Dilime gelmedi söyleyeceklerim kalbimde birikti oysa çok açıktı herşey gözlerindeki uçurumdan bırakana kadar kendimi gülüşünün ardındaki acıyı nefesinden süzülen ruhun adını kalbinde saklanmış insanları gördüm ılık bir yağmur gibi yağıyordun varlığıma her damlaya karıştın yanaklarımdan süzüldün. Kelimelerin anlamını yitirdiği bir dünyaya çağırdın sessizlikte çığlıkların yankılandığı ateş ve suyun birbirine bağlandığı yıldızları parlak kendisi karanlık bir dünyaya...
Çağrıldığım dünya bu dünyadan bağımsız olsada nefesimi orda alıp bu dünyada verdim yaşamayı isteme arzusu içinde ölümcül hastalığa yakalanmış aynı zamanda acılardan ölümle kurtulmayı isteyerek yaşamak gibiydi herşeyin bir açıklaması vardır dediğimiz herşeyden uzakta yaşanan kısa kareler ve biçilmiş ömrümün en kısa karesi olması bir yana bu kadar kısa karenin ömrüme biçilmiş olması bir yana.
Bugünlerim yarınlarıma veda edip ellerimden ayaklarımdan zincirlere vurulduğum karanlık dünlerime karışırken koparamadığım zincirlerime sarıldım bir ateş böceğinin yanıp sönen ışığı gibiydi yarına olan umudum.Hayattaki en büyük risktir umutlanmak umudumuzu besleyen hayallerimizdir ne kadar çok hayal kurarsak o kadar çok büyür insanlar, hayallerin yıkıldığını belirtsede her zaman altında ezildiğimiz umutlardır aslında umutların enkazının altında kurtarılmayı beklesekte hayallerimiz dışarıdan bizi izler...
