Waargebeurde Korte Verhalen

De discotheek

Het was weer vakantie, geen school, geen huiswerk. Nu kon ik eindelijk uitgaan tot 's avonds laat en niemand die wat kon zeggen. Ik was zo blij.

Ik stond op, nam een douche en deed mijn stoere kleren aan. Ik moest er natuurlijk flitsend uitzien voor de dames. Ik deed mijn haar in model en een lekkere geurtje op. En klaar was ik voor de VRIJHEID!! Ik pakte de sleutels van mijn vaders auto en ik zag in de woonkamer mijn zusje van 14 en mijn moeder het maghreb gebed verrichten. Ik schudde mijn hoofd en deed de deur zachtjes achter me dicht.

Ik stapte in de auto en ging mijn vriend Younes ophalen. Ik stond voor zijn deur en belde hem op zodat hij wist dat ik klaar stond. Hij kwam als een bliksem naar beneden. En we gaven elkaar de hand. "Op naar de meiden !" schreeuwde mijn vriend. Ik deed de muziek op zijn hardst en het raam deed ik helemaal open, zodat iedereen kon meegenieten. Elk meisje die we zagen gaven we een fluitje. Strakke broeken, topjes en korte rokjes. Ze vroegen er zelf om en wij gaven ze wat ze wilden.

We waren bijna aangekomen bij de discotheek. Alle parkeerplaatsen waren vol. Younes stapte uit en liep alvast de discotheek binnen. Ik bleef achter in de auto en reed een stukje door om verderop mijn auto te parkeren. Ik parkeerde mijn auto en hoorde iemand 'Ahmed' roepen. Ik keek om en zag mijn buurjongen, mijn vader en zijn vader. Onze vaders zijn goede vrienden van elkaar. Ik zei "Heyy Mustafa, hoe gaat het". "Elhamdulilah" zei Mustafa. "Kom je mee, ik ga naar de discotheek." Zei ik. "Stagfurallah" zei hij. "Ik moet het ishaa gebed halen. Hoe kan ik de oproep van Allah swt weigeren en jou oproep accepteren. Sorry, je laat me tussen twee dingen kiezen waarvan eentje mij niet kan helpen in het hiernamaals. Kom jij dan met mij mee naar de oproep van Allah swt???" "Nee man" zei ik "Ik ga nooit naar de moskee en bidt niet. Ik ben nog jong en wil leven. Ik ga wel naar de moskee als ik oud en getrouwd ben." Opeens keek Mustafa buigend naar de grond en zei: "Ow mijn broeder, wie zegt dat je morgen nog leeft, wie zegt dat je de kans krijgt om vergiffenis te vragen voor je zonden???" Hij keek mij recht in mijn gezicht aan en zei: "Moge Allah swt jou leiden Ahmed!" Hij draaide zich om en liep rustig verder richting de moskee. Ik keek een tijdje naar Mustafa en keerde me om, om naar de discotheek te gaan. Ik liep een stukje en voordat ik aankwam zag ik mensen rennen naar de ingang. Ik ging wat sneller lopen om te kijken wat er aan de hand was en zag binnen een drukte. Ik begreep niet wat er aan de hand was en vroeg aan iemand die naast me stond wat er was gebeurd. Hij zei tegen mij dat er iemand is doodgegaan. Ik schrok van het nieuws en begon naar voren te lopen. Tussen die drukte wilde ik kijken wie het was die daar lag. Met moeite ben ik tussen al die mensen naar voren geglipt.

Ik keek... Ik keek.. en SUBHANALLAH!!! Ik zag mijn beste vriend daar op de grond liggen. Ik schreeuwde "YOUNES!!!" Ik knielde over hem heen en begon hem helemaal heen en weer te schudden. Mijn handen trilden helemaal. Ik wist niet wat ik moest doen. Younes, Younes sta op !! Ik sloeg op zijn wangen, maar wat ik ook deed, hij gaf geen reactie. Hij deed zijn ogen niet open en ademde niet. Ik stond helemaal te trillen en te huilen hoe dit kon gebeuren. Hoe? Hoe? Een paar mensen probeerden mij te helpen, ze zeiden dat de ambulance zou komen. Ze vertelden mij dat hij niet meer leefde en ik schreeuwde: "Nee, Nee, het kan niet, net was hij nog aan het lachen, net hadden we nog plannen gemaakt voor morgen. Het kan niet hij is nog zo jong... OW ALLAH!!" De ambulance kwam hem ophalen.

En opeens was mijn vriend weg voor altijd. Opeens verdween hij uit mijn leven.

Shockend ging ik daar zitten. Hoe kon dit gebeuren? Opeens kwam er een jongen naast me zitten en zei: "was dat jou vriend??" Ik antwoordde op een zachte toon: "Ja".

"Ik zag je vriend drinken, hij was zo blij en hij schreeuwde door heel de discotheek heen: 'Dit is leven, drinken en feesten! Laten we uit onze dak gaan ! Niemand kan ons tegenhouden!' En opeens viel zijn glas uit zijn hand. Hij hield zijn hart vast en viel op de grond. Toen we naar hem toe renden ademde hij al niet meer. Hij is volgens mij gelijk doodgegaan aan een hartstilstand." Ik luisterde aandachtig naar wat de jongen allemaal zei en dacht gelijk aan de woorden die ik paar uur eerder had gehoord van Mustafa: "Ow mijn broeder wie zegt dat je morgen nog leeft wie zegt dat je de kans krijgt om vergiffenis te vragen voor je zonden? Moge Allah swt je leiden Ahmed." Ik stond als een bliksem op en rende naar de brug.

Een pijnlijke nacht met heel veel sterren en helemaal stil, niemand was nog te zien. Ik keek naar de hemel en een traan die wegglipte over mijn wang. Opeens had ik alles door. Wie kon hem tegenhouden?? ALLAH. Wat zou jou niet redden?? DRINKEN EN FEESTEN. Wie gaat er allemaal dood? JONG EN OUD. Kon ik ieder moment dood gaan?? JA.

ALLAHU AKBAR! schreeuwde ik met volle kracht uit mijn borst. SUBHANALLAH! Hoe kon ik u oproepen weigeren? Hoe kon ik u vergeten? Hoe kon ik aan dit wereldse leven denken? hoe kon ik naar het slecht rennen en de goede verlaten? HOE KON IK DAT?"

Ik viel op mijn knieën, keek met traanvolle ogen naar de Hemel. Met mijn handen in de lucht schreeuwde ik: "OW ALLAH VERGEEF ME VERGEEF ME" Uren lang bleef ik huilen op mijn knieën. Ik schaamde voor mezelf. Ik walgde van mezelf en aan alles wat ik heb gedaan. Wat moet ik nu doen? Hoe moet ik nu leven "OW ALLAH VERGEEF ME" Zou hij me vergeven na alles wat ik heb gedaan? Ik begon harder en harder te huilen. Niemand die mijn tranen zou kunnen tegenhouden. Ik stond op en keek naar de hemel en schreeuwde: "YA RABBIE U WEG IS MIJN LEVEN NU" Ik rende naar de moskee toe waar Mustafa altijd heen ging. Onderweg bleef ik maar huilen en bleef ik maar smeken om vergiffenis. Aangekomen in de moskee was iedereen al weg. Het was helemaal leeg. Ik keek naar de klok en over een half uur zou het fadjr gebed beginnen. Ik ging mijn woedoe verrichten en maakte me klaar voor het gebed. Langzamerhand kwamen de moslims voor het gebed. Ik zat helemaal in het hoekje en bleef maar huilen en wachten op het gebed. Iedereen keek me aan, omdat ze me nooit eerder hadden gezien in de moskee. Opeens hoorde ik iemand naar mij toe lopen, hij stond nu naast mij. Ik zat nog steeds met mijn hoofd voorover gebogen zodat niemand mijn tranen kon zien. "Ahmed..." zei een zachte stem. Ik draaide mijn hoofd om en zag Mustafa. Hij kwam naast me zitten en keek me verbaast aan. Ik barste weer in tranen uit en omhelsde Mustafa. "Ow Mustafa, jouw woorden... Jouw woorden...SUBHANALLAH!!!" Zei ik. "Ow Ahmed, Mashallah, ik ben zo blij om jou hier te zien, mashallah!!!" Zei Mustafa. Het gebed begon en we stonden op om te bidden. Na het gebed verliet iedereen de moskee. Ik bleef nog zitten. Ik bleef maar smeken en bleef maar bidden: "OW ALLAH VERGEEF ME!!!" Van het huilen kon ik mijn ogen niet eens meer open doen.

Opeens zag ik wat schijnen en deed mijn ogen langzaam open. Een oude man die naast me kwam zitten zei: "Ow mijn kind. Wat ben ik blij jou te zien op Allah swt weg. Mijn kind, niks in dit wereldse leven is beter dan Allah's weg volgen" En ik begon nog meer te huilen zonder te stoppen. "Mijn kind, blijf hoe je nu bent en Allah swt zal jou met het mooiste prijzen in het hiernamaals." zei hij. Mijn hoofd Was gebogen en toen ik mijn hoofd draaide, zag ik dat de oude man er niet meer was. Ik keek om mij heen. Hij was er echt niet. De imam kwam naar binnen en ik vroeg hem: "Wie was de man die hier net binnen kwam??" De imam zei hierop: "Ik ben al een tijd bij de ingang en niemand is binnen gekomen. De rest is al 2 uur geleden vertrokken." De tranen kwamen als waterval naar beneden. Ik stond op en rende naar huis.

Thuis aangekomen zag ik mijn moeder en mijn zusje koran lezen. Ik liep naar binnen en knielde voor mijn moeder. Ik pakte haar handen vast en kuste haar waardevolle handen en zei: "Ow moeder vergeef mij, vergeef mij, ik was zo dom dat ik niet naar jou luisterde maar naar de saytan.... OW MOEDER VERGEEF ME!!" Ze aaide over mijn hoofd en zei: "Ow mijn zoon" en ze begon te huilen. Ik keek mijn zusje aan en omhelsde haar en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Ik vroeg hun of ik mocht meelezen, 'Mag ik ook voelen hoe mooi dat voelt?' En we zaten alle drie voor de koran en citeerden de edele koran. Nu ik dit gevoel heb gevoeld is mijn ziel geruster en voel me opnieuw geboren.

Nooit meer zal ik deze weg verlaten, NOOIT MEER!!! Nu kan ik met rust doodgaan. Nu zullen mijn tranen vallen voor ALLAH swt, de barmhartige.

Na een tijdje was ik zo praktiserend geworden dat iedereen omkeek en afvroeg, is dit Ahmed?? Ik gaf zelfs islam lessen aan de jongeren. Niks maar dan ook niks kon mooier zijn dan dit!!

LA ILAHE ILALLAH MOEHAMEDEN RESOEL ALLAH