No prologue.
Sorry.. -_-
CHAPTER 1:
Kinakabahan ako ngayon.
Hay sana maging successful ang kinalabasan ng operasyon ko.
Sana tong araw na ‘to ang simula ng pangalawang buhay ko.
Narinig kong bumukas ang pintuan sa aking silid.
Dumating na ang araw na pinakahihintay ko.
Doc.: good morning Ms. Chua.naka tulog ka ba kagabi ng maayos? Excited ka na ba?
Sunod-sunod na tanong ng doctor ko sa akin. Sa sobrang ka ba ko ,hindi na ako nakapag salita pa bagkus nginitian ko na lang si doc.
Ako nga pa la si Harumi Mari Chua marahil nagtataka kayo kung bakit ako na sa hospital ngayon.
Grade 6 ako noon ng nagka car accident ako. Okay naman daw ang kalagayan ko. Kaya hindi na kami nag alala ng pamilya ko.
Kaya nga lang ng nasa 3rd year highschool na’ko .
Palagi na lang akong nagsusuka at nahihilo.
Pinang chchismisan pa nga ako ng buong campus dahil daw baka buntis ako.
Hello! Neknek nila V. pko no. mga u*lul
Kala ko simpleng sakit lang to. Akala ko dahil lang ito sa hindi ko pagkain ng umagahan .
well nkakatawang isipin pero yan talaga ang inakala ko noon. hindi kasi ako palakain lalo na pag umaga. nakakatamad kaya. lalo na pag nafefeel mo na gusto pang pumikit ng mga mata mo
-____-
Kaya hindi ko na nabanggit pa ito kila Mama.
Hanggang sa dumating ang araw na bigla akong nahilo at natumba sa school.
Agad-agad naman akong isinugod sa hospital .
duon na lang naming nalaman na
May problema na pala sa mga mata ko dulot ng accident na yun 3 years ago.
Malala na daw ito at kailangan ko ng dumaan sa corneal transplant.
Kung hindi ay tuluyan na daw akong mabubulag.
