Fucked Up

hoofdstuk 9

Een beetje aangeschoten lopen Jules en ik tussen alle dansende mensen door. Ik zie mijn broertje innig dansen met een meisje dat ik niet ken. Terwijl ik hem iets eerder op de avond zag zoenen met weer een ander meisje. Player denk ik en grinnik. Jules en ik lopen naar de bar waar Tom staat. Jules bestelt drinken. Ik kijk vanuit mijn ooghoek naar Tom. Hij ziet er echt blij uit. 'Hier Mar', zegt Jules en geeft me een drankje. We staan een tijdje te kletsen als er opeens iets wordt geroepen in rap Frans. Ik kijk om en zie dat de politie er staat. 'We are looking for Marley van Voort and Lars van Voort', Roept de politie man met de grote snor en de dikke buik. Ik verstijf. Waarom moeten we meekomen? Iedereen staart me aan, althans dat gevoel heb ik. 'Mar kom ik ga met je mee', fluistert Jules in mijn oor. Als een zombie loop ik met Jules naar de politie man. 'Are you Marley and Lars?', vraagt de man. Ik schud nee en zeg op een fluister toon dat ik Lars ga zoeken. Ik duw me tussen allerlei mensen door en zie Lars op een bedje zitten. Kijkend naar de grond. Ik sta stil. Lars kijkt omhoog en staat op. 'Kom', zegt ie en samen lopen we naar de politie mannen. 'Aha you must be Lars', zegt de politie man. Hij rateld verder maar ik hoor niks meer. We moeten mee naar het bureau. Ik voel dat iemand, waarschijnlijk Jules, een arm om mijn schouders slaat en me meetrekt.

We stappen in de politie auto en rijden naar het politiebureau. Als we er zijn aangekomen krijgen we wat te drinken in onze handen geduwd en moeten we naar een kamertje. 'Sit down please', zegt een politie agent die lang en tenger is. We gaan zitten  en er komt nog een man binnen. Een man met een dikke buik en een schrijfblok. 'We have something to tell you', zegt de tengere politie man. Ik pak Lars zijn hand. 'You're mother is dead. She fell from a cliff. It happenend about 15:00 and she is found by some hikers. They called us and we had to found out Who it was....', de politie man ratelt door, maar ik hoor niet meer wat ie zegt. Ik kijk versteend naar mijn handen die in mijn schoot liggen. Lars pakt mijn hand. Ik kijk hem aan en zie dat er tranen over zijn wangen lopen. Ik krijg er zelf ook tranen van in mijn ogen en voordat ik het weet rollen de tranen ook over mijn wangen. De politie man staat op en we lopen achter hem aan. Ik veeg mijn tranen weg. Ik zie Jules staan in de hal. Nog steeds versteend loop ik naar hem toe en hij slaat zijn armen om me heen. 'Het spijt me, lieve Marley, het spijt me zo erg', zegt Jules. Ik maak me los uit zijn omhelzing. Ik wil huilen maar het lukt me niet. Alsof al mijn tranen op zijn.

Ik lig naast Jules in zijn tent. Het nieuws is ook aan de ouders van Jules vertelt en zij hebben zich open gesteld voor mij en Lars. We blijven nu bij hen. Jules en ik liggen op een 2 persoons luchtbed. Lars lig ernaast op een eigen luchtbed. Ik kijk naar Jules. Zijn ogen zijn gesloten en hij ademt regelmatig. Hij is zo lief voor me en zijn ouders en zus ook. Ik bekijk zijn gezicht en zie dat er allemaal hele kleine sproetjes op zijn gezicht zitten.  Mama heeft die ook. Had. Heeft. Nee had. Mama had ook sproetjes. Helaas heb ik die niet gekregen, maar Lars wel. Jaloers was ik er op altijd. Ik ga op mijn rug liggen. Hoe had het zo ver kunnen komen met mama. Ik merkte niks aan haar. Ze deed gewoon heel normaal en ze leek over papa heeft te komen. Maar blijkbaar dus niet. Ik sluit mijn ogen. Mogen we elkaar weerzien, mijn liefste mama. Met die woorden val ik in een diepe vredige slaap.
Ik voel twee lippen op mijn voorhoofd. 'Mar!', fluistert Jules in mijn oor, 'Kom je ontbijten? Voordat we vertrekken.' Ik open mijn ogen en zie het slaperige hoofd van Jules. 'Ja ik kom eraan', zeg ik en geef hem een kus op zijn lippen. Ik ga op de rand van het luchtbed zitten  met mijn handen in mijn haar. Zonder ergens over na te denken zit ik daar. Jules komt binnen. 'Hey kom je nog?', vraagt ie. Ik kijk op.  'Ja... Ja ik uh kom eraan', zeg ik en pluk een shirt van de grond.
Ik rits de tent open en zie de ouders en de zus van Jules zitten. Ook Lars zit erbij. Ik stap in mijn slippers en ga op een stoel zitten. 'Goedemorgen Marley. Hoe heb je geslapen?', vraagt de moeder van Jules. 'Ging wel', zeg ik en staar levenloos voor me uit. De vader van Jules schuift een bord met een belegd broodje naar me toe. Hij kijkt me aan en knikt. Het is zo'n knik van "eet wat, dan ga je je beter voelen" Ik kijk ernaar. Ik neem een muizenhapje. Het is wel te doen. Ik neem nog een hap. Hij had gelijk. Ik voel me al ietsje beter, maar nog steeds verdrietig.

'Hebben jullie de motors al ingeleverd?', vraag ik aan Jules terwijl we naar het toilet gebouw lopen. 'Ja', zegt ie. Zwijgend lopen we verder.
'Nou tot zo dan', zeg ik en loop de vrouwen douche ruimte in. Er is nog niemand. Het is ook wel een beetje vroeg. Ik kies de achterste douche uit en draai de deur op slot. Ik kleed me uit en opeens hoor ik iemand mijn naam zacht roepen. 'Wie is daar?', vraag ik en er wordt op de deur geklopt. Snel sla ik mijn handdoek om me heen. Ik open de deur en zie Jules voor me staan. Half naakt met een handdoek om zijn onderlichaam. 'Wat doe jij hier?!', zeg ik terwijl ik hem binnen laat. 'Ik dacht dat is wel zo gezellig!', fluistert Jules en laat zijn handdoeken vallen. Ik blijf naar zijn hoofd kijken. 'gek', zeg ik en moet lachen. Jules zet de douche aan en gaat er onder staan. 'Kom je nog?', zegt ie. Ik knik en laat mij handdoek vallen. Ik loop naar hem toe en ga bij hem onder de douche staan. 'Je bent echt gek Jules van Assen', zeg ik. 'En jij bent prachtig', zegt Jules. Hij buigt zich naar mij en zoent me innig.

Gedoucht en fris lopen we terug naar de tent. Ik heb een klein grijnsje op mijn gezicht. Ik zie dat de tenten zijn afgebroken en de auto is ingeladen. 'Waarom duurde dat zo lang?', vraagt Lars. 'Oh uh ja...', stamel ik. 'De douches deden het niet alleen de laatste dus daarom', red Jules me en knipoogt naar me. 'Aha oké nou we kunnen gaan', zegt Lars. We lopen naar de auto. Lars en Olivia gaan op de twee losse stoelen  achterin zitten en wij op de achterbank. Dit wordt een lange reis, denk ik en zet mijn muziek playlist op. Ik sluit mijn ogen en val in een diepe droomloze slaap.

Hoofdstuk 9!!!
1200 woorden!
Bedankt voor het lezen!❤