Με το πρωτο βλεμμα

~Η πρωτη συμπτωματικη ματια~

Ντριιιννν Ντριιιννν.Παλι το παλιοξυπνητηριι! λεω απο μεσα μου και συνεχιζω να ειμαι ξαπλωμενη στο κρεβατι.Η μανα μου ερχεται μετα απο λιγο για να δει αν σηκωθηκα και μολις με βλεπει ετσι, με ξεσκεπαζει."Ρε μανα τι κανεις;!" " Αυτο που επρεπε να ειχες κανει εδω και δεκα λεπτα!" μου λεει και μου βγαζει βιαστικα οτι ρουχα βρει μπροστα της για να τα φορεσω."Δεν προκειται να τα φορεσω αυτα και το ξερεις πολυ καλα" της λεω με υφακι."Ωραια...ομως να κανεις γρυγορα γιατι θυμασε τι ειχε γινει την προηγουμενη φορα" μου λεει και φευγει σαν συφουνας απο το δωματειο μου.Ειχε δικιο βεβαια...στον περσινο αγιασμο αργησα τοσο πολυ που πηγα προς το τελος (οχι πως ηθελα να καθομαι μες τον ηλιο δεκα ωρες μεχρι να τελειωσουν) και εγεινα ρεζιλι.Ενιωσα παρα πολυ αβολα με εκεινες τις επειμονες ματιες.Τελος παντον ας τα ξεχασουμε αυτα.Τωρα εχουμε ενα καινουριο αγιασμο και μια καινουρια χρονια.Πηγα στο μπανιο που ειναι ακριβως απεναντι απο το δωματειο μου και εκανα τα απαραιτητα.Επειτα πηγα να διαλεξω τα ρουχα που θα φορεσω.Οπως ολα τα κοριτσια,στον αγιασμο θελω να φοραω κατι ξεχωριστο.Θελω οσοι με υποτημισαν περυσι να με κοιτανε και να μην πιστευουν οτι ειμαι εγω.Ολο αυτο βασιζεται στο οτι εχασα καποια κιλα απο περυσι (που τοσο πολυ ηθελα!) και τωρα θελω ολοι να παθουν την πλακα τους.Κοιταω καλα και προσεκτικα την ντουλαπα μου μεχρι που διαλεγω αυτα που θα φορεσω.Διαλεξα ενα απο τα αγαπημενα μου συνολακια που αναδυκνιει το σωμα μου και τις καμπηλες μου.Ειναι ενα ψηλομεσο τζιν μαυρο,χωρις σκισιματα,με ενα ροζ τοπ.Βαφομαι ελαφρα με μασκαρα,αϊλαϊνερ και κραγιον σε νουντ αποχρωση και ειμαι ετοιμη.Γενικα δεν μου αρεσει να βαφομαι εντονα,προτιμω να βαφομαι σε γηινες αποχρωσεις.Στη συνεχεια πηγαινω κατω και φυσικα φοραω τα αγαπημενα σε ολες τις εφηβες παπουτσια superstar.Βγαινω εξω και πηγαινω στο πατερα μου που περιμενε στο αυτοκινητο.Μπαινω μεσα και δεν μιλησαμε καθολου εκτος απο την τυπικη κουβεντα που λεμε καθε πρωι καλημερα.Το μυαλο μου ειχε μπερδευτει με ολες αυτες τις σκεψεις που εκανα.Αραγε θα εχει ερθει κανενας ωραιος καινουριος;Θα αλλαξουν καθολου τα τμηματα ή θα ειμαστε οπως ειμασταν και περυσι;(ξεχασα να σας πω οτι φετος θα παω δευτερα γυμνασιου).Ξαφνικα το αυτοκινητο σταματαει και καταλαβαινω πως φτασαμε περα τις πολλες σκεψεις που με ειχαν βυθισει.Βγαινω απο το αυτοκινητο και προχωραω προς την εισοδο του σχολειου.