Hij is onvermijdelijk

24) Studeer plannen

( He came into my life at a time I needed someone. )

                  *24) Studeer plannen

{ LIA }

De lessen lijken langer te duren dan normaal. Vooral scheikunde. Maar eigenlijk was scheikunde niet zo erg. Michael hield zijn mond, ik hield mijn mond en we werkte verder aan de opdrachten. Je zou zeggen dat we een perfect duo vormen. Als hij nou altijd zo stil was, zou ik hem tenminste iets meer mogen. 

 "Lia? Mag ik je wat vragen?" Zegt mijn docente Nederlands die ook nog eens mijn mentor is. Ik knik en wacht bij haar bureau tot de andere leerlingen het lokaal uitlopen.

"Wat wilt u vragen mevrouw." Ze kijkt mij niet boos aan dus het zou vast niet iets ergs zijn.  "Je bent na het zesde uur uit toch?" Ik knik langzaam.  "Mooi. Vind je het erg als je dan naar dit lokaal komt?" Ik frons maar knik.  "Oke." Zeg ik zachtjes. Ze knikt en ik loop het lokaal uit. 

De bel gaat en ik ben uit. Nou tenminste, ik moet nu naar mijn mentor voor weet ik veel wat te bespreken. Het zal vast niet aan me cijfers liggen want dat gaat de laatste tijden erg goed.  

"Ga je mee naar mijn huis? Mijn ma is er niet." Zeg Demi terwijl ze op haar mobiel zit.  "Ik zou wel willen maar heb een afspraak met mevrouw kouwenhoven." Ze kijkt mij nu wel aan en frons. "Hoezo?" Ik haal mijn schouders op.  "Geen idee. Maar ik spreek je later nog wel."  "Alright!" Ze geeft me een knuffel en loopt de gang uit. Ik daarin tegen loop de gang door naar lokaal 218. 

"Eindelijk, je bent er!" Met grote ogen kijk ik mijn moeder aan die tegenover de docent zit.  "Mam? Wat doe jij hier?" Vraag ik verbaasd en ga naast haar zitten.  "Je moeder en ik hebben de laatste tijden veel met elkaar gesproken over jouw, Lia." Zegt mijn mentor. Ik knik verward.  "Over een paar maanden ga je al examen doen en je weet nog steeds niet wat je hierna gaat doen." Ik wil daarop iets zeggen maar mijn moeder is me voor. 

 "Ze gaat economie studeren. Dat staat al vast." Ik zucht en ik kijk naar de reactie van mijn mentor.  "Oh dat wist ik niet!" en ze tikt iets in haar computer.  "Oh vreemd want Nathalia wilt graag iets gaan doen in de economie, of niet?" Ik geef daar geen antwoord op. Ik haat economie en snap er helemaal niks van. Er valt een ongemakkelijke stilte maar die word verbroken door mijn mentor.

"Ik denk dat je zelf niet weet wat je wilt Lia. Daarom denk ik dat het goed is voor je om een paar testen te doen."  "Testen?" zeggen mijn moeder en ik tegelijk. Ze knikt.  "Ja. Elke college heeft wel een test en die kan je doen om te kijken of je erbij past. Zelf denk ik dat dat geschikt is voor Lia." Ik rol mijn met mijn ogen. Wie heeft gezegd dat ik wil gaan studeren? Ik vind helemaal niks leuk. Behalve uitgaan. En tekenen maar dat heb ik al zo lang niet meer gedaan.   

Na een veel te lang gesprek over allerlei onzin lopen ik en mijn moeder eindelijk het lokaal uit. Ze zegt mijn mentor nog gedag en we lopen de gang door. Aan het eind van de gang zie ik twee mensen staan. De ene herken ik meteen. Michael.

"Mam, ik ben met mijn eigen auto en ik moet nog iets afmaken. Ik kom zo snel mogelijk thuis." Ze knikt.   "Oke, kom wel snel thuis. We hebben veel te bespreken."  Ik zucht. Dat had ik als zien aankomen. 

Als mijn moeder de gang uit is loop ik langzaam door en stop op een afstand. Hij heeft mij nog niet gezien. Het meisje dat tegenover hem staat is zeker Tess. Ze leunt zowat op hem en streelt heel de tijd zijn borstkas. Ik slik en blijf kijken. Michael lijkt het niet fijn te vinden dat Tess zo staat. Hij lijkt zelfs geirriteerd.  Dan kruist zijn blik de mijne en heel eventjes weet ik niet wat ik moet doen of zeggen. Maar dat veranderd snel als zin blik veranderd. Hij lijkt te smeken om hulp. Ik haal diep adem en loop naar hem toe. Hier gaan we dan. 

