prologue

153 2 0
                                    

      

ความเจ็บปวด  ในอดีต
   
             นำพามาสู่   การแก้เเค้น





               อื้มมมม~
ผมครางในลำคออย่างแผ่วเบาก่อนจะลืมตาขึ้นมาในห้องที่มืดสนิทไม่มีแม้แต่เเสงสว่าง ทุกอย่างรอบด้านเงียบสงบได้ยินเพียงแค่เสียงลมหายใจเข้าออกเท่านั้น ผมรู้สึกปวดหนึบที่ข้อมือทั้งสองข้างจึงขยับมันนั่นทำให้ผมรู้ว่าข้อมือทั้งสองข้างถูกพันธนาการด้วยโซ่ขนาดใหญ่ อีกทั้งยังขยับตัวไม่ได้ จะร้องขอความช่วยเหลือก็ร้องไม่ออก

"ตื่นแล้วหรอครับ"
เสียงทุ้มกระซิบทีข้างหูของผมอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ทุกอย่าง จะค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ผมสามารถมองเห็น ใบหน้าของบุคคลตรงหน้าได้อย่างชัดเจน

"คะ คุณเป็น  ใคร จะ จับผมมาทำไม?? "ผมเอ่ยตะกุกตะกักดูก็รู้ว่ารู้สึกประหม่าแค่ไหน

"เดี๋ยวมึงก็รู้"เขาเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม ที่ดูก็รู้ว่าเสเเสร้ง

"ฮึก คุณจะทำอะไร"ผมร้องออกมาทันทีที่เขากระโดดขึ้นคร่อมตัวผมที่นอนบนเตียงสีขาวขนาดคิงไซส์
"ก็ยัดเยียดความเป็นผัวให้มึงไง"เขาตวาดลั่นพลางแทรกตัวเข้ามาตรงกลางหว่างขาของผม
"ไม่"ผมร้องลั่นเมื่อเขากระซากเสื้อของผมจนขาดวิ่น

"ฮึกกกก ~"ผมปล่อยให้หยาดน้ำตารื้อขึ้นที่ข้างแก้มสีชมพูไหลลงอย่างไม่อายใคร ตั้งแต่ที่ผมเกิดมาแม้แต่พ่อแม่ยังไม่เคยตีผมเลย เขาเป็นใครกันถึงได้ทำร้ายผมขนาดนี้

"ไม่ต้องร้องนะ เดี๋ยวคืนนี้กูจะทำให้มึงมีความสุข"สิ้นเสียงของเขาๆก็ก้มลงมาบดจูบขยี้ริมฝีปากไล่เล็มไปทั่วจนบวมเจ่อ อีกทั้งยังพยายามสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากเพื่อควานหาความหวานจากปากของผม

"อ๊ะ อ๊าาา"ผมเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้เสียงน่าอายนั้นเล็ดลอดออกมา แต่สุดท้ายผมเผลอครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อเขาลูบไล้ส่วนอ่อนไหวของผมผ่านอันเดอร์แวสีดำ ทำให้เขาสามารถสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากเพื่อควานหาความหวาน นี่เขาถอดกางเกงผมไปตั้งแต่เมื่อไหร่

[kookv] หนี้รักUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum