He is close

Κεφαλαιο 2 (Β)

Κοιταει το ρολόι του (δώρο γενεθλίων) ο Γιάννης και πάει προς την τηλεόραση για να την ανοιξει.
-Περιμενε John να παραγγείλουμε πρώτα και μετά η ταινία, αφού φάμε ή καθώς τρώμε.
Απάντησε ο Κώστας και αφουγκραστηκε την κοιλιά του να γουργουριζει.
Αργότερα καθώς είχαν την προσοχή τους στην ταινία και στις πίτσες δεν μπόρεσαν να δουν ή να ακούσουν την σκοτεινή φιγούρα που έκοβε βόλτες στο γκαζόν, ψάχνοντας τρόπο για να μπεί μέσα
-Ακουσατε τίποτα;;
Ρώτησε φοβισμένη η Αγγέλα και πήγε προς την αγκαλιά του Jhon κάνοντας τον να μετακινηθεί μακριά της πέφτοντας έτσι από τον καναπέ.
-Ναι και εγώ το άκουσα σαν γυαλί που σπάει.
-Ακουσατε πάνω νομίζω ότι ακούστηκε.
-Κοριτσια η ιδέα σας είναι, λογικό αφού διακόψαμε ένα θρίλερ και ωραίο μάλιστα.
Είπαν ο Κώστας και ο Γιάννης προσπαθώντας να τις καθυστερούν.
Μερικά λεπτά αργότερα και έχοντας τελειώσει η ταινία, τα πέντε παιδιά πάνε να ετοιμαστούν για μία βόλτα στο δάσος.
-Τα πειρατε όλα; Φεύγουμε;
Περίμενε με ανυπομονησία ο Κώστας.
-Κατσε να τσεκαρουμε τι πειραμε. Φακοί, σουγιά πείρα καλού κακού, σπίρτα για φωτιά καιιι..... Κάτι μας λείπει. Αλλά τι;
Απόρησε ο Γιάννης κοιτώντας την τσάντα του ώμου που θα είχε μαζί του.
-Και ένα υπέροχο περίστροφο για να αποφύγουμε τις δυσάρεστες συναντήσεις.
-Τι;Περιστροφο;;
-Ναι! Έλα τώρα είμαστε στην ερημιά, θα πάμε σε ένα σκοτεινό (ποιος ξέρει τι έχει μέσα) δάσος. Άσε καλύτερα να το έχω μαζί μου και μακάρι να μην το σκεφτούμε καν!
Κλειδώνει ο Γιάννης και αρχίσανε να ανεβαίνουν το δρόμο με προορισμό το δάσος. Φτάνοντας εκεί αντίκρισαν ένα τεράστιο δάσος, περίπου 2 χιλιόμετρα από το σπίτι του Γιάννη, τα δέντρα του ήταν πολύ ψηλά με πλατιά φύλα σταματώντας κάθε δεσμίδα φωτός που θα μπορούσε να υπάρξει την μέρα.