Continuing My Life In Heaven (MinSul)

Chapter 17 : Fearless (SandyLuke part 2)

*Sandy's POV*

"ladies and gentlmen welcome to my birthday party and engagement party of my son  Stanley  Luke and Ms. Claire Moris"

e-engagement party ??

nino ?? ni Luke ??

di ko alam pero parang tumigil ang mundo ko parang.. parang  may mga tubig na dumadaloy sa mukha ko.

"fck!! what the heck is in his mind ?! " rinig kong sabi ni Luke

"hi Luke" bati sa kanya ng isang na sa una pa lang masasabi mo ng maganda

"Claire" usal ni Luke

siya yung fiancee ni Luke ??

"yeah, who's this pretty girl huh ?" tanong ni Claire sa kanya nang mapansin ako

"she's Sandy my.."  di na niya pinatapos sa pagsasalita si Luke at agad na bumaling sa akin

"Hi Sandy, I'm Claire, Luke's fiancee" pormal na pakilala niya sa akin

"h-hi " yan lang kayang sabihin ko

"pwede ka bang maging kaibigan ?" tanong niya habang naka-ngiti 

"S-sure" bakit ... bakit ang bait niya sa akin ? bakit.. bakit parang ayokong magalit sa kanya ?

"Luke, hiramin ko muna si Sandy ha. mukhang magkakasundo kami" paalam niya at dinala ako ni Claire sa garden. pinaupo niya ako sa isa sa mga swings doon."gusto mo bang magkwento ako ?"  di ako umimik pero nagsimula na siyang magkwento

"si Luke.. childhood knight in shining armor ko, kasi lampa ako noon. siya yung nagsabi sa akin na kung di ako magpapaka-tatag magmumukha akong kawawa. kaya simula noon nagpaka-tatag na ako. tatayo ako pag-nadadapa ako" bahagya pa siyang natawa "nung mga bata pa kami sabi niya mahal niya ako pero di ako naniniwala kasi masyado pa kaming mga bata. pero eto ako ngayon, binabalikan siya "  siya siguro ang first love ni Luke " minsan na kaming nagkahiwalay at dahil sa paghihiwalay namin noon naging playboy siya, basagulero, di siya nawalan ng flings kaya di ko na hahayang magkahiwalay pa kami" di ko na kaya . magkukwennto pa sana siya kaya agad akong nagfake-call

"Claire aalis na ako. Thank you. alagaan mo si Luke.. "pagkasabi ko nun agad na akong tumakbo. nakasalubong ko pa si Luke at narinig ko pa siyang tinatawag ako pero di ko na siya pinansi. dali-dali akong pumara ng taxi at dumiretso sa bahay

di na ako nagbihis. tuloy-tuloy lang ako sa pag-iyak. grabe di dapat ako nagkaka-ganito. unang-una hindi kami at pangalawa alam kong wala siyang nararamdaman sa akin dahil pinaglalaruan niya lang ako

sa puntong ito di ko na alam ang dapat kong maramdaman. naiinis ako sa sarili ko. naiinis ako sa kanya. bahala na sa sa susunod na araw. itutulog ko nalang 'toh kung kaya ko pang makatulog sa lagay na 'to..

*1 week after*

oo tama kayo ng iniisip. isang lingo na akong di pumapasok, sinabi ko na lang sa SPICE na nagka-chicken pox ako. mukha namang naniwala sila sa akin.

eto ako ngayon .papasok sa gate ng SPARKS Kingdom. makikita ko naman siya. dumiretso ako sa room pero wala pa rin ang SPICE. wala ring mga tao dito pero may note sa blackboard

"SORRY"

anong kalakohan ang nangyari dito nung wala ako??

tsskk saan ako tatambay niyan ? sa library nalang ako or what. pagdating ko sa library  at first time yata na walang tao sa library