İlk başta verdiği acıyı kaldıramıyordum. Sonraları alıştım aslında bu alismak mıydı? Bilmiyorum,vazgeçmek değildi... Ama gitti hep gitti zoruma gitti hoşuma gitti hep gitti bir kalmayı öğrenemedi.
Sessizce çığlık çığlığa gözü yaşlı bir şekilde geceleri geçirmek çok zordu..
Aslında şimdi daha kolaymış gibi geliyor ama eskisinden daha zor içinde bir çocuk ağlarken sen dışarıya umut vermen gerekiyor.
En acısıda buymuş gittiği halde sevmek ölse bile vazgeçmemek..
Güvendiğim dağlara bütün doğa olayları oldu. İnsanların nasıl oldukları yavaş yavaş ortaya çıktı herkes rengini belli etti..
Ama sen herkes değildin böyle herkesin görüp hiç kimsenin ulaşamayacağı bir yerde ve o yerin tahtına sahipsin...
Vazgeçmek bize göre değil yanacağımı bile bile seviyorum senin sevmediğini bile bile hala ait olmaktan vazgeçemiyorum..
Öyle bir bağlanmışım ki seni görmediğim gün yaşanmış değil varlığını hissetmediğim gün olacak iş değil Sükunetim......
