the broken

κεφαλαιο 1

-Αρτεμις?
-μμμμμ
-Αρτεμις γαμω σηκω
- Ε ρε φιλε μ πρωινιατικα τι θες ρε Νεφελη
- Σηκω ντυσου κ ετοιμασου
-Γιατι?
- Θα παμε σε μια πορεια
- Δεν βγαινω απο το σπιτι και εχω σταματησει να πηγαινω στις πορεις απο τοτε που σταματησα να ειμαι μελος των αναρχικων
- Συνεχιζω. Σηκω ντυσου ετοιμασου.
- Δεν θελω ν βγω.
- Εισαι κλεισμενη μεσα 4 μηνες. Χωρισατε τερμα. Εισαι υπερβολικα ομορφη για να γαμας την ζωη σ. Βγες εξω, γινε παλι μελος των αναρχικων. Κανε αυτο που σε γεμιζει ποιο πολυ. Ελα Αρτεμις καντο.
Σαστισα. Πρωτη φορα την εβλεπα να μιλαει ετσι. Λες και εξαρτιωταν τα παντα απο το αν θα παμε στην πορεια. Κρεμοταν απο τα χειλη μ. Περιμενε μια θετικη απαντηση. Το περιμενε τοσο καιρο. Δεν ηταν η πρωτη φορα που το ζηταγε ,αλλα τις προηγουμενες ουτε που την αφηνα να μιλησει. Ομως αυτη υην φορα αξιζε. Μ μιλησε ετσι και καταφερε να βαλει το μυαλο μου σε λειτουργια. Καταφερε να με κανει να σκεφτω το ενδεχομενο να παμε. Ισως και να το χρειαζομουν. Αλλα ειμαι ηδη αρκετα χαλια και δεν νομιζω να τα καταφερω να παω. Οχι σημερα. Ισως την αλλη εβδομαδα. Ηθελα να της πω οτι δεν γινεται. Αλλα ο τροπος που με κοιτουσε. Προσπαθουσε να μ δειξει την καλη πλευρα της ζωης. Εγω βλεπετε πιστευω πως δεν υπαρχει πια. Αλλα αυτη.
- Γαμωτο Αρτεμις πες μου
-Λοιπον
-Ναι?
Επρεπε να το κανω αν οχι για μενα γι αυτην. Μια μερα και μετα παλι πισω.
- Μονο μια φορα. Μονο σημερα.
- Αρττ μουυ σ αγαπαω πολυ. Δεν θα το μετανιωσεις.
Αρτ? Αρτ? Ετσι μ ελεγε και εκεινος. Οχι δν επρεπε να το ακουσω αυτο. Αλλα οχι οχι Αρτεμις σημερα δεν θα τον σκεφτεις οχι σημερα τουλαχιστον
- 1ον μην με λες ετσι. 2ον τι ωρα ειναι?
- Ειναι 8
- Πας καλα παιδι μ? Με ξυπνας απ τηα 8 σαββατιατικα?
- Της 10 ειναι η πορεια νομιζω θες χρονο να ετοιμαστεις. Συγνωμη
- Δεν πειραζει αντε πηγαινε σπιτι σου και ελα να με παρεις 10 παρα 5.
- Γιατι παρα 5?
- Αφου ειμαστε 5 λεπτα μακρυα απο εκει που θα γινει.
- Και που ξερεις που θ γινει εσυ. Εχεις να πας εκει 4 μηνες.
- Ειμαι πρωην αναρχικια ξερω τα παντα γι αυτους. Το αργοτερο 10 και μιση θα εχουν εμφανιστει.
- Οτι πεις. Την κανω πρεπει να ετοιμαστω.
- Τα λεμε
- Θελω την παλια Αρτεμις. Γυρνα εστω για σημερα.
Και μ αυτο βγηκε απο το δωματιο μου. Μετα απο λιγο ακουσα την πορτα να ανοιγει και μετα να κλεινει. Σηκωθηκα απο το κρεβατι μου. Ανοιξα τα παραθυρα και τα παντζουρια. Ηλιος και καθαρος αερας. Ποσο καιρο ειχα να δω να δω τις ακτιδες του και να αισθανθω τον κρυο αερα σ δερμα μου. Εμεινα λιγο ακομα εκει και επειτα πηγα στο μπανιο. Ανοιξα την βρυσι στο καυτο. Παντα μ αρεσε να κανω ντουζ με καυτο νερο. Στην αρχη με πονεσας οι πληγες απο τις χαρακες. Ιδιως η χθεσινη. Αλλα μετα δεν τις ενιωθα. Επλεινα τα μαλλια μου καλα μπας και φυγει η βρωμα απο τα τσιγαρα. Μετα αληψα το σωμα μου με το αφρολουτρο, επρεπε να πληνω καθε πληγη. Στην αρχη πονεσα αλλα με την ωρα ο πονος υποχωρουσε. Ξαναριξα πανω μου το καυτο νερο, ξεπληθηκα και βγηκα απο την μπανιερα. Τυλιξα μια πετσετα γυρω μου και μπηκα στο δωματιο μου. Εβαλα καθαρα εσωρουχα και τωρα επρεπε να βρω τι θ βαλω. Δεν ηταν πολυ δυσκολο. Εβαλα μια κοντη τιραντε μαυρη μπλουζα, το μαυρο μου το ψιλομεσο με τα σκισιματα και μια μαυρη ζακετα. Εβαλα τα σταν σμιθ μου και ημουν ετοιμη. Σχεδον ετοιμη. Πηγα στο καθρευτη που ειχα στο δωματιο μου. Κοιταξα τον εαυτο μου. Ημουν πραγματικα χαλια. Μια φωνουλα φωναζε στο κεφαλι μου
