Μπλε που είσαι; (σε ψάχνω)

ποια η δικαιολογία σου;

Στον κόσμο τον δικό της δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, ξέρει πως ότι προβάλλεται δεν είναι τίποτα παραπάνω από παραποιημένες αλήθειες.
Στον κόσμο τον δικό της δεν υφίσταται ο όρος φόβος που τόσο καλά οι γκρι γνωρίζουν, δεν φοβάται να προβάλλει το "εγω" της· όμως αυτή της η γενναιότητα τρομάζει τους ανθρώπους.
Παρόλα αυτά ζούσε στον γκρι αυτόν κόσμο που κάποιος κάποτε δημιούργησε, σε αυτόν τον σκούρο κόσμο που όσο και να το αρνήται, την πνίγει.
Άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο ρολογάδικο με τα αμέτρητα γρανάζια, που τόσο της θύμιζαν τους ανθρώπους του πολιτικού συστήματος . Παλιά και καινούργια, έργα τέχνης. Αλλα ήταν μεγάλα κυκλικά των οποίων οι δείκτες είχαν  ακανόνιστα σχήματα, αλλα ηταν κλασσικά με χρυσό περίγραμμα, αλλα είχαν σκαλισμένα πρόσωπα και αρχικά. Ολα τους είχαν την ομορφιά τους. Ολα τους είχαν κατι το περίεργο, πράγμα παράξενο καθώς ο άνθρωπος που τα έφτιαχνε ειναι απο τους πιο σκούρους που υπάρχουν, και ειναι δύσκολο κάποιος τοσο συνηθισμένος να δημιουργεί κατι τοσο ασυνήθιστο.
-Γεια σας! Είπε και έκανε αντίλαλο η φωνή της.
Ο άνδρας τρόμαξε. Δεν ξερει πως να την αντιμετωπίσει. Ξερει πως πρεπει να την απολύσει γιατι αλλιώς θα τον τιμωρήσει ο θεος του. Προτίμησε να κρυφτεί για λίγο παραπάνω, πίσω απο το γραφείο του.
Η κοπέλα κινήθηκε προς το μερος του χωρίς να το ξερει.
-Γειά σας!
Εκείνος αποφάσισε να καθήσει λίγο ακόμα.
Δεν γνώριζε ακριβώς την ανάγκη του να μείνει εκει, τι θα μπορούσε να συμβεί; Γιατί κρυβόταν;
-Σας παρακαλω, δεν έχω σκοπό να προκαλέσω κακό, βγήτε έξω.
Χωρίς άλλη δικαιολογία, σηκώθηκε από το πάτωμα. Η σκόνη στα σγουρά μαλλιά του άστραφτε στις ακτίνες του ήλιου που με κόπο έμπαιναν από τις τζαμαρίες. Περίεργη μορφή ο Elwood. Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια του και τα ταλαιπωρημένα χέρια του φανέρωναν τις ατέλειωτες ωρες δουλειας. Αφοσιωμένος άνθρωπος, δουλειά, σπίτι, προσευχή, δουλειά. Αδύνατος πολύ σε σημείο να φαίνονται τα κόκαλα του στο στέρνο, χαμηλοβλεπών.
Όταν σηκώθηκε είδε την σκιά της κοπέλας μπροστά του και το περίγραμμα του σώματος της καθώς έκανε κοντραστ με τον ήλιο στη γυάλινη πόρτα.
- Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε δουλειά, πείτε μου τι πρέπει να κανω.
Παίζει νευρικά με τα χέρια του
- Εμ κοιτα, ε δεν νομίζω πως...ε
Το πρόσωπο της φανερώθηκε μετά από λίγο όταν συνηθησαν τα μάτια του στη θέα.
Η κοπέλα ήξερε τι πήγαινε να πει και πισμωσε.
- Επιτρέψτε μου να σας κάνω μια ερώτηση προτού απαντήσετε πρώτος, πρώτου με απολύσετε, έχετε δοκιμάσει τις ικανότητες μου πάνω σε αυτόν τον τομέα;
Σαστισε ακόμα πιο πολύ
- Ε όχι, δεσποινίς αλλά...
