Unspoken Feelings

11...

Rica Mae Samonte

Ang sakit ng ulo ko buset!

"Hoy gurang! First day ngayon kaya gising ka na!"

"Bwesit ka panget!" tapunan ba naman ng unan ang mukha ko. "Ang sakit-sakit pa ng ulo ko eh." pupungas-pungas akong bumangon at nagready na

First day nga pala ngayon. Nakalimutan ko... Adik naman kasing Roxy na yun kung makapag-aya ng inuman parang mauubusan ng alak sa mundo! Lasinggera talaga!

Sakit talaga ng ulo ko.

"Oy Rica! Sarap ng tulog mo ah... blooming!" tatawa-tawang puna ni Ellie. Di ko sya pinansin at nagpunta na akong kusina

"Let's eat." Franz, sabay lapag ng pagkain

"Hey nics, aga mo duty ah." natawa lang sya sakin

"Ahh oo, kasi ang alaga ko di pa marunong magsuot ng panty. Still need practice."

Ahahaha! Infairness natawa talaga ako dun. We just eat our breakfast at sabay nang nagpuntang school. Nakakapagod.

Anyway. It has been 4 years after we graduated and eto kami ngayon proceeding to college with different courses. Nag Engineering ako while Dentistry kay Ellie, Nursing kay Nica at syempre pahuhuli ba naman si Franz na nag Bs Biology. Malaki ang ginawa naming adjustment when we came to the stage of adulthood kasi nakatira na kami ngayon sa iisang bobong. We decided to live sa isang rent to own house and nacomplete na namin ito last year. Kahit papano ay nagiging responsible naman kami kahit na minsan ay medyo di kami magkaunawaan pag nagkakasama.

Kasi naman pagbonding time ang hirap na mag skip ng class just to hang out with everyone. Sometimes may isang di nakakasama then may magtatampo at di na magpapansinan for days until sa iba na namang case. Pero through time we grew matured enough to respect and appreciate each and everyone's effort. Kaya ayun long live ang friendship namin. Kahit ang relasyon nina Ellie at Nica. Ako nama ay hunting pa pero yung si Franz. Wala na... wala ng pag-asa.

The feeling was bitter-sweet when we noticed some changes from Franz kahit nong before pa kaming gumraduate. Alam na naming may mali pero hinayaan na munanaminthat time kasi we know na magmamatigas lang sya at di sya ying tipo na magdadrama sa harap mo. Eee... pero kahit papano ay okay lang din naman. Though namimis ko talaga ang dating Franz na kilala ko. Kasi from the past years ay puna naming sobrang naging seryoso sya at doble pa pagdating sa studies. She's really tajing it serious to the highest level.

Parang palagi syang nasa contest. She seems to compete with everything and anything. Para syang laging may hinahabol na something. It maybe good pero habang tumatagal ay lalo syang lumalala na halos puro libro na lang ang kaharap nya everyday. I don't know what happened to my best friend pero if i would be given the chance to fix it up-... kung may dapat mang ayusin ay aayusin ko. I don't like watching her digging her own grave and hide away from the society. Ayoko ng bestfriend na sobrang geek noh! Nakakainsulto yan kasama!

Lunch time and nagkitakita kami dito sa canteen after class.

"Lumayo ka nga sakin Ric at baka mapaslang mo ako ng baba mo." gusto ko mang balatan ng buhay itong si Franz ay di ko na lang pinansin.

Ang sakit kasi talaga ng ulo ko.

"Sino ba kasi kasama mo kainuman kagabi hah Rica? Tignan mo yang mukha mo para kang narape ng ikabente." tatawa-tawa pa tong katabi ko kaya di ako nakapagpigil at siniko ko na

"Masakit hah!"

"Heh! Panget mo!" at tinawanan nya lang ako

"Uso manalamin hija." aliw na aliw talaga ang Franz na ito ngayon sa hitsura ko eh no?