If You Don't Know Let Me Go|| Cashton

Find my destiny...

Calum.

Obudziłem się z ogromnym bólem głowy. Wszystko dookoła mnie wirowało. Czułem się jak na jakiejś pieprzonej karuzeli. Powoli podniosłem się na łokciu i otworzyłem oczy. Dowson siedział na brzegu łóżka,spoglądając na mnie z uśmiechem.

-Nareszcie wstałeś kochanie.

-Co?-jęknąłem i zorientowałem się, że leżę w samych bokserkach- Dowson...co się stało?

Dreszcz przerażenia przebiegł mi po plecach. Zrobiłem to z Dowsonem? Nie. Nie. Nie. Tylko nie to.

-Nie pamiętasz? No tak, trochę za dużo wypiłeś...Masz strasznie słabą głowę-pochylił się, żeby mnie pocałować, ale zasłoniłem się ręką-Co jest Cally?

-Nie dotykaj mnie!- zaszlochałem- Nie chciałem tego!

-Chciałeś. Nie pamiętasz jak mnie o to prosiłeś? Och Dowson, proszę weź mnie. Pomóż mi zapomnieć.

-Nie-pociągnąłem głośno nosem. Moja twarz już była mokra od łez. Nie pamiętałem niczego, ale byłem pewien, że Dowson nie mówi prawdy. Przynajmniej tak się łudziłem- Nie zdradziłem Ashtona...nie umiałbym.

-Cally-Dowson położył mi rękę na udzie- Słodki Cally...

-Podałeś mi coś! W tym drinku!

-Oczywiście, że nie. Jak możesz oskarżać mnie o takie rzeczy?-powiedział urażonym tonem- Zależy mi na tobie Calum. Uspokój się i chodź do mnie.

Wstałem z łóżka na miękkich nogach rozglądając się za swoim ubraniem. Jeansy leżały na podłodze. Ku mojemu przerażeniu, obok spoczywała zużyta prezerwatywa. Wciągnąłem spodnie i koszulkę, którą znalazłem na szafce, co chwila ocierając łzy.

-Dokąd idziesz?

-Do domu...to się nie powinno wydarzyć...nigdy.

-Nigdzie się wybierasz Cally- Dowson ścisnął mnie za ramię. Próbowałem się wyszarpnąć, ale jego uścisk był mocny.

-Zostaw mnie!-warknąłem.

-Jeśli sądzisz, że pozwolę ci...

Dowson nie skończył tego zdania, bo przyłożyłem mu z pięści w twarz. Zatoczył się po pokoju i upadł na podłogę. Wyszedłem z jego domu i puściłem się biegiem przed siebie. Mój samochód został na parkingu przed knajpą, w której pracował Dowson.

Nie wiem jak długo biegłem, ale z pewnością opuściłem już doki. Stanąłem pod ścianą jakiejś pizzeri, próbując złapać oddech. Byłem wyczerpany. Płuca mnie paliły, głowa pękała, a płacz ściskał gardło. Do tego wszystkiego byłem przerażony i wściekły na samego siebie.

Zdradziłem Ashtona. Zdradziłem go. Przespałem się z Dowsonem. Przynajmniej on tak twierdzi, bo ja nie pamiętam absolutnie nic, od momentu kiedy podszedł do mnie z prezerwatywą w dłoni. Jestem pewien, że podał mi coś w tym drinku. Wykorzystał mnie... Poczułem się brudny. Poczułem jakby po moim ciele pełzało stado robaków. Jak tylko wrócę do domu, wykąpię się w wybielaczu. Brzydziłem się sobą. Pozwoliłem się wykorzystać i zdradziłem Ashtona. On mi tego nigdy nie wybaczy, ale muszę mu powiedzieć o tym co Dowson mi zrobił. Może wtedy zrozumie i da mi drugą szansę. Przecież nie byłem tego świadomy. Chciałbym w to wierzyć. Jednak najpierw muszę wrócić do domu i zmyć z siebie zapach Dowsona. Znalazłem w kieszeni telefon i wybrałem numer do Michaela.

Po kwadransie pod pizzerią zaparkowało czerwone audi. Wsiadłem, zapiąłem pas i podciągnąłem kolana pod brodę.

-Dzięki, że przyjechałeś-rzuciłem słabo.

-Cal. Co ty zrobiłeś?-w jego głosie usłyszałem pretensje.

-Co?

-Po co wysyłałeś to zdjęcie Ashtonowi?

-Jakie zdjęcie?

-To na którym leżysz w łóżku i całujesz się z jakimś innym kolesiem.

-O czym ty do mnie mówisz Mike?!

Wyciągnąłem telefon i szybko znalazłem ostatnią wysyłaną wiadomość.

-Jasna cholera...-zapiszczałem- Nie wysyłałem tego!

-Ale to ty jesteś na tym zdjęciu.

-To on! Dowson. To on zrobił to zdjęcie, ja byłem nieprzytomny.

Michael westchnął cicho,co brzmiało trochę jak kpina.

-Nie wierzysz mi?

-Wierzę, ale to chyba nie ja jestem tą osobą, którą masz przekonać.

Michael zaczął grzebać w kieszeni bluzy, z której wyciągnął telefon, który właśnie zadzwonił.

-Ash?

Spojrzałem na niego. Zrobił wielkie oczy.

-Co? Serio? Tak. Właśnie z nim jestem...dobra. Jasne. Zaraz będziemy.

-Ashton...

-Zawiozę cię do niego.

-Co? Nie!

-Musicie pogadać i skończyć tę dziecinadę.

-Zawieź mnie do domu Michael-nakazałem czując, że zaczynam się trząść-Nie jestem gotowy, żeby z nim porozmawiać.

-A później będziesz?

Michael posłał mi pełne nadziei spojrzenie i skręcił na drogę, która prowadziła do domu Ashtona. Zatrzymał się na jego podjeździe, ale nie zgasił silnika.

-Będzie dobrze Calum.

Niepewnie wysiadłem z samochodu i ruszyłem ku mojemu przeznaczeniu.

Chcecie maraton? Mam gotowe kolejne trzy rozdziały, ale nie wiem czy nie będzie Wam za dużo. Właśnie piszę zakończenie.
With all my love. Aleksa.