All Yours Are Mine [TGKS#2]

Chapter 34 : Takas

- RAVEN'S POV -

[Kailangan mo na ba ng backup?] Sabi ni William sa kabilang linya.

After Hana explained what she witnessed last night, halos hindi na rin ako mapakali. Iyak siya ng iyak while she saying kung paano dinukot nila Guian si Sophia.

That bastard! I swear, I will kill him.

"Tss.. We will going to Cebu, I'm sure na doon dinala ni Guian si Sophia."

[Great! There's plenty of girls, am I right? Wala na bang katulad si Sophia?] Rinig ko na natatawa pa siya. Gago talaga.

"Fvck you! There's nothing like her, nag-iisa lang yun." I ended the call.

But all of a sudden, I received a text message from Tita Stella. She said na nagwawala sa loob ng kwarto si Julia dahil nalaman niyang hindi natuloy ang kasal namin. Hindi na nila alam ang kanilang gagawin. Gusto ko mang maawa, but my anger is still here. She's the reason kaya lumayo si Sophia sa akin.

"I like him." The young Julia said when she pointed at me.

I just blinked. I still not yet know what does it mean. What is she trying to say?

"You like my son?" Dad said.

"Ah-huh!" Julia said and nodded to my Dad.

Nagkatinginan naman sila Dad at Don Carlito may kahulugan. "Mukhang gusto ng anak ko ang anak mo? What do you think?"

"Of course, I agree. Your daughter is so beautiful, I'm pretty sure in the near future magkakagustuhan din ang mga anak natin." Natatawang sabi ni Daddy.

I don't know what I should to react.

Wala na kong pakealam. Hindi na ko magpapakita kay Julia. Mahirap na.. Pauunahin ko na si William dahil siya naman ang excited na maging source, me and Leo bukas pa ang flight. Mahaba habang oras pa para makapag-isip ako ng plano kung paano ko pababagsakin si Guian.

Just wait for me, Sophia. We will find you, and I will save you.

Saka ko kinasa ang hawak kong baril.

- SOPHIA'S POV -

Seryoso lang akong nakatulala sa isang direksyon, pero narinig ko pagbukas ng pinto ng kwarto kung saan ako kinukulong ngayon ni Guian para hindi ako makatakas.

Napansin ko ang paglapag niya ng pinggan sa kama kung saan ako nakaupo habang yakap ko ang aking mga tuhod.

Umupo siya sa gilid ng kama. "Kumain ka, walang lason yan na ikakamatay ng baby mo sa loob." Sabi niya habang nakatitig sa 'kin.

Inirapan ko siya. "Mas gusto ng mamatay sa gutom kesa makasama ka." Mahina kong sabi na alam kong sapat lang upang marinig niya.

Narinig ko siyang humagikhik, saka siya ngumisi. "Kaya kong higitan ang mga nagagawa sayo ni Raven. At pwede ba? Stop thinking of him, I'm sure na masaya na sila ngayon ni Julia. Tayo na ang sunod." Akmang yayakapin na niya ko ng dahan-dahan nang agad ko siyang tinulak palayo sa akin.

"Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Mas gugustuhin ko ng mamatay kesa makasama ka! Lumayo ka sa 'kin! Walang'ya ka! Ang sasama niyo! Pati si Inay kinuha niyo sa 'kin!" Naiiyak kong sigaw sa kaniya. Hindi ko na pigilan ang emosyon ko. Masyado na kong nasasaktan sa t'wing binabanggit niya sina Raven at Julia.