang kwenta yung imagination ayun NGA-NGA nanaman po *pout*

So this is the next chapter, i hope You Like it <3

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Author's POV

"Sige po Mommy!. Pumunta nalang po kayo sa America kasama si Robert. Kung magpapakasal ulit kayo. Sige lang po. Huwag narin pala kayong mag abala na magpadala ng Invitation Card. Kasi hindi naman ako pupunta. You don't need to give me a allowance. I can take care of myself. May tinutuluyan naman po ako ngayon ee. Sa mga taong nakakaintindi talaga saakin kahit hindi ako magpaliwanag. Sa mga taong tanggap ako. Sige po Mommy. Una na ako. Ipa Drop out nalang din po ako. Para makapag trabaho ako ng maayos. Ingat lagi kayo huh. Im not your Daughter anymore and you're not my Mother. For the Last time I LOVE YOU PO."

William heared a foot step again.

"Hindi ako iiyak"

"Oo, hindi ako iiyak"

"Hinding hindi ako iiyak."

Bulong ni Rachelle na pinipigilang umiyak habang lumalabas sa kwartong iyon. Hindi alam ni William kung ano ang nararapat gawin kaya tinawag niya ito.

"RACHELLE" -william.

"Ku-Kuya William? He-hello \(^O^)/~~.. Ka-kanina kapa dito? Okey kanaba? Akala ko kasi di kapa papasok ngayon ee. A-ano nga pala ginagawa mo dito? Kung yung principal hanap mo. Wala siya dito kaya lumabas nadin ako. Hehe-hehe. Sige alis na muna ako huh. Bye~~"

Naglakad ng mabilis si Rachelle habang pilit paring pinipigilang umiyak. Ayaw kasi niya na may makakakita sa kanya na isa siyang mahinang babae. Takbo lang siya ng takbo hanggang sa nadala siya ng kanyang paa sa likod ng kanilang paaralan.

Hindi alam ni Rachelle na lihim na sinusundan siya ng binata. Umakyat ng puno ang dalaga saka doon umupo. Unti unting lumapit si William sa kinaroroonan ng dalaga.

"Pwde ka naman umiyak."- William

"Ehh-? Bakit naman ako iiyak?. Wa-wala naman akong problema ahh. Ang saya ko nga ee. Hehehhe!"-Rachelle.

"Great Pretender"-William.

"Pretender?. May narinig kaba kanina?" Tanong ni Rachelle. Umupo naman sa tabi niya si William saka may inabot na panyo.