Ξαφνικα η καρδια μου αρχιζει να χτυπαει γρυγορα και δυνατα.Αρχιζω να αγχονομαι χωρις να ξερω το γιατι.Απο μεσα μου ελπιζω να βρω την παρεα μου χωρις δυσκολια.Η αληθεια ειναι πως ντρεπομαι και θελω να ειμαι με τις φιλες μου.Μπαινω μεσα και κοιταζω βιαστικα γυρω μου για να τις βρω.Καθως εψαχνα να τις βρω με ενα βλεμμα ανησυχιας δεν βλεπω μπροστα μου και πεφτω πανω σε ενα αγορι.Τον κοιταζω και του λεω συγνωμη.Η λεξη βγηκε με δυσκολια απο το στομα μου διοτι ειχα αφεθει σε αυτα τα υπεροχα ματια που ειχε.Κατι μου ειπε μετα χωρις να το ακουσω καλα.Αγχωθηκα... τι μπορει να μου ειπε; Χωρις να σκεφτω του απανταω "Θα τα ξαναπουμε" και εφευγα απο κοντα του με ενα βιαστικο και μηχανο βημα.Μα τι εκανα;Πως μπορεσα και του απαντησα χωρις καν να ξερω αυτο που μου ειπε; Ξαφνικα καθως προχωρουσα γρηγορα κατι χερια με πιανουν απο τους ωμους και με σταματανε.Γυρναω πισω φρικαρισμενη και βλεπω την Ειρηνη.Μεσα μου απλωθηκε κυμα ανακουφισης και ξεφυσαω.Πηγαμε με την Ειρηνη στα κοριτσια και ολες με κοιτανε με ενα πονηρο υφος.Παιρνει το λογο η Ιωαννα και σπαει τη σιωπη."Ποιος ηταν αυτος ο ομορφος ;" μου λεει και με κοιταει πονηρα."Κανεις" απανταω με ενα αυστηρο βλεμμα."Αποκλειεται....σε ειδαμε πως τον κοιτουσες" μου λεει και μου κλεινει το ματι."Τοσο πολυ φανηκε;"ρωταω και αμεσως το μυαλο μου πηγε σε εκεινον.Αραγε το καταλαβε;..."Μην ανησυχεις δεν νομιζω να το καταλαβε...με τον ιδιο τροπο σε κοιτουσε και αυτος" μου λεει η Κατερινα."Και επισης" προσθετει "Συνεχιζει να σε κοιταει και τωρα" μου λεει και τα μαγουλα μου κοκκινιζουν.Το καταλαβα αυτο απο την γρηγορη αλλαγη της θερμοκρασιας.Τα ενιωθα σαν να καινε οταν ξαφνικα χτυπησε το κουδουνι.Αρχισαμε να μαζευομαστε ολοι στις κερκιδες.Η πρωτη γυμνασιου ηταν τερμα αριστερα,η δευτερα γυμνασιου στη μεση και η τριτη γυμνασιου ηταν τερμα δεξια.Ειχα καθισει στις κερκιδες μαζι με τα κοριτσια και περιμενα να φωναξουν το τμημα μας για να παρουμε τα βιβλια,οταν ξαφνικα τον ειδα να προχωραει κι αυτος προς τις κερκιδες.Η καρδια μου αρχισε να χτυπαει πολυ γρηγορα.Ειχα αγωνια τι ταξη παει αφου δεν ξερω τιποτα για αυτον.Το μονο που ξερω ειναι οτι με τραβηξε μονο ενα του βλεμμα.

Σας ευχαριστω που διαβασατε την ιστορια μου 👇👇👇

Τι ταξη μπορει να πηγαινει το αγορι;
Τι μπορει να σημβει την επομενη ημερα;

Γεια σας...αυτη ειναι η πρωτη μου ιστορια.Ελπιζω να σας αρεσει μεχρι τωρα.Μπορειτε να γραψετε στα σχολια την αποψη σας για την ιστορια μου.
Η συνεχεια θα αναιβει σε μερικες μερες...