ถึงนายเป็นผู้ชาย ฉันก็จะรัก [นิยายแปล]

CH.07 # ตกหลุมรัก

ม่ายติงกำจดหมายหลายฉบับไว้ในมือ ยามที่เดินตรงไปที่ห้องเรียนของอันจื่อเยี่ยน จดหมายที่ไม่ใช่ของเขา แต่เป็นจดหมายที่ได้รับการไหว้วานจนสาว ๆ คนอื่นมาอีกที ทั้งที่รู้สึกอึดอัดใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยังยอมทำตามคำขอ

ห้องเรียนไม่มีอันจื่อเยี่ยนอย่างที่คิดไว้ คนตัวเล็กเลยทำได้แค่เดินไปถามเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่อยู่แถวหน้า "โทษทีนะ เห็นอันจื่อเยี่ยนไหม"

หญิงสาวมองประเมินม่ายติงเล็กน้อย สุดท้ายก็ยอมพูดตอบเสียงยานคาง "ไปห้องสมุด"

"ขอบใจ" ม่ายติงพูด ก่อนจะรีบวิ่งไปทางห้องสมุด เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องตื่นเต้นขนาดนี้ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองแท้ ๆ หลังจากมาถึงห้องสมุด ม่ายติงก็ต้องใช้เวลาอีกนานกว่าในที่สุดจะหาอันจื่อเยี่ยนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่เจอ ปกติแล้วอีกฝ่ายมักจะมีท่าทางดูถูกเหยียดหยาม แต่วันนี้ตอนนี้ดูกลับดูตั้งใจมาก คนเรามันมีหลายด้านได้ขนาดนั้นจริง ๆ หรอ

"เพื่อน!" ม่ายติงเบาเสียงลง พลางนั่งลงตรงข้ามอันจื่อเยี่ยน

อันจื่อเยี่ยนไม่ได้ตอบรับและไม่แม้แต่จะเงยหน้ามอง ม่ายติงดันกองจดหมายไปไว้ตรงหน้าอีกฝ่าย เขาปรายตามองซองจดหมายสีชมพูก่อนจะปัดมันลงที่ถังขยะข้าง ๆ ม่ายติงรับไม่ได้กับการกระทำแย่ ๆ แบบนั้น แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้

"ทำไมนายเอาทิ้งแบบนั้น ยังไงคนอื่นเขาก็ตั้งใจเขียนมาให้ แต่นี่นายไม่เปิดดูด้วยซ้ำว่าจดหมายใคร"

"เสียเวลาเปล่า"

"เสียเวลาอะไรนักหนา หัดมีมนุษยสัมพันธ์กับคนอื่นบ้างเถอะ เย็นชาอยู่แบบนี้ เดี๋ยวก็โดนคนอื่นเขาเอาไปพูดเสีย ๆ หาย ๆ" ม่ายติงพูดน้ำเสียงจริงจัง

"เรื่องของฉัน นายเกี่ยวอะไรด้วย"

ประโยคนี้ของอันจื่อเยี่ยน ทำให้ม่ายติงไม่ชอบใจ "เราเป็นเพื่อนกันนี่ ฉันแค่ห่วงกลัวนายจะมีปัญหา นายปฏิเสธสาว ๆ พวกนั้นทำไมล่ะ สาว ๆ ตั้งเยอะ จะไม่มีสักคนที่ถูกใจนายเลยหรือไง"