Behind the door (Louis Tomlinson)

Hoofdstuk 20

Louis' POV

"Lisa, wil je even komen?" vraag ik. "Tuurlijk, wat is er?" zegt ze. Ik ga op de bank zitten en Lisa naast mij. "Luister, het is niet leuk nieuws" begin ik. Er komt een bange vlaag voor haar ogen. "Zayn is ontvoerd" zeg ik wat zachter. Ze kijkt me met grote ogen aan. "Je maakt een grapje Louis" zegt ze terwijl ze weer gaat staan. Ze loopt een stukje verder en gaat met haar rug naar me toe staan.

"Nee Lisa, dat doe ik niet. Harry belde me net" zeg ik.

"Maar hoe kan dat nou?"

"Weet ik niet babe, ik heb gezegd dat we het eerste vliegtuig terug nemen"

"Logies toch" zegt ze bot.

"Lisa, ik weet dat je het er moeilijk mee hebt, maar je moet niet zo tegen mij reageren"

Ze draait zich weer om naar mij en zucht. Ze kijkt me alleen maar aan. Geen sorry ofzo, alleen maar kil aankijken alsof ze je zo te pakken neemt.

"Laat ook maar, ik ga mijn tas inpakken" zeg ik uiteindelijk om de stilte te verbreken. Ik loop langs haar heen naar boven. Als ik de slaapkamer binnen loop, pak ik direct de koffers. Omdat ik denk dat we hier de komende weken niet terug komen, pak ik gelijk al mijn kleren. Ook pak ik de kleren van Lisa in.

Als ik na ongeveer een half uur klaar ben loop ik met de koffers naar beneden. Ik zet de koffers in de gang en loop daarna naar de woonkamer. Lisa zit huilend op de bank. Ze kijkt verschrikt op als ze mij hoort. Ik loop naar haar toe en ga naast haar zitten. "Wat is er Lisa?" vraag ik. Ze kijkt me me betraande ogen aan. "Straks is Zayn er helemaal niet meer, misschien zijn we al te laat" fluistert ze. "Nee Lisa, zo moet je niet denken. Als de ontvoerder losgeld vraagt betalen we dat direct en Harry heeft beloofd om de politie te bellen" zeg ik. Ze knikt langzaam. Ik sta op. "We gaan" zeg ik. Ik pak haar hand en trek haar overeind. Als we in de gang komen pak ik de koffers. "Ik sluit wel af" zegt ze. Ik knik en loop naar buiten. Ik zet de koffers in de achterbank. Ik loop om en ga op de bestuurdersstoel zitten. Als Lisa ook zit kijk ik haar aan. "Klaar voor?" vraag ik.

"Het moet maar.."