-η ταμπέλα έξω γράφει ζητείται προσωπικο, δεν γράφει πάνω για το τι άτομο ζητεί, άνδρα ή γυναίκα, ούτε καν για εμπειρία. Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υφίσταται κάποιος αλλος ο οποίος να συμμερίζεται την δουλειά σας, αν λανθανω παρακαλώ επισημάνετε το!
- όχι δεν ξεχνάτε κάτι. Είπε και καθάρισε τον λαιμό του
-τοτες γιατί δισταζετε;
Τι μπορούσε να πει, σταμάτησε για λίγο και την κοίταζε. Θυμήθηκε όμως τα λόγια του "χιερεα" και θυμηθηκε τις πλάκες που πολλές θύμιζαν την κοπέλα.
Η φράση "Ου φορέσεις ρούχα με χρώμα" αντιλαλουσε στα αυτιά του καθώς έβλεπε το ροζ σατεν φόρεμα της κοπέλας που έφτανε στα γόνατα της
-Εμ λοιπόν, καθάρισε τον λαιμό του ξανα, δεν είσαι κατάλληλη για αυτή την θέση γιατι, γιατί...ε γιατί, είσαι πολύ μικρή! Ακριβώς ναι είσαι πολύ μικρή και για αυτο δεν μπορώ να σε εχω. Λοιπόν αυτο, τώρα μπορείς να πας στο καλό να βρεις άλλο μέρος για εργασία.
Όμως η Willy δεν έφυγε αμέσως, τον κοίταξε βαθια μέσα στα μάτια σαν να του τρυπούσε την ψυχή με δώδεκα μαχαίρια• γύρισε την πλάτη της και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Γκρίζα μέρα πάλι, με γκρίζους ανθρώπους.
Ο Elwood, σήκωσε το χέρι και σκούπισε τον ιδρώτα στο κούτελο του, για τον ίδιο, έκανε το σωστό!
                            ....
-Μα τι κάνει;!
Ένας αγγελιαφόρος έτρεξε στο μέρος του δημιουργού του καθώς άκουσε να χτυπά δυνατά την γροθιά του στον θρόνο του.
-Κυριε τι συμβαίνει;
-ο γκρίζος θα τα χαλάσει όλα, η κοπέλα θα μείνει όπως είναι!
-μα δεν την βλέπετε που φεύγει από το μαγαζί με έντονο συναίσθημα θυμού;
-αυτο δεν θέλω, να εχει συναισθήματα, κανένα! Άλλωστε δεν θα κρατήσει πολύ, σε λίγο θα βρει χαρά κάπου, κάπως. Ω εγώ!
Απελπισμένος, στέλνει τα μούσια του στην πλάτη του και χαμήλωσε το βλέμμα για λίγη ώρα, ώσπου σκέφτηκε το πιο σωστό. Σήκωσε το το πρόσωπο του.
- φώναξε τον δώδεκα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο αγγελιοφόρος πραγματοποίησε την υποχρέωση του.
Η μορφή εμφανίστηκε, όπως όλα σε αυτόν τον κόσμο, οι φιγούρες έχουν ακανόνιστο σχήμα, όμως το καλούπι του συγκεκριμένου, ήταν πιο κοντά στο ανθρώπινο. Είχε ξανακατέβει στον κόσμο των γκρι μια φορά ώστε να σπείρει τον φόβο του δημιουργού μέσα από διαλέξεις και ενημερώσεις των πολιτών. Μέσα από αυτό, Η μορφή του, υιοθέτησε το καλούπι των ανθρώπων. Καποια στιγμή, καθώς περιφέρονταν στους γκρίζους δρομους ένας τραγουδοποιός τον είδε και λόγω του παρουσιαστικού του έγραψε κάποιους στίχους για το νέο του κομμάτι στη κιθαρα, σε μι ύφεση φυσικα.
"Μαύρα ματια μαύρα φρύδια, κατσαρδα μαύρα μαλλιά άσπρο πρόσωπο σαν κρίνος και στο μάγουλο ελιά"
- πείτε μου
-πηγαινε και άλλαξε αυτό που συμβαίνει, ο γκρι πρέπει να την διδάξει την σωστή ζωή, της ζωή που εγώ επέλεξα για αυτούς.
- όπως διαταξατε.