AMAZING WORLD OF CHAOS

TEASER

Minsan ba naranasan mo na yung feeling na nakakatakot pero handa ka pa ring gawin? Nakakatakot, na parang sasakay ka sa isang rides na ihahagis ka pataas pero walang sasalo sayo sa baba. Handa ka bang sumugal kahit na alam mong walang kasiguraduhan? Handa ka bang sumugal kahit alam mong madaming kokontra? Handa ka bang sumugal para sa kanya?

"HOY TABI NGA PAHARANG HARANG SA DAAN EH" halos mahalikan ko na ung pader sa pagkakasanggi nya sakin.

Akala ko hihinto sya para mag-sorry pero ni hindi man lang lumingon ang kolokoy. 

"ah ganon ah maangas ka pala." tinanggal ko ang sapatos ko at pinalipad sa kanya. 

"headshooot!" natatawa ko pang sabi. maya maya lumingon na sya sakin ng may napakasamang aura.

"Oooops! Takbuhan naaaa!" at nagsimula na akong tumakbo kahit isang sapatos lang ang suot ko. Yung kapares? aba di ko na alam binato ko nga diba? Ngayon ko lang naisip. kaya pala may kapares ang sapatos kapag ginagawa kasi di nila kayang mag-isa, useless pag-isa lang. hirap kaya tumakbo para kang pilay kaya huminto ako saglit at nilagay sa bag ko ang sapatos ko. 

Alam kong wala ng gamit pero di ko kasi ugaling itapon ang isang bagay na wala ng pakinabang. HAHAHAHHA 

mamaya na ko huhugot tatakbo muna ko baka maabutan ako ni kolokoy. HAHAHHA

takbo ko ng takbo hanggang sa makarating ako sa room na wala man lang katao-tao. Pumasok ako don para magpahinga sheyt nawala na ata mga baby fats koooo. T_T

Sinisilip ko sa bintana kung naabutan ba ko ng kolokoy na yon. pero mukang wala naman na HAHAHAH *evil laugh*

"kala mo mahahabol mo ko ah. sus baka ka--"  bigla akong napasandal sa dingding ng kinatatayuan ko at napayuko. SHET.

Dahan dahan akong tumingala. OH NO.

He smiled at me. 

My heart beats a little bit faster and louder.

He's still smiling at me. Nakakatunaw. Hindi kinekeri ng ate mo. 

"ANONG SABI MO? HINDI BA KAMO KITA MAAABUTAN?" tanong nya sakin habang nakangiting nakakaloko.

"SORRY CHAY. PERO NGAYON WALA KA NG KAWALA." 

***
Okay.