O kadar güzelsin ki ömrümde, Gülümsemen ömür katar ömrüme. Dünyaya yeni temeller atacağım. Ölsem de yok olmayacağım mesela. Ölene kadar seni yazacağım. Zamanından çoklar sonra anlaşılacağım. Gelecek nesillere ışık tutacağım. Adını soracaklar. Duyanlar, ismini besmelesiz anacak utanmadan. Görenler şaşıracak sana. Bilmiyorlar... Senin bana geldiğin günden sonra, Birine yan gözle bakarsam eğer Allah beni taş eder... Bilmiyorlar... Bu devirde bu kadar çok sevmiyorlar. Vereceğim canım kadar satırlar, Kanım kadar mürekkep. Son damlada, kağıt da mürekkepte bitecek. Nasıl ölmüş bu adam bilir misiniz? Taş olmadan, o gelmeden ölmüş. Şairleri iyi tanıyın. Kimi çok yazamaz, Kimi çok yaşamaz. Kelimelerle anlatamadığım seni Nasıl yazıyorum bilmiyorum. Daha ne kadar yaşarım bilmiyorum. Gel; iki dakika... İki kelime... İstersen Azraille... Tam bütün kapılar kapandı derken Büyük bir zelzele... Ay dünyaya çarpmış dediler. Evimin içi birden ışık doldu. Bir ay parçası gelip kurulmuş baş köşeme. Taş olmaktan korkana taş olmayı öğretti. Ve o gün bugündür bir daha hiç gitmedi. (24.07.2015 – 01:23)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
