*****İRİS*****

*****Bölüm On Altı*****

"İvy." Duyduğum sesle başımı kaldırdım Hector karşımda oturuyordu.

"Efendim?."

"İyimin kaç kez sana seslendim."

"İyiyim sadece dalmışım sen ne söyleyecektin?."

"Kahvaltı güzel olmuş."

Elindeki sandevicten büyük bir ısırık almıştı az önceki yaptığım haksızlığa rağmen aramız bozulmasın diye alttan alıyordu hiçbir suçu yokken hemde. Aynısını bende yaptım ekmeğimi ısırıp portakal suyumu içtim yüzümdeki gerçek gülümsemeyle.

"Özür dilerim abi."

Ağzımdaki lokmayı yutup öyle konuştum benim yüzümden kendisini suçlasın istemiyorum bana bakıp güldü.

"Önemli değil kardeşim bende abartmıştım."

"Evet baya hemde."

Hector gülmeye başlayınca bende güldüm tamam haklı olabilirdi mutfak yakma konusunda.

"Sende mi hatırladın?."

"Evet."

"Çok aptaldın."

"Hey."

Ne var yani çok bekleyince kokup kurtlanıyor diye civcivler ısınınca daha çabuk çıkıyor sanıp beze sardığım yumurtaları ısınsınlar diye yanan ocağın üstünde unutmuşsam onlarda yanıp mutfağı kül etmişse zaten annem mutfağı beğenmiyordu.

"Ama iyi dayak yemiştin."

"Ya sorma."

Yediğim terlikleri kulağımın çekilmesini üstüne birde bir ay boyunca yumurta yemek zorunda kaldığımı hatırlayınca yüzümü buruşturmuştum. Benim derdimse yumurta yememek için içinde canlı olduğunu kanıtlamak istememdi bu sayede yumurta yemeyecektim. Gülüşmelerimiz mutfağa giren hizmetçiyle kesilmişti.

"Özür dilerim efendim geç kaldım."

"Önemli değil Vendi nasıl geçti?." Ne olmuştu ki.

"Çok iyi."

"Sen neredeydin Vendi?."

Konuşmalarına böyle dalmak istemiyordum ama gerçekten sinirlenmiştim ona.

"B-ben." Yine korkutmuştum onu.

"Ona izini ben verdim İvy."

"Neden?."

"Kardeşi hastaneye kaldırmışlar acil doğum için yanında kimse olmadığı için Vendi gitmek zorunda kaldı."

"Evet ama yerime Meryi bırakmıştım gece bir şeye ihtiyacınız olur diye." Elimdeki boş bardağı masaya vurdum.

"O kızı çalışma saati dışında evimde istemiyorum Vendi gece bir şeye ihtiyacım olursa kendim hallederim anladın mı?."

"Anladım efendim bir daha olmaz."

Hector sessizce beni dinliyordu evin işlerine önemli bir şey olmadığı sürece karışmayacağımı biliyordu.

"Tamam neyse işe geç kaldık İvy."