Βρώμικα Παιχνίδια

κεφάλαιο 23

Καθώς πίνω το 6 ποτήρι βοτκα-πορτοκάλι, οι άνθρωποι που με περιτριγυρίζουν αρχίζουν σιγά σιγά να γυρνανε και η μουσική να δυναμώνει. Ο μπάρμαν που είναι πίσω από τον πάγκο τόση ώρα μου ρίχνει ηλιθια χαμόγελα περιμένοντας κάποια κίνηση από μένα, αλλά τι κρίμα που θα μείνει με το πουλί στο χερι.

"Έλα ρε Εμμα, άστο κάτω επιτέλους!" με αποπαιρνει ο Νικ και την στιγμή που πάω να ρουφιξω το καλαμακι μου, μου παίρνει το ποτήρι από τα χέρια.

"Σταμάτα να γίνεσαι σπαστικος επιτέλους!" γκρινιάζω προσπαθώντας να κάνω την φωνή του, και σταυρωνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου. Εκείνος όμως συνεχίζει να έχει ψηλά το ποτήρι και εγώ συνεχίζω να μη το φτάνω.

Αν πηδήξω με τέτοιο τακούνι πιθανόν να σπάσω κανένα χέρι.

"Ήπιες ήδη αρκετά, να βγούμε είπαμε όχι να πεθάνουμε από υπερβολική δόση αλκοόλ." μου απαντάει και τον κοιτάζω σαν να είναι το πιο χαζό πράγμα που είπε. "Νικ αγόρι μου, κανένας δεν έχει πεθάνει από αλκοόλ, εκτός αν οδηγεί. Το πολύ πολύ να ξερναμε μέχρι το πρωί."

Εκείνος στριφογυρίζει τα μάτια του και αφήνει το ποτήρι στον πάγκο, πολύ πιο μακρυά όμως από μένα. Είναι δίπλα στην Κατερίνα, η οποία έχει απορροφηθεί από την σοβαρή συζήτηση με έναν άγνωστο για τις στασεις του σεξ.

"Όλο βλακείες εισαι. Άντε πάμε να χορέψουμε να χαλαρώσεις λίγο." λέει και με παίρνει από το χερι. Πριν προλαβει όμως, πιάνω γρήγορα το γυάλινο ποτήρι και το κατεβάζω με την μια.

"Αν λιποθυμήσεις δεν θα σε πάω εγώ στο νοσοκομείο!" φωνάζει η Κατερίνα καθώς απομακρυνόμαστε με τον Νικ και της γνεφω.

Χανόμαστε στο πλήθος υδρωμενων κορμιών και αρχίζουμε να κινούμαστε με τους ρυθμούς της μουσικής. Βάζει τα χέρια του στην μέση μου και αρχίζω να χορεύω σαν δαιμονισμενη.

Δεν ξέρω αν φταίει το αλκοόλ ή η μουσική αλλά το κεφάλι μου πάει να σπάσει άσχημα. Αυτό όμως δεν με σταματαει από το να κάνω γελοίες κινήσεις με τον Νικ.

Εκείνος κάνει κάτι σαν ψάρι και εγώ τον μιμουμαι. Νομίζω ακούω γέλια από γύρω μας αλλα δεν με ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο.

Τόσες μέρες σκατα και με δάκρυα μου αξίζει να περάσω καλα.

Σκατα.

Ανακατευομαι.

"Νικ!" φωνάζω ώστε να με ακούσει αλλά συνεχίζει να κουνάει τον κωλο του. "ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ!"