Değişim

3.BÖLÜM "Konuşma"

Bölüm Şarkısı: Sam Tinnesz - Legends Are Made

İyi okumalarrr~

Maya Cresta

"Evet, Maya," dedi Peter. "Seni burada kalmaya ikna etmem için bana bir şans verecek misin?"

Aklımı biraz olsun başıma toplamaya çalışırken sertçe yutkunmaktan kendimi alamadım. Benim kendime gelmemi beklerlerken odaya hâkim olan sessizlik gittikçe büyüyordu.

"O rüzgârı cidden Ryan mı yapıyordu?" diye sordum, ciddi bir sesle. Bay Rivera beni başıyla onayladığında bir kez daha sertçe yutkunmama engel olamadım. "Nasıl?"

"Bunun çok ilginç bir hikâyesi var, Maya," dedi Peter Rivera nazik bir ses tonuyla. Beni ürkütmekten kaçınmaya çalışıyor gibiydi. "Normalde bu hikâyeyi duymak için öncelikle gizlilik sözleşmemizi imzalaman gerekir fakat senin için bir istisna yapacağım."

Hikâyesini anlatmaya başlamadan önce derin bir nefes aldı ve heyecanla parlayan gözlerini benim gözlerimle buluşturdu. Anlatacağı hikâyeye bayılıyor olmalıydı.

"Bundan 15 yıl kadar önce başladı her şey. Evli değildim. Çocuklarım da yoktu. Sadece yaşına göre, o zamanlar otuz yaşındaydım, gereğinden fazla zengin olmuş sıradan bir adamdım. O yaşıma kadar o kadar çok çalışmıştım ki artık çalışarak kazanacak maddi bir şey kalmadığında ve kafamı işimden kaldırıp dünyaya baktığımda nelerden geri kaldığımı fark etmiştim. Benden bir yaş büyük olmasına rağmen çoktan küçük oğlunu kollarının arasına almış, onu büyütürken dünyayı yeniden keşfetmeye başlamış abimi gördüm ve ilk defa bir şeyleri yanlış yapıp yapmadığımı düşünmeye başladım. Dürüst olmak gerekirse ben de minik bir çocuk istiyordum. Ben kafamı kaldırıp dünyaya bakmayı akıl edene kadar yeğenim çoktan 10 yaşına girmişti bile. Onunla vakit geçirmeyi ne kadar seversem seveyim kendi çocuğumun olmasını istiyordum. İnsan aradığı şeyi buluyor olsa gerek ki aynı sene âşık oldum, evlendim fakat çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim ve çok sevdiğim eşimi kaybettim. İnsanların bir ömre sığdırdığı sayısız şeyi o kadar hızlı yaşamıştım ki yine ellerim bomboş kaldığında ne yapacağımı bilemedim ve çok çalışmaya geri döndüm. Eşime olan aşkım hiç bitmediği için ikinci kez evlenmeyi düşünmemiştim fakat hâlâ çocuk sahibi olmayı çok istediğimi fark etmiştim. Vefat etmesinden önce eşimle kararlaştırdığımız gibi evlat edinmeye karar verdim."

Peter'ın yarı acıklı, yarı ilham verici geçmiş hikâyesini dinlerken buradan Ryan'ın rüzgârı kontrol etme yeteneğine nasıl geleceğimizi düşünmeden edemedim fakat Peter'ı da bölmek istememiştim.

"Ryan ve Rita ile o zaman tanıştım. İkisi ikizlerdi ve yetimhane müdürü olan arkadaşıma 5 yaşlarında bir çocuğum olmasını her şeyden çok istediğimi söylediğimde beni ikisiyle tanıştırmak istedi. Rita ile tanışmış mıydın?"

Bir anda hikâyesini bölüp sorduğu soru ile afallarken kafamı iki yana sallayarak cevap verdim. Anlaşılan Ryan'ın bir ikizi vardı.

"Tanışırsın umarım. Biraz farklı bir kızdır fakat iyi anlaşacağınızı düşünüyorum."

Sadece zoraki bir gülümseme sunmakla yetindiğimde Peter devam etti.

"İkizleri ilk gördüğümde onlarla çok iyi anlaşacağımı anlamıştım fakat onlar benimle iyi anlaşmayı tamamen reddetmişlerdi. Belki de eşimi kaybetmemle açılan boşluğu çok sevdiğim başka bir şey olan çocuklarla doldurmaya çalışıyordum ve o ikisi sevgimin acımdan geldiğini hissettikleri için benden hoşlanmıyorlardı. İkisini de evlat edinmek istiyordum, onlar ise benimle gelmeyi reddediyordu. Bu yüzden yaklaşık bir yıl boyunca sadece yetimhane ziyaretleri yapmakla ve onlarla orada vakit geçirmekle yetindim. Bu süreçte ben tuttuğum yası bırakırken çocuklar da bana ısınmıştı ve o yılın sonunda artık iki çocuklu bir babaydım. Her ne kadar bana baba demeyi şiddetle reddetseler de..."