helden van olympus : doorheen de mist

verassende uitstap

ik probeerde me te consentreren op de les , zonder suces.

Mischien moet ik me voorstellen : ik ben Anna, ik zit op school ergens in new york .

Het is niet zomaar een school, het is een school voor mensen die geïntereseer zijn in hoe dingen werken.

Vooral mechanische dingen. Naast mij zit een jongen genaamd Leo, hij is eigenlijk mijn enige vriend .

Leo wiebelt een beetje met zijn voet en prutst met een paar onderdeeltjes .

Aan zijn zij hangt een riem met allerlie vakjes . hij zegt dat het bij zijn mode uitrusting hoort.

Dat had ik vast geloofd als hij die riem niet te pas en te onpas bij zich heeft .

Maar nu genoeg over Leo , we gaan het even over mij hebben .

Ik ben al mijn hele leven een freak, overal waar ik kom zie ik vreemde dingen .

De psychiater zegt dat het allemaal door mijn verbeelding komt .

Maar dat geloof ik niet, ik ben opgehouden mijn ouders te vertellen wat ik alemaal zag toen ik twaalf werd . ze werden alleen maar bang van mij .

Op een keer zag ik drie tieners door de straten van New York zien slenteren.

Op zich niets bijzonders maar alle drie die tieners, waren in voledige wapenuitrusting .

Ze keken allert om zich heen alsof ze ieder moment zouden worden aangevallen .

Ik liep naar ze toe en vroeg wat ze gingen doen met de wapens die ze bij zich droegen .

Ze keken me aan met open mond en liepen toen zo hard ze konden weg .

Toen ik het incident later aan mijn ouders vertelde besloten ze dat het tijd was om naar een psychyater te gaan .

Daar heb ik dan gedaan alsof ik geloofde dat het allemaal was gebeurd in mijn verbeelding .

"en dan heb ik nu een speciale aankondeging " zij onze leerkracht .

Ik raakte wakker uit mijn trance. Iedereen begon te mompelen .

Het schoolbestuur heeft besloten dat onze klas een nacht gaat kamperen in een veld in de wilde natuur .

Daar zullen we de flora en de founa bestuderen . iedereen is verplicht te komen of ik buis jullie .

"Waneer"? vroeg een van de leerlingen?

"Morgen". Antwoorde hij

De leerkracht was klaar en verliet het lokaal .

Ik stoote Leo aan " he dat wordt leuk " zei ik

De blik die Leo had maakte me nieuwsgierig . het was alsof hij zich zorgen maakte .

Hij verliet de klas zonder verder nog iets te zeggen .

Er kwam een jongen naar me toe : Jhon, ik herkende hem direct aan zijn scheven neus en zijn pesterige glimlach .

"Was is er"? lispelde hij .

Heefd je vriendje je in de steek gelaten ?

Op een ander moment had ik vast gezegd dat hij mijn vriendje niet is, maar daar was ik nu veel te bang voor .

Als die jongen je in het vizier heeft dan zit je zwaar in de problemen.

Iedereen weet dat hij na school eerstejaarstjes in elkaar slaat en dan hun geld af pakt.

Maar niemand durft dat aan de leekrachten te zeggen uit angs om zelf het slachtoffer te worden.

Ik keek snel naar de grond en liep hem voorbij, naar de fietsstallingen.