{The Room} ThreeShot

Begin Эхлэл

Хүмүүсийн тэгтлээ их хүсэж мөрөөдөөд байдаг тэр л өрөө амьдын там гэдгийг мэддэг болов уу? Юунд нь болоод үхтэлээ гүйгээд байдгийг мэдэх юм түй ч алга. Эсвэл миний ажил болохоор мэддэггүй юм болов уу? уул нь утгатай зүйл л хиймээр…
Энд тэндгүй "намайг сонгооч гуйж байна!" гэж орлилдсон охид. Өрөвдөлтэй юм даа. Сайн мэдэхгүй хүмүүстээ итгэж л байдаг =))

Сүүлийн хийх ёстой зүйлээ хийчихээд түр амрахаар чихэвчээ зүүн түр суув.

Гэхдээ нэг л биш…

энэ мэдрэмж юу гээч вэ?

арай дараа долоон хоногт онилогдох байнаас болж ингээд байгаа юм биш биздээ? хаха больж үз Юнги! чи хэзээ ийм туйлбаргүй байлаа даа!

Жонгүг: хөөе таныг ажлаа дуусга гээд байна

Би бага зэрэг гайхан: юу гэсэн үг юм? би дуусгаад сууж байна шүү дээ? хэмээн хэлтэл Жонгүгийн харц та тоглоод байна уу гэсэн шиг болоод ирэв

"ээеш юуг нь дутуу хийсэн гээд байгаа юм?!"
чихэвчээ цаашаа чулуудаад Жонгүгийг мөрлөн гарлаа. Очоод харвал үнэхээр дутуу, бараг хийгээчгүй байлаа

Жонгүг: таны хийсэн гээд байсан зүйл чинь гэж хэлээд зивүүн инээмсэглэл нүүрэндээ тодруулаад цааш явчихав.

Миний бие нэг л биш болчихож…

Мин Юнгид юу тохиолдсон бэ?

Би уурлан: новш гэж чи миний ажлыг үймүүлээд байна Намжүүн!

Намжүүн: наад охиноо л үлдээчих гуйя Юнги!

Гайхан Намжүүн руу харвал тэр тоглоогүй бололтой.

Энэ чинь яачихаа вэ? үлдээчих? тэгж үхээд яахавдээ анд минь.

Түүнээс харцаа салган өмнө минь ухаан алдан хэвтэх охин руу хараад: анд минь ийм зүйл дээр амлалт өгч чадахгүй нь дээ хэмээн хэлээд яг сайхан эхлье гэхээр Намжүүн гарнаас татаад байв.

Би гарнаас зуурсан тэрний гарыг хүчтэй тавиулаад: яах гээд байгаа юм бэ?! анхнаасаа яах гэж энэ өлөгчинд дурлаав?

Намжүүнд миний үг хэт гүн сэтгэгдэл үлдээсэн бололтой царай нь тийм гэхийн аргагүй болж өөрчлөгдсөнөө намайг ганц чанга шанаадаад авав

Намжүүн: дурлаж үзээгүй хүн энэ шаналалыг мэдрэхгүй л дээ. Арчаагүй амьсгаа! чи үүнийхээ хариуг авна даа!!

Газраас босон өмдөө гөвчихөөд түүнрүү ёжтой инээн: авчихаарай чи!

Жин: юу болоод түр тар хийх чимээ гараад байгаа юм?