 "Hey Michael, ik heb je overal zitten zoeken! Maar hier ben je eindelijk dus kom maar mee." en ik wil zijn arm vast pakken maar Tess is me eens te voor.  "Waar gaan jullie naar toe en wat gaan jullie doen." Alsof ze Jessica is sist ze naar me. Zo jaloers. "Wow, chill'em girl. Hij gaat me alleen maar helpen." 

 "Helpen met wat?" Vraagt ze snel. Ik kijk Michael aan en bedenk snel iets in mijn hooft.  "Hij..gaat me helpen met....zoeken naar een vervolg studie. Ja. Hij gaat mij helpen met het vinden van de juiste studie en bijpassende college." Michael trekt een wenkbrauw op maar knikt snel als Tess hem aan kijkt.  "Ja dat waren we van plan." mompelt hij. 

 "Waarom heb jij zijn hulp daarbij nodig? Ik dacht dat jullie elkaar haten." Waarom stel jij zo veel vragen? Ik dacht dat bitches te dom daarvoor waren. 

"Hij en ik hebben dezelfde interesse in een....kunstopleiding." Wow. Zei ik dat nou hardop? Vroeger droomde ik ervan om een beroemde tekenaar te worden of tenminste iets te doen met mijn talent voor tekenen maar dat mocht nooit van me moeder. Die vond het allemaal onzin en geen echte studie.

 "Ik wist niet dat je kunst leuk vind Mike?" Vraagt Tess verbaasd.  "Tja..Je weet best veel niet over mij." Ik grinnik zachtjes en dat vind Tess helemaal niet leuk. 1-0 voor mij bitch. 

 "Oke, dan ga ik wel. Ik zie je morgen!" ze geeft hem een zoen en loopt weg.  "Thanks." Zegt hij dan net als ik ook weg loop.Ik draai met een zucht om en ga weer voor hem staan.  "Echt enorm bedankt maar waarom hielp je mij? Na onze ruzie van vanochtend dacht ik dat je me echt dood wilt hebben." Ik lach en haal mijn schouders op.

 "Wat zal ik zeggen? Ik heb misschien toch wel een goed hart?"  

"Ben je echt geintereerd in kunst." Zal ik liegen of de waarheid vertellen?  "Ja. Ik hou van tekenen. Dat is eigenlijk me geheime talent." fluister ik zachtjes. Hij had het zeker niet aan zien komen want hij lijkt geschrokken.  

"Ik weet het! Je denkt nu zeker zo van what the fuck, waarom zou Lia, die alleen maar drinkt en naar feesten gaat, een talent hebben als tekenen. Nou niemand weet er ook iets van. Tenminste iedereen wist het wel in de eerste klas maar daarna ben ik gestopt met tekenen door de scheiding en..." Ik stop met praten en realiseer me dat dit hem eigenlijk niet boeit.  

"Narcisje, je blijft mij maar verassen." zegt hij. Ik frons en snap niet wat hij ermee bedoelt. Hij pakt een pen uit zijn tas en pakt dan mijn hand. Een vreemde tinteling gaat langs mijn ruggengraat als hij mijn hand vast heeft.

"Wat ben je aan het doen?" fluister ik. Hij grijnst en schrijft iets op mijn hand. "Het lijkt erop dat je nog lang niet van me af bent." Nog steeds snap ik het niet. Hij is klaar met schrijven en ik lees het hardop voor wat hij zo net op mijn hand heeft geschreven. 

"Het grafisch lyceum?" Hij knikt en nu pas snap ik het.  "Owh jij kan ook tekenen? Wacht, echt waar?" Hij lacht.  "Schilderen is meer mijn ding maar ja tekenen kan ik ook." Ik kijk hem verbaasd aan. Wow. Voor het eerst heb ik iemand gevonden die dezelfde hobby heeft als mij, naast het drinken en feesten. Iets wat ik verberg voor iedereen maar misschien moet ik dat niet meer doen. Ik blijf kijken naar mijn hand. Misschien moet ik toch doen wat ik zelf wil en niet luisteren naar mijn moeder. Als ik op kijk zie ik dat Michael weg loopt. Hij draait zich op en geeft me een knipoogt en loopt daarna door. 

Een extra lang hoofdstuk! Hopelijk vonden jullie het leuk :)