When angels fail ~Boek 1. The battle to the curse~. #Netties2017

Hoofdstuk 31

Als ik wakker word, voel ik twee sterke armen om me heen en een warme adem in mijn nek. Ik probeer om verder te slapen maar dat lukt helaas niet.

Voorzichtig stap ik uit bed, een paar meter naast ons bed staat het wiegje van Lionne. Zachtjes loop ik er heen, ze kijkt me vrolijk aan. 'Ben je ook wakker meisje.' Fluister ik zacht en aai haar voorzichtig over haar hoofdje.

Zachtjes doe ik een simpele jurk aan, met een mantel. Als ik het aan heb, loop ik naar zijn bureau pak een papiertje.

Hey schat,
Ben met Lionne naar de stallen.
Maak je geen zorgen alsjeblieft.
Xxx Louise.

Ik laat het op het bureau liggen en loop ik terug naar de wieg.
"Kraak!!"
Direct werp ik een blik op het bed, Jackson slaapt als een roos. Zachtjes loop ik verder naar Lionne, voorzichtig til ik haar op en hou haar dicht tegen me aan. Muisstil loop ik naar de stallen. Gelukkig is er bijna niemand in het kasteel.

Bij de stallen aan gekomen loop ik rechtstreeks naar de stal van Nighteye en de veulens. 'Nighteye ik heb een verrassing.' Fluister ik, haar hoofd gaat mijn richting op. Ze ruikt aan Lionne en lijkt haar hoofd schuin te houden.

'Lionne dit is Nighteye, Nighteye dit is Lionne mijn dochter.' De oren van Nighteye gaan direct naar voren en ze hinnikt blij. Ik hoor de grote staldeuren dicht slaan, ik stap voorzichtig de stal binnen. De veulens vliegen zowat op me af. Ze hinniken vrolijk als ze Lionne zien.

Ik hoor iemand lachen. 'Goedemorgen veulens!' Galmt een stem door de stal, die gevolgd word door meer gelach. Voetstappen klinken dichter bij. 'Goedemorgen Nighteye, Roriël en Saffier..' De stem van May sterft weg als ze mij ziet. 'Wat is er Maybaby?' De stem van Luc galmt door de stal. May word helemaal rood.

'Ik zal het niet door vertellen.' Fluister ik met een glimlach. 'Er is niks ik schrok alleen van de Veulens, ze sprongen zo wat op me.' Roept ze terug, Saffier huppelt blij naar May.

'Goedemorgen.' Zeg ik met een glimlach. May bekijkt me van top tot Lionne. 'Ze is prachtig!' May loopt naar me toe. 'Ze heeft Jacksons ogen, wacht wat dat is onmogelijk!!!!' Lionne heeft weer haar katten ogen. 'Ze is er een. Ze is een transformer. Louise dit.. ze is..'Lionne pakt mijn ketting vast en kijkt verbaast naar het sleuteltje. Haar verbaasde gezichtje laat me glimlachen. 'Ik weet het. Vanmorgen was ze wakker voor mij en ze was dood stil. Ze is anders en speciaal.' May knikt verbaast. 'Wil je haar vast houden?' May knikt verlegen, ik geef haar Lionne.

'LOUISE! Please zeg dat je hier bent!' De stem van Jackson galmt door de stal. 'Luc heb je haar gezien?' Jacksons stem klinkt wanhopig. 'Sorry ik heb haar niet gezien, misschien May ze is bij Nighteye en de veulens.'

'Waarom heb je hem niks vertelt?' Vraagt May. 'Ik had een briefje neer gelegd maar Jackson kennende is hij blinde links naar buiten gerent. Ik had het briefje op het bed moeten leggen.' Nu pakt Lionne May's ketting.

'Louise!' Voor ik het weet zit ik in en stevige omhelzing. 'Heb je het briefje gezien?' Jackson laat me voorzichtig los, ik had gelijk hij heeft alleen een broek aan. 'Welk briefje?' Jackson kijkt me niet begrijpend aan. 'Die op je bureau ligt, schat. Maar heb je het halve kasteel af gerent?' Vraag ik met een grijns. 'Nou eigenlijk niet, ik ben direct naar de stallen gerent.' 'Heb je zo lang geslapen.' Lach ik, Jackson word rood. 'Die twee zijn echt gek.' Lacht de stem van Luc. 'Ze is mijn nicht wat dacht je dan dat ze was.' Lacht May, Lionne maakt een lach achtig geluidje. Luc lijkt te schrikken dat May een baby in haar armen heeft.

'Wacht wat!' Luc kijkt niet begrijpend naar Lionne. 'Is dat de kleine prinses?' Zo had ik het nog niet gezien, ik was het totaal vergeten dat zij toekomstig kroonprinses is. 'Ja dat is ze.' Zegt Jackson trots, hij slaat zijn arm om me heen. 'Ze is echt schattig!' Zegt May. 'En ze lijkt op jou Jackson.' Zegt Luc vervolgens.

'Maar ze is zo bijzonder als haar moeder.' Zegt Jackson waardoor ik begin te blozen.