Küçüktüm ben. . Büyümek zorunda kaldığım zaman çok küçüktüm. Bi umut hastane dönüşünü beklerken cansız bedeninle karşılaşmıştım. Battaniyeye sarılı olan soğuk bedenini gördüğüm an yıkılmıştı dünyam başıma. Ne zor şeymiş insanın annesini ölü iken öpmesi. Daha önce hiç bu denli sıkışmamıştı kalbim. Gözlerimin yaşları hiç bir zaman uğraşmamıştı bu kadar akabilmek için. Kendimî hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. Kimse ne çektiğimi anlamıyor bilemiyordu. Nerden bileceklerdi ki zaten. Onlar hiç annesiz kalmamışlar ki. ağla diye bi ses duydum. Doyasıya ağla. Sarıl annene ve ağla. Bir daha onu göremeyeceksin. Af buyur ama ben yanılıyor muyum? ne demek o? Nasıl bir cümle. 9 yaşındaki küçük bir kız çocuğu nasıl olur da annesiz yaşayabilir de? Ama yaşadı işte. Onsuz da kaldı onsuz da yaşadı. Çok zor olduğu zamanlar sıklıkla oluyordu ama. . .
02.03.2017 perşembe günü 00.23
