Bu hikaye Zehracığıma gelsin. Çok istemişti bir Ed Sheeran hikayesi yazmamı. Yalnız tek bölümlük haa. Tabi beğenirseniz devam ettirebilirim.İyi okumalar.
Sonunda Türkiye'den kurtuluş! Neydi öyle ya vize almaya çalışmalar,İngiltere'de kalacak yer aramaya çalışmalar... Bir de yıllardır süren okul! Ama üniversiteyi sevmiştim ya ne güzel aşçılık okudum. Şimdi de hayallerimi gerçekleştirmeye gidiyorum. Bir dükkan açacağım. Kitapevi de diyebiliriz. Ama içinde kocaman bir de kafe olacak. Yapmaya bayıldığım elmalı turtalardan yapacağım. Bazı yerleye yastıklar koyacağım isteyen müşteriler bir kitaplarını oralara yatıp ousunlar diye. Masa sandalyeler ve cam kenarı rahat koltuklar da olacak. Bir yandan kahvelerini içen bir yandan kitap okuyan müşterileri gördükçe ben mutlu olacağım. Arkadaş grupları gelecek , en güzel köşeyi kapacak . Beraber kahve içip gülüşecekler, kitaplardan bahsedecek. Sevgililer gelecek. Kız oğlanın kucağında yatarken okuduğu kitaba gülecek. Başkalarını mutlu etmek beni mutlu ediyor işte.
Neden mi İngiltere? Türkiye de kitap okuma oranı kaç ve ticaret ne alemde biliyor musunuz siz?
............
Zehra'nın -İngiltere'de bana yardımcı olacak yarı Türk ama müslüman arkadaşım- evine geldiğimde çok açım ve uykum vardı. Hemen bir şeyler hazırladı bana. Çok özlemişim onu. İngiltere'ye taşındığından beri görüşmüyorduk. Kaç yıl oldu? 2? 3? Yarın beraber benim için baktığı dükkanlara gideceğiz. Şöyle London Eye'ı gören bir yer istemiştim. Umarım bulabilirim.
.............
Dükkanımı açalı koca bir yıl geçti bile. Tam hayallerimde ki gibi! Sadece London Eye'ı tam olarak göremiyor, o kadar. Olsundu. Yine de arkadaki tuvaletin küçük cmından bakınca ucunu görüyorsunuz.
Bugün pazar,tatil günü. Müşteri daha çok olur genelde ama bu kez sakin. Biraz kırıyor tabi bu beni, daha kitapların ödenecek parası var. Mutfaktan çıkıp kapının önüne geliyorum. Dışarısı yağmurlu camlar damla damla olmuş. Şimdi güneş çıkar üstünde kurur onları silmem gerekecek diye düşünüyorum,canım sıkılıyor. Cam silmekten nefret ederim. İçeride tek bir müşteri var o da raflar arasında istediği kitabı arıyor. Herhalde muffinler için hazırladığım hamur dinlenmiştir diye düşünürek mutfağa doğru ilerliyorum. Müşteriye yardımcı olabilir miyim diye sormak için yanına gidiyorum. Arkası dönük bana. Kim acaba hiç buraya geldiğini görmedim. Turuncu saçlı , bir seksen boylarında falan herhalde. Geniş omuzlu.
Yıllar önce Ed Sheeran hayranıydım Bayağı hem de. Okumadığım halde sırf içinde posteri var diye aldığım dergileri vardı.Hala da dinlerim arada. Acaba Ed mi diye geçirdim içimden. Yok canım imkanı yok Zehra'nın dediğine göre hala Amerika'daydı. O da Sheerio. Hala. Zehrayla tanışmamız Ed Sheeran sayesinde olmuştu zaten. Twitterdan.
-Pardon yardımcı olabil... (Konuşmalar ingilizce geçiyor düşünün ingiizce yazsam bir de türkçe yazıcam falan üşendim :D )
Arkasını döndüğü anda gözlerime inanamadım! Oydu! Turuncu dağınık saçlarıyla masmavi gözleriyle hafif sakalıyla kanlı canlı önümde diiliyordu işte ! Nasıl fark edememiştim o olduğunu! İnanmıyorum! Herhalde gözümden kaçtı falan ya da mutfaktaydım. Ay yok bayılacağım şimdi. Bak naıl da sırıtıyor elmacık kemikleri çıkıyor sırıtınca. Gözleriyle gülüyor sanki.
