Paranormaal

De eerste dag in een nieuwe klas

Ik word wakker om kwart over 7, wat veel te laat is. Ik zou al op de fiets moeten zitten zo ongeveer. Ik denk bij mezelf: wel godverdomme, ik had mijn wekker toch gezet? Toen ik dat dacht, zag ik dat ook mijn wekker anders stond dan de vorige dag. En niet zo maar een cm, nee echt een halve meter. En ik had hem niet kunnen verschuiven S'nachts, want hij staat aan de andere kant van de kamer. Of ligt eigenlijk, hij is van mijn bureau af gevallen. Ik heb de tijd niet om er lang over na te denken, want ik moet snel naar school. Het leek me geen handig idee om de eerste dag in een nieuwe klas te laat te komen, dat geeft je direct een status. Ik hoop dat ik in mijn nieuwe klas een vriend kan krijgen, en niet weggepest wordt, net als met alle vorige. Ik weet niet wat ik fout deed, ik was gewoon niet normaal voor hun. Ik hoop echt heel erg dat ik iemand vindt waar ik mee kan omgaan, en dat we vrienden worden. Ik pak mijn fiets uit de schuur, ik was vanzelf naar beneden gelopen en mijn fiets gepakt. Nee wacht ff, volgens mij heb ik geen kleren aan. Ik kijk even naar beneden, en zie dat ik in mijn onderbroek buiten sta. Wel godverdomme, vergeet ik kleren aan te doen. Deze dag begon alvast goed. Ik ren naar binnen en doe mijn favoriete kleren aan, een vest en een shirt van Iron Maiden. Het shirt is van mijn lievelingsnummer: the reïncarnation of Benjamin Breeg. Ik herken mezelf een beetje in het nummer. Het vest is van het album Fear of the dark, ook dat herken ik bij mezelf. Ik stap snel op de fiets en fiets naar school. Gelukkig hoef ik maar 10 kilometer te fietsen, anders was is sowieso te laat gekomen. Ik kom aan op school, en alles is donker. Ik snap er geen zak van, maar dan valt het kwartje. Het is nog zondag. GODVERDOMME TERING, IK ALTIJD MET MIJN DOMME ROTKOP. Ik kijk om me heen, en ik voel me bekeken. Maar er is niemand. Ik voel me niet zo maar bekeken, maar echt begluurd. Ik ben oprecht bang en fiets snel naar huis, en thuis heb ik ook het gevoel dat er mensen om me heen zijn. Het kan er door komen dat we net verhuisd zijn... Als ik eenmaal thuis aangekomen ben, is mijn moeder ook al wakker, en vraagt waar ik was. Ik antwoord heel simpel: ik was op mijn eerste 'schooldag' alleen dan op zondag. Ze lacht me recht in mijn gezicht uit, en ik loop boos naar boven. Dit was echt niet grappig. En dan het gevoel hebben om constant bekeken te worden... ik heb het steeds vaker. Ik heb heel vaak het gevoel dat er mensen om me heen zijn, als die er niet zijn. Doet er op het moment niet toe, ik ga wel gewoon gamen of zo iets. Ik start mijn pc op, en start mijn spel op. Ik speel graag horrorgames, en ik heb net een nieuw gekocht, tweede hands. Layers of Fear. Ik start het spel op, en doe het licht uit. Ik begin te spelen, en merk dat het een goed spel is, geen gare jumpscares op plekken waar je ze verwacht, maar juist daar waar je ze niet verwacht. En je wordt al bang van gewoon rondlopen, het speelt een soort van in op je geest. Na een uurtje of zo iets ben ik het zat, ik kan een sleutel niet vinden en ik wordt constant vermoord door een zombieprostituee. Dat mens gaat steeds op je zitten en doen alsof ze je zoent, en bijt je dan dood! Dan ga je ook geen geld verdienen... Ik start iets anders op, en ik krijg ineens het gevoel dat er iemand achter me staat. Ik draai om, en er staat, zoals verwacht, helemaal niemand. Maar de deur gaat wel open en dicht, terwijl alle deuren dicht zijn. En ik zweer je op mijn moeders graf, ik heb die deur dichtgedaan. Ik doe de deur dicht, en als ik naar de deur toe loop, krijg ik het ineens heel koud. Alsof je in de winter vanuit je warme huis in je onderbroek de vrieskou in loopt. Ik begin te rillen, en doe de deur snel dicht. Ik vraag me hardop af hoe het komt dat ik het ineens zo koud krijg, en als ik het vraag, gaat mijn pc uit. Vanzelf. En daarna weer aan. Nu wordt ik bang, en ik ga praten. Ik zeg dat het moet stoppen, en dat het niet grappig is. Het lijkt wel alsof ik antwoord krijg op wat ik zeg, want er valt weer iets op de grond. En dan is het stil, en is alles weer rustig en normaal. Ik ben helemaal freaked out. Ik ga op mijn bed liggen en kom ff tot rust. Wtf gebeurde hier? Ik geloof dat geesten bestaan, maar dat ze mij ook op zoeken... Ik heb dingen gekeken over geesten en paranormale activiteit, en er werd altijd gezegd dat je er niks van merkt als ze in de buurt zijn, behalve als ze dingen laten vallen of zo iets. En dat was duidelijk niet het geval. Ik begin na te denken, maar val in slaap. Als ik wakker wordt, zie ik dat er verschillende programma's zijn opgestart op mijn pc. Één daarvan is Google. In de balk voor zoekopdrachten staat iets getypt in één of ander raar lettertype, wat niet eens bestaat. Nu ben ik weer bang, want ik snap wat er staat. IK SNAP WAT ER STAAT. Er staat: je bent anders. Meer weet ik niet meer, want toen viel ik om, en stootte ik mijn kop tegen mijn bureau. Ik was buiten westen. Toen ik weer bij zinnen was, was Google weg, en alle andere programma's ook. Ik denk dat ik het gedroomd heb... Al leek die droom wel heel erg echt. Ik kijk op de klok, en ik zie dat het etenstijd is. Mijn vader roept me ook direct, en ik ga eten.