Grab Girl || Pl

2.

- Gdzie ja jestem? Co ja tu robię?- powiedziałam z coraz bardziej łamiącym się głosem.
- Dowiesz się w swoim czasie.
- Ale ja nie chce tu być!- krzyknęłam ze łzami w oczach.
Na to pytanie już nie dostałam odpowiedzi. Jechałam na koniu i wsłuchiwałam się w rytmiczne stukanie końskich kopyt. W głowie miałam tylko jedno pytanie: "kiedy moje życie tak bardzo się rozwaliło?". Po jakimś czasie stwierdziłam, że rozejrzę się po okolicy. Dokoła nas był piękny, stary las, a my jechaliśmy po piaszczystej drodze. Próbowałam lepiej przyjżeć się tajemniczej postaci. Niestety nic nie zobaczyłam, ponieważ na jego głowie był obszerny, czarny kaptur. Jechaliśmy tak w ciszy, a po chwili mocniejszy jesienny wiatr zwiał mu materiał z głowy i ukazały blond włosy, lecz już pochwili jego oblicze zniknęło mi z pola widzenia. Jechaliśmy w ciszy, ale po chwili postanowiłam ją przerwać.
- Czemu ja tu jestem?- wysiliłam się na spokojny głos, ale lekko zadrżał.
-Dowiesz się w swoim czasie- odpowiedział równie tajemniczo jak i spokojnie jakby nigdy nic się nie stało, jakby porwanie niewinnej dziewczyny było na pożądku dziennym- dziewcze.- dodał po chwili .

,,Kto używa takich wyrazów w XXIw.? Dziewcze jeszcze mi coś chłoptasiu,, pomyślałam, chociaż... nie wiedziałam jak się nazywa, ile ma lat.
Przynajmniej on nie znał również moich danych - punkt dla mnie.

~~~

Przepraszam, że tak krótko ale narazie się rozkręcamy.
*Emilka
*Marysia Kiroshime