- Κοιτα πως σε καταντησε. Και εσυ τον θες ακομα.
Κακια φωνουλα αλλα σωστη. Αυτην την φορα δεν της εδωσα σημασια. Ξανα κοιταξα τον εαυτο μου. Να πω την αληθεια ημουν ομορφη. Ειχα καστανα ματια και ξανθα μαλλια. Ειχα ομορφο σωμα. Αλλα με καταντησε ετσι. Μαυροι κυκλοι κατω απο τ ματια μου, μαλλια που πετουσαν προς διαφορετικη κατευθηνση το καθενα και ενα σωμα με χαρακιες. Αλλα οχι δεν επρεπε να συνεχιστει αυτο. Οχι αλλο. Πηρα βιαστηκα την χτενα μου και χτενισα τα μαλλια μου. Μετα απο λιγο πηραν ξανα την φυσιολογικη τους μορφη. Ισια. Ομορφα λαμπερα μακρυα μαλλια. Εβαλα λιγο μεικ απ και λιγη μασκαρα μπας και σωσω κ αλλο λιγο την κατασταση. Κοιταξα το κινητο μου και ηταν παρα 6 επρεπε να βγω εξω. Εβαλα λιγο αρωμα, φορεσα το "χαμογελο μου" πηρα το κινητο και τα κλειδια μου και βγηκα εξω. Η Νεφελη ηταν εκει και με περιμενε.
- Ουαου φιλεναδα. Αλλη Αρτεμις εισαι
- Σκασε και παμε.
- Οτι πεις.
Αρχισαμε να περπαταμε. Μεχρι να φτασουμε δεν μιλησαμε. Οταν φτασαμε κοσμος ειχε γεμισει την πλατεια και ηταν ετοιμη να ξεκινησουμε
-Αρτεμις να μαστε κοντα μην χαθουμε.
- Ναι ρε
Στην αρχη ηταν βαρετα. Μιλαγα λιγο με την Νεφελι και φωναζαμε συνθηματα αλλα ηταν βαρετα. Οταν η ωρα ητα 10:30 περιπου αρχισαν να εμφανιζονται αναρχικοι
- Εδω ειμαστε
Φωναζαν και το πληθος ξεσηκωθηκε.
Δεν εβλεπα διπλα μου την Νεφελι. Θα την βρω μετα σκεφτηκα. Αρχισαν να εμφανιζονται αστυνομικοι. Αναρχικοι κ αστυνομικοι επαιζαν ξυλο. Μετα απο πολυ ωρα οι αστινομικοι ειχαν πιασει 3 απο τους 15 αναρχικους. Μολις το καταλαβαν αρχισαν να τρεχουν με σκοπο να φυγουν. Ελα ομως που ενας επεσε πανω μου.
- Κανε στην ακρη κοπελια.
- Ενα συγνωμη δεν θα εβλαπτε.
- Θες πολλα
- Ετσι ειμαι
Πριν απαντησει ενας αστυνομικος τον επιασα και προσπαθουσε να του βαλει τις χοιροπαιδες. Δεν πρεπει εγω φταιω. Αν δεν μιλαγαμε. Οχι γαμωτο. Χωρις να το σκεφτω εδωσα μια μπουνια στον αστυνομικο, ο οποιος επεσε κατω. Αμεσως ο αναρχικος αρχισε να τρεχει για να φυγει. Εγω εμεινα να τον κοιταζω. Γυρισε με κοιταξε και φωναξε
- Θα τα ξαναπουμε.
-Δεν ξερεις καν το ονομα μου
- Αν ειναι γραφτο μας θα ξαναβρεθουμε
Και κοκαλωσα. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε μετά από καιρό στα χείλη μου. Και έμεινε εκεί. Όσο κοίταζα το κενό, το χαμόγελο μεγαλωνε στην σκέψη του. Ναι ήταν όμορφος. Πολύ όμορφος. Απ όσο προλαβα να παρατηρήσω ήταν ψηλός. Βασικά με περνούσε ένα κεφάλι και λίγο. Η φωνή του ήταν βραχνια Αλλά τόσο σεξυ. ( 🔥🔥😅🔝😎) Κάτω από την μπλουζα που φορούσε φαινόταν να έχει ένα αρκετά γυμνασμενο σώμα. Τα μαλλιά του αν θυμάμαι καλα ήταν καστανοξανθα. Και όσο αναφορά τα μάτια του. Γαλανα😍 Ένα βαθύ γαλάζιο. Τόσο υπέροχο. Ναι είμαι πολύ παρατηρητικη

Γεια babies ξανα💘
Σορι για τα ορθογραφικα.
Τσπ αστερακι κ σχολιο💘
Σας αγαπω πλ