Hij is onvermijdelijk

23) vergeven en vergeten

( The only choices you have are either stay with me or let me go. )

             *23) vergeven en vergeten

{ LIA }

Met een enorme kater loop ik het schoolplein op. Eigenlijk zou Demi op mij wachten op het rookveld maar ik heb totaal geen zin om daar naar toe te gaan. Misschien staat Michael daar wel. Eigenlijk moet ik juist naar Michael gaan. Ik wil hem spreken over wat er gisteren is gebeurd. Ik had hem gewoon bijna gezoend! Maar hij moet weten dat het alleen kwam door de drank, verder niks. Toch ben ik veel te zenuwachtig en loop door naar de kluisjes. Als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat ik nog tijd heb. 

"Hey!" Een paar stevige handen pakken mijn arm vast en trekken mij mee.  "Michael?!" Vraag ik verbaasd terwijl hij mij meetrekt naar de achterste rij met de laatste kluisjes.  "Ik wil je alleen iets zeggen."  "Ik jouw ook." 

 "Sorry van gisteren."  "Sorry van het er gebeurde gisteren." We zeggen het tegelijkertijd en daarom lachen we.  "Waarvoor zeg jij nou weer sorry?" Vraag ik hem om het gesprek maar te beginnen. "Het spijt mij dat ik gisteren zo snel weg ging. Tess riep mij en ik had je op te minst gedag kunnen zeggen. Sorry." Ik kijk hem verbaasd aan. Het is duidelijk dat hij het niet makkelijk vind om sorry te zeggen, dat vind ik ook niet. Toch vind ik het heel knap dat hij het wel heeft gezegd. 

 "En waarvoor spijt het jouw? Van dat je teveel gedronken had? Of? " Ik zucht en knik. "Ja. Ik weet echt heel weinig van wat ik allemaal gedaan en gezegd heb gisteren maar ik weet dat het allemaal dom was." Hij knikt.  "Weet je zeker dat je niet veel meer herinnert?" Ik klem mijn kaken op elkaar. Hij heeft het over de zoen, die niet plaats vond. Maar het had wel gekund als Tess er niet was. Zou ik Tess nu dankbaar moeten zijn? Ja toch? 

"Ik weet van niks." Lieg ik zonder erbij na te denken. Hoe kan ik nou weer uitleggen waarom ik hem wou zoenen terwijl ik zelf niet eens weet waarom ik dat wou? "Ik vind het trouwens erg van je ouders. De scheiding moet vast moeilijk voor je zijn geweest." zegt hij dan. Ik kijk geschrokken hem aan. Wat heb ik hem allemaal verteld want ik weet het echt niet meer. 

"Ik heb je verteld over dat mijn ouders gescheiden zijn?" Hij knikt. Ik haal diep adem. Wat heb ik hem dan allemaal nog meer verteld? Alsof hij mijn gedachte kan horen geeft hij antwoord.  "Je vertelde hoe eenzaam je je voelt na de scheiding. En dat het je echt heeft pijn gedaan." Ik knipper vaak en zoek naar de juiste woorden om te zeggen maar die vind ik niet.  "Maar het geeft niet. Ik heb zelf ook dingen gezegd dus.."

"Zoals wat dan?" Onderbreek ik hem. Ik kan mij nog vaag herinneren dat hij inderdaad ook iets tegen mij vertelde. Michael haalt zijn schouders op en kijkt naar de grond.  "Niets. Het was niet belangrijk ofzo." Ik zucht en sla mijn armen over elkaar.  "Kom op! Je kan me alles vertellen." Hij kijkt mij verward aan en zelf kijk ik hem ook zo aan.

"Laten we gewoon alles wat er gisteren gebeurt is vergeten en vergeven. Oke?" Zegt hij dan en steekt zijn hand uit. Ik twijfel nog. "Maar dan mag je tegen niemand zeggen hoe ik me voel door de scheiding."  "Oke narcisje, en ik zal ook niks zeggen over dat je mij bijna zoende." En toen had ik een brok in me keel. De manier hoe hij het ook zei bevalt me niet. En hij noemt me weer narcisje. Ik haat het als hij me zo noemt. Nog nooit heeft hij mijn normale naam gezegd. 

"Want ik denk dat je niet wilt dat de school erachter komt dat je misschien gevoelens hebt voor mij en.."  "Wow wacht!" Onderbreek ik hem en zet een stap naar voren.  "Denk je nou echt dat ik gevoelens voor jouw heb?" Vraag ik en trek mijn wenkbrauw op. Hij knikt.  "Waarom wilde je me anders zoenen?" Ik rol mijn ogen.  "Niet te geloven. Je bent zo vervelend en irritant!" Snauw ik.  

"Maar je vind me alsnog lekker." Zegt hij te zelfverzekerd.  "Luister, Michael!" En ik prik met mijn vinger in zijn borst.  "Je mocht maar willen dat ik je leuk vind. Want het is niet zo. Ik herhaal: ik vind jouw niet leuk!" Hij blijft grijnzen. 

"Je bent helemaal niet lekker of knap maar juist het omgekeerde. Ook ben je te egoistisch en irritant. Ik zou voor geen miljoen met jouw samen willen zijn! Ook al was jij de enigste jongen op deze wereld of het universum, ik zag nooit voor jouw kiezen. Ik ga nog liever dood dan ik met jouw een stel ben! Geen enkele meisje zou het een dag met je vol houden!" Ik haal weer adem en stap tevreden een stap naar achteren. Zijn verwarde blik is goud waard. Ik hoop dat dit hem echt kwetst. 

"Dus je vind mij echt niet leuk?" Ik knijp mijn ogen fijn en haal diep adem. In. Uit. In en Uit. Rustig blijven Lia. Hij probeert je alleen maar gek te maken. Langzaam open ik weer me ogen en zie Michael glimlachen. 

 "Ach, wat boeit het ook. Ik heb je toch niet nodig. Er zijn genoeg meiden die wel het bed met mij willen delen." Zegt hij dan. Oef. Dat deed wel een beetje pijn. Gelukkig gaat de bel. Voordat hij mij alleen achterlaat geeft hij mij een aai over me hoofd en knipoogt. 

 "Ik zie je bij scheikunde Narcis."