-Uhhm.. Evet ben.. Hey iyi misiniz?
-Sen Ed'sin! Ed Sheeran! İnanamıyorum!
-E-evet. Çok heyecanlı görünüyorsun.
-Ah üzgünüm.Bir kaç yıl önce Sheerio'ydum. Ama hala sizi severek dinliyorum da öyle fan gibi değil. Ne diyorum! Bir fincan kahve ister misiniz?
-Gerçekten mi? Şey tabii iyi olur. Galiba vaktim var.
Sakin olmaya çalışsam da bu mümkün değildi. İkimize de kahve hazırladım. Bir de çikolatalı pastadan dilimledim. İkramım olsun. Ya ne diyorum ben Ed bu.
Bir masaya geçmiş istediği kitabı da bulmuş sayfaları karıştırıyor. Karşısına oturdum. Kahvesini ikram ederken çok büyük bir öküzlük yapıyor olduğumu fark ettim. Belki benimle oturmak istemiyordu.
-Pardon ben oturdum ama eğer istemiyorsan kalkayım. Kusura bakma otomatik böyle davrandım.
Kalkmaya yeltendim.
-Yok yok otur tabi. Hem ilgimi çekti Sheerio'ymuşsun. O zaman hayranlarıma çok değer verdiğimi de biliyorsundur. Seninle konuşmaktan mutluluk duyarım.
Tekrar koltuğuma oturdum ve iyice yerleştim. Mal mal sırıtıyordum ona. İçimden de inşallah müşteri gelmez kalkmak zorunda kalmam bir de Ed'le fotoğraf çekinmek isteyen falan olurmuş tövbe tövbe Allah'ım ne olur Ed kalkana kadar kimse gelmesin diye dua etmeye başladım.
Ya bir şey diyeceğim Ed gelmiş kaç yaşına bekar, ben de. Bana aşık olsun evlenelim ama ben bunu müslüman yapayım sonra bir sürü bebemiz olsun falan. Turuncu turuncu. Daimi turuncu. Hem benim kedim de var Turuncu, Ginger diye. Ne güzel olur.
Ed söze başlayınca hayallerimin arasından sıyrıldım. Hem ben ne düşünüyorum ya! Esmerim ben ne turuncu bebesi! Ed'in genlerine yazık olur valla.
-Dükkanın çok güzelmiş.
-Teşekkürler. Hep hayalimdi.
-Harika.
Pastadan bir parça aldı.
-Ama pasta daha da harika.
-Ahaha teşekkür ederimmm, dedim sırıtarak.
-Pek aksanın yok sanki. Nerelisin?
-Türkiye.
.................
O gün akşama kadar orada oturup konuştuk. Dakikalarca güldük. Komik adam. Her anı komik. Ah keşke kahvesine azcık alkol koyaymışım! Hep sarhoş Ed'i görmek istemiştim! Birbirimize numaralarımızı verdik. Bayağı söz verdim ama kimseye dağıtmayacağım diye. Kalkmam gerek diyince bir suratım düştü,düşmüş yani o söyledi. Ben onun yanında ne yaptığımın farkında mıyım ki? Para verecek oldu, ısrarla reddettim, Sen dedim Ed'sin dedim armağanım olsun dedim. Napsın o da güldü pekala dedi. Kapıya kadar geçirdim.
-Çok güzel bir sohbetti teşekkür ederim. Muck.
Ed beni öptü! Öyle dudağımdna falan değil, yanağımdan. Şaşırdım yüzüne far tutulmuş tavşan gibi bakıyordum ona.
-Yalnız kapı falan camdı haber olmayasın şimdi, dedim gülerek. Sussam sadece sırıtsam olmayacak sanki.
-Doğruyu yazarlar ilk kez hiç değilse, demez mi! Demedi tabi. Kahkaha attı. Tam gidecekken dönerek:
-Eğer müşteri istiyorsan kapalı yazısını çevirmelisin.Tabi bunu takmayan tek aptal benim, iyi ki aptallık etmişim, dedi Parmağıyla kapalı yazısını gösterdi.
Gülme krizine girdim denebilir. El salladım ve gidişini izledim.Of tamam Sheerio'yduk seviyorduk falan ama onunla kadar zaman geçirince gerçekten sevdiğimin farkına vardım.
Bana verdiği Lego Ed'le konuşmaya başladım:
-Acaba kapalı yazısını bıraksam hep gelir mi ki?
